Έλα να με τελειώσεις
Τα ιδιωτικά σχολεία προσπαθούν να αποφύγουν την υποχρεωτική φοίτηση των ΑΜΕΑ, ενώ το πάρτυ του Ρέμου στη Μύκονο είναι όργιο χλιδής από τα παλιά.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Την ενόχληση του Συνδέσμου Ιδιωτικών Σχολείων φαίνεται να προκάλεσε η εκ μέρους του υπουργείου Παιδείας νομοθέτηση της υποχρέωσης των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων να κάνουν δεκτούς μαθητές με ειδικές ανάγκες. Ο σύνδεσμος σε ανακοίνωσή του κάνει λόγο για «σοβιετικού τύπου νομοθέτηση» αποκρούοντας έμμεσα την επιβαλλόμενη υποχρέωση.
Εικάζω ότι ο λόγος πίσω από αυτή την μισανθρωπική δήλωση βρίσκεται σε κάποιες εξοικονομήσεις κόστους, με το οποίο ίσως επιβαρυνθούν ορισμένα σχολεία για να γίνουν συμβατά με τις απαιτήσεις φοίτησης των ΑΜΕΑ.
Την ίδια ώρα μια είδηση από το κοσμικό νησί της Μυκόνου μας γυρίζει πίσω στον χρόνο και στις εποχές που παχιές αγελάδες έβοσκαν ήσυχες στα παρτέρια της Πλατείας Συντάγματος. Στα 10.000 ευρώ ανήλθε το κόστος για τα πρώτα τραπέζια της φετινής συναυλίας του Αντώνη Ρέμου με καλεσμένο τον Eros Ramazzotti στο Nammos του νησιού των ανέμων, ενώ τα πίσω τραπέζια- τα «οικονομικά ντε!- κόστιζαν 5.000 και 3.000 ευρώ.
Κατά τα δημοσιεύματα, 3.000 άτομα μαζεύτηκαν σε αυτό το πάρτυ της ταπεινότητας και του πολιτισμού, για να απολαύσουν σαμπάνιες Dom Perignon και λοιπά ποτά πολυτελείας.
Δεν επιθυμώ να ψέξω την χλιδή και να δαιμονοποιήσω την επίδειξη πλούτου σε κάποιο άλλο επίπεδο πέραν εκείνου της αισθητικής. Όποιος έχει λεφτά ας τα κάνει ό,τι θέλει, μια που στην ελεύθερη αγορά ραπόρτο έχει να δώσει μόνο στην εφορία, η οποία ελπίζω να είναι ενήμερη για αυτές τις κοσμικές επιδείξεις πλούτου. Όπως άλλωστε πολλοί θα βρεθούν να πουν, η βιομηχανία της Μυκόνου αφήνει τον χρόνο υπολογίσιμα έσοδα στο ελληνικό κράτος, μακάρι να είχαμε δέκα Μυκόνους και μπλα μπλα μπλα.
Οι δύο ειδήσεις, αυτή των ιδιωτικών σχολείων που τινάζουν τον ώμο τους από την «πυτιρίδα» των ΑΜΕΑ και αυτή της λαμπερή βραδιάς στο μυκονιάτικο Nammos μου φαίνεται να ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Αυτές οι αποστάσεις, που μπορείς να τις αγνοήσεις μόνο με σύμμαχο τον κυνισμό, δίνουν το στίγμα της εποχής.
Το στίγμα ενός lifestyle λίγο περασμένου αλλά ποτέ ξεχασμένου. Το χειρότερο είναι ότι θέλουμε, με την πρώτη ευκαιρία και, αν όλα πάνε καλά, να παλινορθωθεί πλήρως.
Εικάζω ότι ο λόγος πίσω από αυτή την μισανθρωπική δήλωση βρίσκεται σε κάποιες εξοικονομήσεις κόστους, με το οποίο ίσως επιβαρυνθούν ορισμένα σχολεία για να γίνουν συμβατά με τις απαιτήσεις φοίτησης των ΑΜΕΑ.
Την ίδια ώρα μια είδηση από το κοσμικό νησί της Μυκόνου μας γυρίζει πίσω στον χρόνο και στις εποχές που παχιές αγελάδες έβοσκαν ήσυχες στα παρτέρια της Πλατείας Συντάγματος. Στα 10.000 ευρώ ανήλθε το κόστος για τα πρώτα τραπέζια της φετινής συναυλίας του Αντώνη Ρέμου με καλεσμένο τον Eros Ramazzotti στο Nammos του νησιού των ανέμων, ενώ τα πίσω τραπέζια- τα «οικονομικά ντε!- κόστιζαν 5.000 και 3.000 ευρώ.
Κατά τα δημοσιεύματα, 3.000 άτομα μαζεύτηκαν σε αυτό το πάρτυ της ταπεινότητας και του πολιτισμού, για να απολαύσουν σαμπάνιες Dom Perignon και λοιπά ποτά πολυτελείας.
Δεν επιθυμώ να ψέξω την χλιδή και να δαιμονοποιήσω την επίδειξη πλούτου σε κάποιο άλλο επίπεδο πέραν εκείνου της αισθητικής. Όποιος έχει λεφτά ας τα κάνει ό,τι θέλει, μια που στην ελεύθερη αγορά ραπόρτο έχει να δώσει μόνο στην εφορία, η οποία ελπίζω να είναι ενήμερη για αυτές τις κοσμικές επιδείξεις πλούτου. Όπως άλλωστε πολλοί θα βρεθούν να πουν, η βιομηχανία της Μυκόνου αφήνει τον χρόνο υπολογίσιμα έσοδα στο ελληνικό κράτος, μακάρι να είχαμε δέκα Μυκόνους και μπλα μπλα μπλα.
Οι δύο ειδήσεις, αυτή των ιδιωτικών σχολείων που τινάζουν τον ώμο τους από την «πυτιρίδα» των ΑΜΕΑ και αυτή της λαμπερή βραδιάς στο μυκονιάτικο Nammos μου φαίνεται να ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Αυτές οι αποστάσεις, που μπορείς να τις αγνοήσεις μόνο με σύμμαχο τον κυνισμό, δίνουν το στίγμα της εποχής.
Το στίγμα ενός lifestyle λίγο περασμένου αλλά ποτέ ξεχασμένου. Το χειρότερο είναι ότι θέλουμε, με την πρώτη ευκαιρία και, αν όλα πάνε καλά, να παλινορθωθεί πλήρως.
