Η δημόσια συζήτηση είναι κέρδος- μια δίκη όχι

Η μήνυση κατά της Σώτης Τριανταφύλλου- δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη- βάζει το νόμο επιστάτη σε μια δημόσια συζήτηση απο αυτές που θα έπρεπε να κάνει η κοινωνία.
Η δημόσια συζήτηση είναι κέρδος- μια δίκη όχι

Μήνυση κατά της Σώτης Τριανταφύλλου διαβάζω ότι κατέθεσε ο διαχειριστής του blog «Παρατηρητήριο Ρατσιστικών Εγκλημάτων» Παναγιώτης Δημητράς, με αφορμή κείμενο της συγγραφέα, το οποίο είχε δημοσιευθεί το 2015 στην Athens Voice.

Εδώ ανακύπτει ξανά το θέμα του κατά πόσον «δικαιούται» να παρεμβαίνει κανείς στη δημόσια σφαίρα, όχι χρησιμοποιώντας ένα βήμα για να αντικρούσει την αντίθετη άποψη, αλλά μέσα από ένα δικαστικό μηχανισμό του κράτους επικαλούμενος…

Η αλήθεια είναι ότι τα όρια των διατάξεων για παρακίνηση σε ρατσιστικές πράξεις είναι ρευστά. Δικαιούται να έχει κάποιος τη γνώμη ότι δεν θέλει τους μετανάστες δίπλα του ή όχι; Δικαιούται να τεκμηριώσει την άποψή του; Όσο δεν επιχειρεί να επιβάλει την άποψή του μονομερώς και δεν προτρέπει σε πράξεις βίας, εγώ λέω ότι δικαιούται. Πιθανότατα θα μου είναι αντιπαθής και θα τον θεωρώ ψιλομπούφο, αλλά δικαιούται. Το πότε θα εμπίπτει στις διατάξεις της νομοθεσίας μια τέτοια συμπεριφορά πρέπει να εξαρτάται από τις περιστάσεις. Μέχρι του σημείου της υπαγωγής τον ρόλο της… καταστολής στις προηγμένες δυτικές κοινωνίες αναλαμβάνει η πολιτική ορθότητα- μια εξαιρετικά ασαφής έννοια που συχνά υποκύπτει στις διαθέσεις του όχλου και που η ισχύς της πολλαπλασιάζεται μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Η πολιτική ορθότητα είναι θεμιτή. Το να υπάρχει στις κοινωνίες ένα άτυπο πλέγμα ηθικών αρχών που στηλιτεύει αυτούς που επιδεικνύουν αντικοινωνική συμπεριφορά είναι δείγμα πολιτισμού. Τα άτυπα πλέγματα έχουν την ευελιξία να διατείνονται ώστε να καλύψουν περιπτώσεις στις οποίες το τυπικό πλέγμα, το νομικό, αδρανεί. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει τα όριά τους ασαφή και άρα πιθανόν πολύ επεκτατικά.

Σε εκείνη την εν πολλοίς προκλητική δημοσίευση που είχε γίνει λίγο μετά τη σφαγή στο παρισινό Bataclan, η Σώτη Τριανταφύλλου καταφέρεται κατά του Ισλάμ χαρακτηρίζοντάς το «όχι μια θρησκεία σαν τις άλλες», αλλά «πολιτικό πρόγραμμα,  ιδεολογία εκβαρβαρισμού». Λίγο παραπάνω αναφέρει την λανθασμένη κατά τη γνώμη μου άποψη ότι «όσα υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την καθημερινή πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις «επεμβάσεις» της Δύσης στις χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του ισλάμ».

Δεν πρόκειται για μια ψύχραιμη ματιά- κάτι που μας θυμίζει την ανάγκη όσα γράφονται σε μέσα επικαιρότητας να εξετάζονται στο πλαίσιο αυτής της επικαιρότητας. Επίσης πρόκειται για μια ματιά που κατά την εκτίμησή μου έχει πολλά σφάλματα κρίσης, όπως το παρακάτω: «Αν στη θέση του Φρανσουά Ολάντ και της εύθυμης παρέας του ήταν ο Ντε Γκολ, ο Πομπιντού ή ο Μιτεράν, η Γαλλία θα είχε κηρύξει πόλεμο στο Ισλαμικό Kράτος και, πιθανότατα, θα τον είχε κερδίσει. Επίσης, θα λειτουργούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών και οι δυνάμεις ασφαλείας, δηλαδή ό,τι προασπίζει τους πολίτες από τη βία και την αυθαιρεσία.».

Όμως αυτά είναι προς συζήτηση. Και ό,τι είναι προς συζήτηση πρέπει να του επιτρέπουμε να συζητιέται. 

Σε άλλο ωστόσο σημείο η Σώτη Τριανταφύλλου πηγαίνει το πράγμα στο όριο, ξεφεύγοντας, και επικαλούμενη μια φράση η πατρότητα της οποίας, κατά μία εκδοχή, ανήκει στον Μάρκο Πόλο: «φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι».

Πιθανόν δεν έχει νόημα να αναλύσουμε κάθε φράση του δημοσιεύματος, αφού εύκολα θα βρεθούν κάποιοι να υποστηρίξουν ότι αυτά που λέει η συγγραφέας είναι εντός του επιτρεπτού ορίου και άλλοι που θα ισχυρίζονται  ότι είναι εκτός.

Η προοδευτικότητα μιας κοινωνίας δεν φαίνεται στα πράγματα που απαγορεύει, όσο στο πόσο λίγο χρησιμοποιεί τις απαγορεύσεις. Η ελάχιστη χρήση των απαγορεύσεων είναι που δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής ειρήνης και που δεν δημιουργεί απωθημένα. Οι δίκες και οι μηνύσεις χρειάζονται προσοχή, καθώς είναι εύκολο να περιορίσουν τις συζητήσεις. Και κάθε συζήτηση είναι μια χρήσιμη συζήτηση. 

  

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v