Ε, όχι και να μην πάμε καλά στο τεστ του ΟΟΣΑ!

Ανησυχία ακούω από αρκετές πλευρές για τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών, όπως αυτές καταγράφηκαν σε κάποιο τεστ διεθνούς αξιολόγησης που γίνεται κάθε τρία χρόνια από τον ΟΟΣΑ και υποτίθεται ότι δίνει πληροφορίες για το επίπεδο της εκπαίδευσης στη χώρα.

Κατ΄ αρχάς όσον αφορά το ίδιο το τεστ, στο οποίο πρώτευσαν μαθητές από την Σιγκαπούρη και την Ιαπωνία θα πρέπει κανείς να δει πως είναι φτιαγμένο. Τι εννοώ; Αφού οι μαθητές εξετάζονται στην κατανόηση κειμένου, στις επιστήμες και στα μαθηματικά αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί ένας κοινός παρανομαστής αξιολόγησης σε τόσο διαφορετικής δομής γλωσσικά συστήματα.  Όλα τα τεστ, ακόμη και το δημοφιλές του IQ πάσχουν στην ομαδοποίηση. Τέλος πάντων, δεν θέλω να πω ότι τα βλαστάρια μας αδικήθηκαν- κάθε άλλο.

Σκέφτομαι απλώς για μία ακόμη φορά πως η κοινή γνώμη περιμένει να δει «αποτελέσματα» στην παιδεία- με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να επιτύχουν τις Πανελλήνιες- χωρίς να έχει αναρωτηθεί ποτέ αν υπάρχει εθνική στρατηγική για την παιδεία και σε ποιους άξονες βασίζεται αυτή η στρατηγική.

Η… απογοήτευση που προκάλεσε το αποτέλεσμα του αμφίβολης ποιότητας αυτού διαγωνισμού είναι άμεσα συσχετισμένη με τη λογική της βαθμοθηρίας και του κυνηγιού της «επίδοσης». Είναι μια λογική στραμμένη προς την επαγγελματικοποίηση της παιδείας, φτιαγμένη για να μπορούν οι απανταχού υπεύθυνοι προσλήψεων και αξιολογήσεων να κατατάσσουν τους υποψήφιους στα γρήγορα, χωρίς να χάνουν χρόνο και κυρίως χωρίς να χρειάζεται να κρίνουν και πολύ-πολύ, γιατί μπορεί να κάνουν και κανά λάθος.

Προτείνω αφορμή για απογοήτευση να γίνουν όχι τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, αλλά  οι μαμάδες που πλευρίζουν τους καθηγητές για να ανεβάσουν το βαθμό του παιδιού τους στο επόμενο τρίμηνο/τετράμηνο ένα βαθμό και η έλλειψη οράματος για πραγματική παιδεία και όχι επαγγελματικό κοουτσάρισμα.

Το μόνο θετικό που βρήκα είναι ότι επιτέλους πήρε δημοσιότητα ένας διαγωνισμός στον οποίο οι έλληνες δεν πρώτευσαν, αλλά πάτωσαν. Αυτό με χαροποιεί μόνο και μόνο γιατί σκέφτομαι το ύφος όλων αυτών που βασικά τους ενδιαφέρει ΟΙ ΕΛΛΙΝΑΙΣ ΝΑ ΙΝΕ ΠΡΟΤΗ ΠΑΝΤΟΥ την ώρα που θα το διαβάζουν.

Κάτι είναι και αυτό.  Αφήνω τις μεγαλύτερες χαρές για όταν θα αποφασίσουμε αν θέλουμε οι μαθητές μας να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι ή απλώς «επιτυχημένοι».