Κοίτα να φέρεσαι σωστά και άσε τα άλλα
Η συστηματικότερη αντιπολιτευτική κριτική προς την Κυβέρνηση αφορά το comme il faut και την κοινωνική της αδεξιότητα.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ήρθε ο Ομπάμα έφυγε και εμείς μείναμε σαν την λαϊκή οικογένεια που ξεκατινιάζεται μόλις κλείσει η πόρτα πίσω από τους ξένους και αφού όλοι προσπάθησαν να τους κάνουν καλή εντύπωση.
Μια φάμπρικα παραγωγής κατινιάς και καθωπρεπισμού για το «τι εικόνα δίνουμε προς τα έξω με τέτοιον πρωθυπουργό» βάζει στο μικροσκόπιο τις συμπεριφορές του Τσίπρα και φροντίζει με φτηνιάρικο νεοδημοκρατικό τρόπο επιπέδου Ελεύθερος τύπος του ΄80 να κάνει πολιτικά επιχειρήματα τα χαβαλοαστεία. Πρόκειται για αστεία που μια χαρά θα έκαναν τη δουλειά τους αν λειτουργούσαν αν αφήνονταν να ανήκουν στη σάτιρα και όχι στην μικροπολιτική.
Προφανώς όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο κρίνεσαι για το παραμικρό. Έτσι, είναι και όποιος δεν το αντέχει ας μην βγαίνει μπροστά. Φαντάζομαι πως και ο Τσίπρας το γνωρίζει και οι απανταχού συριζαίοι καλό είναι να το έχουν υπόψη τους. Όμως το να είναι αιχμή της κριτικής σου προς την Κυβέρνηση το «γιατί δεν φοράει γραβάτα» ή το «πως είχε έτσι τα πόδια του;» δεν προϊονίζεται τίποτα καλό για τον τόπο.
Η «άλλη» πρόταση που αξιολογεί τον καθωσπρεπισμό ως σημαντικό, αντιπαραβάλλει στο «χύμα» των αριστερών τους «τρόπους» μιας αστικής τάξης που για πολλούς συμβολοποιεί την εξουσία ως κάτι ανώτερο και άπιαστο για τον λαουτζίκο- από όπου άλλωστε ξεπήδησε η μπασκλασαρία των υπουργών του Σύριζα- oh mon Dieu!
Οι τύποι είναι λίγο σαν το χρήμα. Έχουν μια ουσία, μόνο όμως αν πιστεύουμε σε αυτήν- δεν είναι από μόνοι τους πολύτιμοι. Όποιος παραβαίνει τους τύπους εκτίθεται κοινωνικά. Για το δικό μου το μυαλό ωστόσο, ας έκανε άλλα πράγματα σωστά η Κυβέρνηση και ας υστερούσε στα πρωτόκολλα της εξουσίας. Πολύ λίγο θα με ένοιαζε τότε η αισθητική των πραγμάτων. Ή ίσως μόνο τότε, όταν τα σημαντικά θα ήταν δρομολογημένα, να με ένοιαζε πραγματικά.
Η ένδεια εμπνευσμένης κριτικής από τη μεριά της αντιπολίτευσης σε θέματα πολιτικών προκύπτει από το ότι ελάχιστα πράγματα θα μπορούσε και οποιαδήποτε άλλη Κυβέρνηση να κάνει διαφορετικά, λόγω της εξάρτησης της χώρας από τις γνωστές επιτροπείες. Όσοι προβάλλουν τις κοινωνικές απρέπειες της κυβέρνησης του Σύριζα αντιπαραθέτουν στο επιχείρημα των Κυβερνητικών «για όσο καιρό θα έχουμε διαχειριστές είναι καλύτερο να έχουν φιλολαϊκούς διαχειριστές» το «για όσο καιρό θα έχουμε διαχειριστές είναι καλύτερο να έχουμε ευπρεπείς και καλοαναθρεμμένους διαχειριστές».
Δεν το λες και πιασιάρικο.
Μια φάμπρικα παραγωγής κατινιάς και καθωπρεπισμού για το «τι εικόνα δίνουμε προς τα έξω με τέτοιον πρωθυπουργό» βάζει στο μικροσκόπιο τις συμπεριφορές του Τσίπρα και φροντίζει με φτηνιάρικο νεοδημοκρατικό τρόπο επιπέδου Ελεύθερος τύπος του ΄80 να κάνει πολιτικά επιχειρήματα τα χαβαλοαστεία. Πρόκειται για αστεία που μια χαρά θα έκαναν τη δουλειά τους αν λειτουργούσαν αν αφήνονταν να ανήκουν στη σάτιρα και όχι στην μικροπολιτική.
Προφανώς όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο κρίνεσαι για το παραμικρό. Έτσι, είναι και όποιος δεν το αντέχει ας μην βγαίνει μπροστά. Φαντάζομαι πως και ο Τσίπρας το γνωρίζει και οι απανταχού συριζαίοι καλό είναι να το έχουν υπόψη τους. Όμως το να είναι αιχμή της κριτικής σου προς την Κυβέρνηση το «γιατί δεν φοράει γραβάτα» ή το «πως είχε έτσι τα πόδια του;» δεν προϊονίζεται τίποτα καλό για τον τόπο.
Η «άλλη» πρόταση που αξιολογεί τον καθωσπρεπισμό ως σημαντικό, αντιπαραβάλλει στο «χύμα» των αριστερών τους «τρόπους» μιας αστικής τάξης που για πολλούς συμβολοποιεί την εξουσία ως κάτι ανώτερο και άπιαστο για τον λαουτζίκο- από όπου άλλωστε ξεπήδησε η μπασκλασαρία των υπουργών του Σύριζα- oh mon Dieu!
Οι τύποι είναι λίγο σαν το χρήμα. Έχουν μια ουσία, μόνο όμως αν πιστεύουμε σε αυτήν- δεν είναι από μόνοι τους πολύτιμοι. Όποιος παραβαίνει τους τύπους εκτίθεται κοινωνικά. Για το δικό μου το μυαλό ωστόσο, ας έκανε άλλα πράγματα σωστά η Κυβέρνηση και ας υστερούσε στα πρωτόκολλα της εξουσίας. Πολύ λίγο θα με ένοιαζε τότε η αισθητική των πραγμάτων. Ή ίσως μόνο τότε, όταν τα σημαντικά θα ήταν δρομολογημένα, να με ένοιαζε πραγματικά.
Η ένδεια εμπνευσμένης κριτικής από τη μεριά της αντιπολίτευσης σε θέματα πολιτικών προκύπτει από το ότι ελάχιστα πράγματα θα μπορούσε και οποιαδήποτε άλλη Κυβέρνηση να κάνει διαφορετικά, λόγω της εξάρτησης της χώρας από τις γνωστές επιτροπείες. Όσοι προβάλλουν τις κοινωνικές απρέπειες της κυβέρνησης του Σύριζα αντιπαραθέτουν στο επιχείρημα των Κυβερνητικών «για όσο καιρό θα έχουμε διαχειριστές είναι καλύτερο να έχουν φιλολαϊκούς διαχειριστές» το «για όσο καιρό θα έχουμε διαχειριστές είναι καλύτερο να έχουμε ευπρεπείς και καλοαναθρεμμένους διαχειριστές».
Δεν το λες και πιασιάρικο.
