Οι ΗΠΑ που αγάπησε

Ο Αλέξης Τσίπρας πατάει πάνω στην αντιπάθεια για τους γερμανούς που αντικατέστησε την αμερικανο-απέχθεια και είναι άνετος.
Οι ΗΠΑ που αγάπησε

Η άφιξη Ομπάμα μας έδειξε πόσο η κρίση έχει αλλάξει τα πράγματα και τους… εχθρούς της ελληνικής κοινής γνώμης. Η επίσκεψη του αμερικανού προέδρου αντιμετωπίζεται είτε ως κοινωνικό γεγονός που αποτελείται κυρίως από το φοκλόρ της εθιμοτυπίας («κοίτα τον Καμμένο πως καμαρώνει από δίπλα») και από ημισυνομωσιολογικές πολιτικές αναλύσεις του στυλ «έρχεται τώρα γιατί το έχει υποσχεθεί στο ελληνικό λόμπι/γιατί θέλει να προλάβει να δείξει έργο πριν έρθει ο Τραμπ» κλπ κλπ.

Τα χρόνια που το όνομα της ιδιότητας αμερικανού αξιωματούχου και μόνο προκαλούσε ρίγη θυμού στους απανταχού αριστερούς ακτιβιστές και αίσθημα αντιπάθειας στους περισσότερους εκ των πολιτών φαίνεται να έχουν παρέλθει. «Με φόρα-με φόρα να εκτεθεί η χώρα» ήταν το ευφάνταστο σύνθημα που φώναζαν οι του αντιεξουσιαστικού χώρου κατά την επίσκεψη Κλίντον το μακρινό 1999. Τότε βέβαια στους δρόμους βρισκόταν και ο Αλέξης Τσίπρας διαμαρτυρόμενος για το θράσος της αμερικανικής επίσκεψης.   

Την τελευταία δεκαετία, και κυρίως από όταν ξεκίνησε η κρίση, το πράγμα έχει αλλάξει. Πλέον είναι ο γερμανικός και όχι ο αμερικανικός καπιταλισμός που νομίζουμε ότι έχει βάλει στο μάτι την μικρή μας πατρίδα- γεγονός που επιτρέπει μια σχετικά πολιτισμένη επίσκεψη κορυφής (μέχρι τώρα που γράφονται αυτά δεν έχουν ξεκινήσει οποιουδήποτε είδους επεισόδια στις προγραμματισμένες πορείες για την επίσκεψη Ομπάμα»).

Το παραπάνω κλίμα έχουν προφανώς αντιληφθεί οι ιθύνοντες στον Σύριζα και έχουν δώσει μια αξιοθαύμαστη γραμμή υπεράσπισης του... ρεαλισμού και των μηνυμάτων που προκύπτουν από την επίσκεψη Ομπάμα. Πρώτος έδωσε το παράδειγμα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που απευθύνθηκε στον αμερικανό Πρόεδρο στον ενικό, σπάζοντας το πρωτόκολλο και δίνοντας μια «συντροφική» νότα στην εξ αντικειμένου ανισομερή διαπραγμάτευση. Σε συνδυασμό με την απουσία γραβάτας θα πρέπει η προσφώνηση Τσίπρα να έκανε τη δουλειά της και να έδωσε στον αμερικανό πρόεδρο την επιθυμητή εντύπωση του «σοσιαλιστή πρωθυπουργού»- γιατί αν περίμενε από την ακολουθούμενη πολιτική…

Στα θετικά για την ελληνική πλευρά να επισημάνω τα εύσημα που έδωσε ο απερχόμενος πρόεδρος για τον χειρισμό του προσφυγικού- στην ουσία για το άνοιγμα των συνόρων. Είναι μια τοποθέτηση που δεν θα ακούγαμε από τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, και αυτό έχει τη σημασία του. Αν όχι στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, τουλάχιστον για την αυτοεκτίμησή μας.         

 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v