Τι τα λες και τι θα κάνεις;

Άκουσα τις δηλώσεις Φωτίου για το δημόσιο. Αυτό που είδα εγώ είναι έναν άνθρωπο που έχει απαυδήσει με τον τρόπο που (δεν) δουλεύει το σύστημα. Μακριά από την ψυχραιμία της τήρησης ισορροπιών, η υπουργός είπε αυτό που θεωρεί αλήθειες.

Δεν γνωρίζω αν όντως δουλεύει με το 15% των υπαλλήλων του υπουργείου της ή αν όλα τα υπουργεία δουλεύουν με αυτό το ποσοστό των υπαλλήλων τους. Τα νούμερα εδώ δεν έχουν σημασία. Το θέμα είναι ότι προφανώς το δημόσιο θέλει ακόμη περισσότερο «σφίξιμο». «Τώρα πια το ξέρουμε», είπε η κ. Φωτίου και έχω την αίσθηση ότι μιλούσε συνολικά για την κυβέρνηση.

Προ κάποιων μηνών, έχοντας άσχημη εμπειρία με μια υπόθεση του δημοσίου στην οποία ενεπλάκην, άνοιξα κουβέντα με έναν υψηλά ιστάμενο συριζαίο που γνώρισα. Τι θα γίνει με την ιστορία δημόσιο;», τον ρώτησα. «Μπορεί να γίνει κάτι;». Δεν εννοούσα το κόστος των δημοσίων υπαλλήλων στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά όλη αυτή την απίστευτη γραφειοκρατία που υπονομεύει ακόμη και τις καλύτερες των προσπαθειών. «Δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Τίποτα», μου είπε απελπισμένος. «Εμείς μπήκαμε με τη λογική να κάνουμε το πράγμα να δουλέψει. Αλλά φάγαμε τα μούτρα μας. Πιστεύω ότι αποκλείεται να γίνει κάτι».      

Δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξε η απάντηση. Μάλλον με αποκαρδίωσε. Η παραδοχή της κ. Φωτίου ήρθε και έδεσε.

Και λοιπόν; Είναι οι απολύσεις ο τρόπος να γίνει αποδοτικό το δημόσιο; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Οι απολύσεις, όπως και οι μειώσεις μισθών είναι ο τρόπος να ξοδεύουμε λιγότερα ως κράτος για μη αποδοτικούς υπαλλήλους, αλλά δεν είναι λύση για μια πολιτεία που θέλει να τονώσει την απασχόληση ή τουλάχιστον να μην αυξήσει και άλλο την ανεργία.

Στο θέμα των απολύσεων, δεν νομίζω να δούμε εξελίξεις, αφού ο δημόσιος τομέας είναι η σταθερότερη εκλογική πηγή για τον Σύριζα. Θεωρώ ότι εκεί θα μειώνουν το κόστος περιμένοντας τις συνταξιοδοτήσεις να κάνουν τη βρώμικη δουλειά της μείωσης. Βέβαια με το ύψος των συντάξεων να μειώνεται συνεχώς, οι κοντά στη σύνταξη γίνονται όλο και πιο απρόθυμοι να κάνουν το βήμα.

Στον τρόπο που δουλεύουν όμως οι του δημοσίου κάτι πρέπει να γίνει. Θα λέγεται αξιολόγηση; Θα λέγεται οργανόγραμμα; Θα λέγεται εκσυγχρονισμός; Δεν έχω ιδέα. Πώς θα δεχτούν οποιαδήποτε αλλαγή οι δημόσιοι υπάλληλοι; Ασφαλώς με ανατριχίλα! Θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην αλλάξει το παραμικρό, ακόμη και αν οι ίδιοι ιδιωτικά επισημαίνουν ακριβώς αυτή την παθογένεια. Η άρνηση αυτή δεν είναι ίδιον των δημοσίων υπαλλήλων αυτό. Όλοι θα το κάναμε. Για σκεφτείτε ένα μικρό «ξεβόλεμα» στη δουλειά. Πόσο εύκολα θα το δεχόσασταν;

Για αυτούς τους λόγους, αν και οι τοποθετήσεις Φωτίου είναι ειλικρινείς και πιθανότατα σωστές, δεν αρκεί να τις επισημαίνεις, όταν κυβερνάς. Πρέπει κάτι να κάνεις. Και αυτό το κάτι σίγουρα δεν είναι να λες ότι οι δηλώσεις σου αναπαρήχθησαν "αποσπασματικά από το διαδίκτυο".