Η οικολογία ποτέ δεν πεθαίνει(;)

Η Ημέρα της Γης μου θύμισε την αλλοτινή εν Ελλάδι «μόδα» της οικολογίας και το πόσο περίεργο φαίνεται σήμερα το να παθιάζεται κανείς με αυτά.
Η οικολογία ποτέ δεν πεθαίνει(;)
Η Ημέρα της Γης μου θύμισε την αλλοτινή εν Ελλάδι «μόδα» της οικολογίας και το πόσο περίεργο φαίνεται σήμερα το να παθιάζεται κανείς με αυτά.   

Αναρωτιόμουν πάντα ποιος αποφασίζει να θεσμοθετήσει την ύπαρξη μιας «παγκόσμιας ημέρας». Είναι μία διακρατική οργάνωση, ο ΟΗΕ, είναι μίντια; Ποιος; Πριν από λίγα χρόνια ένας φίλος δημοσιογράφος, ορμώμενος από ένα προσωπικό του θέμα αποφάσισε να επιχειρήσει την καθιέρωση της παγκόσμιας ημέρας κατά του γάμου- αν θυμάμαι καλά ήθελε να καθιερώσει την 31η Αυγούστου.  Δεν ξέρω πως πήγε η απόπειρά του φαντάζομαι όχι και πολύ καλά, αλλά δεν μου είχε φανεί παράλογη αυτή η ιδιωτική πρωτοβουλία, μια που είμαστε στο σκοτάδι για το πώς γίνεται «κανονικά».

Τα σκέφτηκα αυτά όταν έμαθα ότι σήμερα είναι η «παγκόσμια ημέρα της γης», η οποία έχει καθιερωθεί να εορτάζεται (λέμε τώρα) κάθε χρόνο στις 22 Απριλίου. Αν και δεν είναι από τις πιο «περίεργες» παγκόσμιες ημέρες, στην Ελλάδα φαίνεται πια λίγο… υψιπετής.

Η Οικολογία ξεκίνησε να γνωρίζει δόξες εν Ελλάδι στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Έγινε μόδα. Η τάση εμφανίστηκε και στην πολιτική με την βουλευτή Μαρίνα Δίζη, ενώ δεκάδες ήταν οι δράσεις φορέων, συλλόγων μη κυβερνητικών οργανώσεων και τα λοιπά. Από τότε, αν και τα οικολογικά μηνύματα έχουν σε μεγάλο βαθμό περάσει στην καθημερινότητα του έλληνα, η ίδια η Οικολογία σήμερα θεωρείται- εντός συνόρων- μια πολυτέλεια που απασχολεί «κάτι ψώνια» που μάλλον δεν έχουν πρόβλημα βιοπορισμού.

Ορισμένοι το έλεγαν από τότε, ότι αυτή η υστερία με την Οικολογία είναι υπερβολική και αποτέλεσμα θα έχει κάποια στιγμή να πάψουν τα θέματα αυτά να έχουν απήχηση και να θεωρούνται απλώς «προβλήματα του πρώτου κόσμου». Έτσι η μανία μας κόπασε, χωρίς ούτε να εξαλειφθεί η τρύπα του όζοντος, ούτε να σωθούν τα δάση, ούτε να σταματήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Προφανώς και δεν τα γράφω αυτά για να καλέσω σε συμμετοχή στην «ημέρα της γης»- δεν πιστεύω ότι αυτά βοηθούν σε τίποτα, πέρα ίσως από το να δώσουν στα μίντια ένα κίνητρο επικαιρότητας για να διοχετεύσουν σχετικές με το κλίμα και τον πλανήτη πληροφορίες.

Αλλά δεν αλλάζουν με τα πανηγύρια οι συνειδήσεις. Θέλει υπομονή και σύστημα. Τα τελευταία χρόνια, ίσως λόγω και του διαδικτύου και της επικράτηση μια πιο διεθνικής κουλτούρας, νομίζω ότι τα περισσότερα παιδιά έχουν μια αυξημένη οικολογική ευαισθησία. Όταν αυτή περάσει από την καθημερινότητα του «μην πετάξουμε το σκουπίδι κάτω» στην οργάνωση για να πιεστούν οι κυβερνήσεις και τα κράτη τότε θα έχει ολοκληρωθεί ο βασικότερος κύκλος συνειδητοποίησης. 


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v