Θλίψη πριν τις εκλογές

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τώρα λέει ότι λυπόταν για τις απολύσεις τις οποίες ανέλαβε να διεκπεραιώσει. Πόση κωλοτούμπα ή κωλοτουμπίτσα δικαιολογεί η πολιτική σκηνή;
Θλίψη πριν τις εκλογές
Άκουγα τον Κυριάκο Μητσοτάκη χθες στον Χατζηνικολάου και για μία ακόμη φορά σκέφτηκα πόσο διπρόσωποι είναι οι πολιτικοί, τουλάχιστον στην εξωτερική τους όψη. Το πόσο τους αλλάζει η προοπτική των εκλογών. Θυμάμαι επί παραδείγματι τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει υπερασπίζεται με παρρησία τις απολύσεις που είχε αποφασίσει ως υπουργός της Κυβέρνησης Σαμαρά.

Θυμάμαι μάλιστα ότι είχε τοποθετηθεί σε εκείνη τη θέση ακριβώς πριν ξεκινήσουν οι υπεσχημένες στην Τρόικα απολύσεις, λόγω της ξεκάθαρης και αταλάντευτης θέσης του για λιγότερο κράτος.

Πράγματι, θωρακισμένος έναντι της κοινής γνώμης με την πεποίθησή του αυτή, ο νεαρός Μητσοτάκης είχε προχωρήσει σε μέτρα όπως οι απολύσεις των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και άλλα.  

Πέρασε ο καιρός, πάει η φωλιά, πάν τα κοτσυφόπουλα, που λέει και ο Σαββόπουλος  https://www.youtube.com/watch?v=3CvALMza4sY και ο Κυριάκος εμφανίζεται πιο διστακτικός στο πως υπερασπίζεται την πολιτική των μειώσεων προσωπικού. Είδε τι έπαθε η Νέα Δημοκρατία από τους ψηφοφόρους και ανησυχεί ότι θα έχει καταγραφεί στη συνείδηση του κόσμου ως ο υπουργός των απολύσεων, που – όσο να πεις- πλεονέκτημα δεν το λες. Και να που ήμουν στενοχωρημένος με τις απολύσεις και να που ίσως να ήταν λάθος, και να που να το συζητήσουμε αν πρέπει να έχουμε μόνιμο προσωπικό καθαρισμού στο δημόσιο κλπ κλπ.

Δεν πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης άλλαξε την άποψή του για το ότι το δημόσιο θα πρέπει να είναι μικρότερο, απλώς «έβαλε στην άκρη» την απολυτότητά της, περιμένοντας καλύτερες ημέρες.

Διαπίστωσα ότι οι πολιτικοί έχουν άλλο πρόσωπο πριν από εκλογές και κάτι έκανα, θα μου πείτε. Λες και οι οπαδοί του Τσίπρα είδαν κάτι διαφορετικό. Του Ιανουαρίου δηλαδή, γιατί οι άλλοι, οι πρόσφατοι, μια χαρά ήξεραν τι ψηφίζουν και τι παίρνουν.  

Αυτή η ευκολία της κωλοτούμπας, αυτή η λογική του όλα αλλάζουν αν χρειαστεί, αυτή η γλίτσα, αυτή η άνεση με τη γλίτσα, είναι, μεταξύ άλλων, που με σπρώχνουν μακριά από τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Αλλά πολύ μακριά.

Πολλοί το καταλαβαίνουν αλλά λίγους καταλήγει να ενδιαφέρει. Όσους πραγματικά τους ενδιαφέρει, θεωρώ ότι προτιμούν να απέχουν από τις εκλογές. Εθνικές δημοτικές ή και κομματικές.  Αυτό μου μοιάζει πιο υγιές από το να λέμε «ε, έτσι είναι οι πολιτικοί».
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v