Καμμένε εσύ, σουπερστάρ
Μπράβο στον μεγάλο τραγωδό της Κυβέρνησης, Πάνο Καμμένο που δεν διστάζει να τα βάλει με τους αριστερούς αποδίδοντες τιμές στους Σαλαμινομάχους.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Να θέλεις να αγιάσεις και να μην μπορείς. Η θεατρική και τελετουργική τελετή έμπνευσης Πάνου Καμμένου, μέσω της οποίας αποδίδονται τιμές στους ναυμάχους της Σαλαμίνας είναι το λιγότερο αστεία. Η μοκέτα πάνω στην παλέττα είναι όλα τα λεφτά, αλλά η δική μου αγαπημένη λεπτομέρεια είναι η μικρή υπόκλιση του κεφαλιού που δείχνει υψηλόφρονα σεβασμό προς ομοίους.
Η θλιβερή αυτή παρωδία που παρέπεμψε αρκετούς στα τελετουργικά της Χούντας είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην παράσταση που δίνει ο υπουργός Άμυνας για τους ψηφοφόρους, απέναντι στους οποίους καλείται να διαφοροποιηθεί για να μην τον περάσουν για συριζόπουλο.
Το ανησυχητικό είναι ότι σε πολλούς- για να μην πω στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας- η κίνηση Καμμένου φάνηκε μια χαρά. Οι πρόγονοί μας, η τιμή, η δόξα που κάνουν γκελ σε διάφορους, κατά κανόνα ανεγκέφαλους- αλλά όχι μόνο.
Αν δεν σε νοιάζει πόσο ρεντίκολο θα γίνεις στα μάτια αυτών που θα εκτιμούσες ως φίλους, συνομιλητές, υποστηρικτές ή ό,τι άλλο, έχεις ένα σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι των όσων νοιάζονται για το ποιος τους παρακολουθεί και τη γνώμη σχηματίζει: Μπορείς να κυνηγήσεις την επιδίωξή σου χωρίς το εμπόδιο της αξιοπρέπειας.
Νομίζω ότι ο Πάνος ο Καμμένος ανήκει σε αυτή την κατηγορία, όπως και αρκετοί- για να μην πω οι περισσότεροι πολιτικοί. Ας πούμε δηλαδή ότι τον ρωτούν για να απαντήσει κατ΄ ιδίαν και ειλικρινά ‘μα, καλά βρε Πάνο, είναι σοβαρά αυτά που κάνεις;΄. Ο Πάνος Καμμένος θα απαντήσει σφίγγοντας το πάνω χείλος του ‘γίνονται και χειρότερα΄.
Δεν το κρύβω: Πραγματικά εύχομαι να δούμε αρκετές τέτοιες παραστάσεις από τον Κυβερνητικό εταίρο της «δεύτερης φοράς».
Μου έκανε εντύπωση το ότι δεν είδα κανενός είδους απάντηση από το Πρωθυπουργικό περιβάλλον για το κράξιμο που έπεσε μετά την δημόσια συνάντηση Τσίπρα με τον Κλίντον. Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει αναγνώριση του δικαίου των παρατηρήσεων και της καζούρας ή αν απλώς δείχνει την αλλαγή νοοτροπίας σε «λέγε εσύ, σάμπως με νοιάζει εδώ που είμαι;».
Αυτό το τελευταίο εμφανίζεται συνήθως στα τελευταία στάδια εξουσιοπληξίας μιας πολιτικής ομάδας και είναι και δείγμα παντελούς απώλειας επαφής της με την κοινωνία. Θα φανεί.
Η θλιβερή αυτή παρωδία που παρέπεμψε αρκετούς στα τελετουργικά της Χούντας είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην παράσταση που δίνει ο υπουργός Άμυνας για τους ψηφοφόρους, απέναντι στους οποίους καλείται να διαφοροποιηθεί για να μην τον περάσουν για συριζόπουλο.
Το ανησυχητικό είναι ότι σε πολλούς- για να μην πω στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας- η κίνηση Καμμένου φάνηκε μια χαρά. Οι πρόγονοί μας, η τιμή, η δόξα που κάνουν γκελ σε διάφορους, κατά κανόνα ανεγκέφαλους- αλλά όχι μόνο.
Αν δεν σε νοιάζει πόσο ρεντίκολο θα γίνεις στα μάτια αυτών που θα εκτιμούσες ως φίλους, συνομιλητές, υποστηρικτές ή ό,τι άλλο, έχεις ένα σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι των όσων νοιάζονται για το ποιος τους παρακολουθεί και τη γνώμη σχηματίζει: Μπορείς να κυνηγήσεις την επιδίωξή σου χωρίς το εμπόδιο της αξιοπρέπειας.
Νομίζω ότι ο Πάνος ο Καμμένος ανήκει σε αυτή την κατηγορία, όπως και αρκετοί- για να μην πω οι περισσότεροι πολιτικοί. Ας πούμε δηλαδή ότι τον ρωτούν για να απαντήσει κατ΄ ιδίαν και ειλικρινά ‘μα, καλά βρε Πάνο, είναι σοβαρά αυτά που κάνεις;΄. Ο Πάνος Καμμένος θα απαντήσει σφίγγοντας το πάνω χείλος του ‘γίνονται και χειρότερα΄.
Δεν το κρύβω: Πραγματικά εύχομαι να δούμε αρκετές τέτοιες παραστάσεις από τον Κυβερνητικό εταίρο της «δεύτερης φοράς».
Μου έκανε εντύπωση το ότι δεν είδα κανενός είδους απάντηση από το Πρωθυπουργικό περιβάλλον για το κράξιμο που έπεσε μετά την δημόσια συνάντηση Τσίπρα με τον Κλίντον. Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει αναγνώριση του δικαίου των παρατηρήσεων και της καζούρας ή αν απλώς δείχνει την αλλαγή νοοτροπίας σε «λέγε εσύ, σάμπως με νοιάζει εδώ που είμαι;».
Αυτό το τελευταίο εμφανίζεται συνήθως στα τελευταία στάδια εξουσιοπληξίας μιας πολιτικής ομάδας και είναι και δείγμα παντελούς απώλειας επαφής της με την κοινωνία. Θα φανεί.
