Οι εκλογές της ενότητας

Οι κάλπες στήνονται για τρίτη φορά μέσα σε εννιά μήνες, και το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο σουρεάλ, αλλά με κύριο χαρακτηριστικό την «ενότητα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται με την αποχώρηση την Αριστερής Πλατφόρμας. Η οποία γίνεται κόμμα με το όνομα «Λαϊκή Ενότητα», παρ’ ότι προέρχεται από μια διάσπαση. Η Νέα Δημοκρατία είναι χωρισμένη σε στρατόπεδα, με «προσωρινό αρχηγό», αλλά ζητάει κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το ΠΑΣΟΚ, ή ό,τι έχει μείνει από αυτό μετά την απόσπαση του ΚΙΔΗΣΟ, προσπαθεί να ενώσει τα κομματάκια του, για να μπει κακήν κακώς στην επόμενη βουλή. Οι δρόμοι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ χωρίζουν μετά από μια ψιλοάβολη συγκατοίκηση οκτώ μηνών.

Και οι Έλληνες στον μήνα που έρχεται θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια –στα σίγουρα- ακόμη πιο σουρεαλιστική προεκλογική περίοδο, στην οποία η ελπίδα θα ξαναέρχεται, σχολιαρόπαιδα θα ρωτούν «γιατί κοντέψαμε να βγούμε από το ευρώ κύριε;» και τα social media θα χωριστούν σε «αριστερούς» και «δεξιούς» (παρ’ ότι και η Αριστερά και η Δεξιά έχουν ήδη διασπαστεί), σε αυτούς που λένε ότι όσα έγιναν «τα είχε πει ο Λεβέντης» ή «τα είχε πει ο Τζήμερος αλλά ποιος τον άκουγε», σε «πατριώτες» και «αντιφασίστες». Μες στην ενότητα δηλαδή.

Αυτοί που φαίνεται να είναι όντως σε ενότητα, πάντως, είναι οι δανειστές της Ελλάδας. Η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης και όχι της κρίσης, λέει η Μέρκελ. Οι εκ νέου εκλογές θα διευρύνουν τη στήριξη στο πρόγραμμα διάσωσης, λέει ο Γιούνκερ. Το πρόγραμμα δεν επηρεάζεται, λένε οι θεσμοί. Κάτι θα ξέρουν – το σημαντικό είναι ότι μείναμε στην Ενωμένη Ευρώπη.