Ο Θηβαίος πρέπει να λέει ό,τι θέλει
Ο Θηβαίος είπε τη μπαρούφα του, αλλά όσοι τον έχουν για "ροκ" και "ασυμβίβαστο" καλλιτέχνη παρεξηγήθηκαν. Και εκείνος ζήτησε συγγνώμη.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Κάνει κάποιος την μπούρδα και έχουν φαγητό οι ανθρωποφάγοι για καμιά – δυο μέρες.
Αυτή τη φορά ήταν ο Θηβαίος που κατήργησε εν μία φράσει το πρόβλημα της ανεργίας στους νέους και ανακάλυψε νέο επαγγελματικό προσανατολισμό για την δημοσιογράφο που του έκανε τη συνέντευξη.
Τα social media τον ξεφώνησαν, αυτός ζήτησε συγγνώμη αλλά πιθανότατα δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα γιατί ο κόσμος γουστάρει να έχει κάποιους απλώς για να τους αντιπαθεί. Δεν είναι σπουδαίο αν κάποιος έχει μια γνώμη που θα μπορούσε να τον κατατάξει στην ομάδα των συντηρητικών.
Το θέμα που ανακύπτει από τα ολισθήματα τύπου «Θηβαίος» είναι λίγο πιο σύνθετο και έχει να κάνει με την «υποχρέωση» που έχουν οι διασημότητες όταν εκφέρουν δημόσιο λόγο. Υπάρχουν προκαθορισμένες επιτρεπτές ιδέες για τους προβεβλημένους και για το λόγο αυτό 99 φορές στις 100, αυτοί καταλήγουν να ζητούν συγγνώμη όταν πουν κάτι ενοχλητικό.
Δεν πιστεύω ότι όποιος είναι αναγνωρίσιμος «πρέπει να προσέχει πως μιλάει», ενώ οι υπόλοιποι όχι. Μου φαίνεται υποκριτικό.
Βρίσκω μάλιστα υποκριτική την εκ μέρους ορισμένων απαίτηση τα δημόσια πρόσωπα να είναι «αλάνθαστα» και να κινούνται πάντα εντός του πολιτικά ορθού και του πλαισίου που έχουν φτιάξει για αυτούς οι "ακόλουθοι".
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ωστόσο, είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που χτίζουν το προφίλ το οποίο μετά δεν τους αφήνει να είναι αυθόρμητοι και ειλικρινείς. Γιατί το σταρ-σύστεμ, όπως εν πάση περιπτώσει λειτουργεί αυτό στην Ελλάδα, απαιτεί να πουλάς και λίγο επαναστατικό τσαμπουκά αραιά και που, να τα χώνεις στις «εξουσίες», να είσαι «ασυμβίβαστος», «ροκ» και λοιπά ωραία.
Ελάχιστοι είναι οι καλλιτέχνες του έντεχνου χώρου που «έπιασαν» εν Ελλάδι και δεν ανήκαν στην αριστερά ή, έστω, δεν χρησιμοποιούσαν αριστερή φρασεολογία. Ε, ξέρετε κάτι; Μάλλον δεν είναι το φυσιολογικό τους να μιλάνε πάντα έτσι, εντός του πλαισίου.
Προφανώς και πρέπει να έχουν δικαίωμα να τους ξεφεύγει κάτι ή να λένε κάτι χωρίς να το έχουν πολυσκεφτεί. Για να μπορούν όμως να το κάνουν αυτό, πρέπει νωρίτερα να φροντίσουν να μην ψαρεύουν συμπάθειες και… πωλήσεις στα κοπάδια.
Αυτή τη φορά ήταν ο Θηβαίος που κατήργησε εν μία φράσει το πρόβλημα της ανεργίας στους νέους και ανακάλυψε νέο επαγγελματικό προσανατολισμό για την δημοσιογράφο που του έκανε τη συνέντευξη.
Τα social media τον ξεφώνησαν, αυτός ζήτησε συγγνώμη αλλά πιθανότατα δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα γιατί ο κόσμος γουστάρει να έχει κάποιους απλώς για να τους αντιπαθεί. Δεν είναι σπουδαίο αν κάποιος έχει μια γνώμη που θα μπορούσε να τον κατατάξει στην ομάδα των συντηρητικών.
Το θέμα που ανακύπτει από τα ολισθήματα τύπου «Θηβαίος» είναι λίγο πιο σύνθετο και έχει να κάνει με την «υποχρέωση» που έχουν οι διασημότητες όταν εκφέρουν δημόσιο λόγο. Υπάρχουν προκαθορισμένες επιτρεπτές ιδέες για τους προβεβλημένους και για το λόγο αυτό 99 φορές στις 100, αυτοί καταλήγουν να ζητούν συγγνώμη όταν πουν κάτι ενοχλητικό.
Δεν πιστεύω ότι όποιος είναι αναγνωρίσιμος «πρέπει να προσέχει πως μιλάει», ενώ οι υπόλοιποι όχι. Μου φαίνεται υποκριτικό.
Βρίσκω μάλιστα υποκριτική την εκ μέρους ορισμένων απαίτηση τα δημόσια πρόσωπα να είναι «αλάνθαστα» και να κινούνται πάντα εντός του πολιτικά ορθού και του πλαισίου που έχουν φτιάξει για αυτούς οι "ακόλουθοι".
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ωστόσο, είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που χτίζουν το προφίλ το οποίο μετά δεν τους αφήνει να είναι αυθόρμητοι και ειλικρινείς. Γιατί το σταρ-σύστεμ, όπως εν πάση περιπτώσει λειτουργεί αυτό στην Ελλάδα, απαιτεί να πουλάς και λίγο επαναστατικό τσαμπουκά αραιά και που, να τα χώνεις στις «εξουσίες», να είσαι «ασυμβίβαστος», «ροκ» και λοιπά ωραία.
Ελάχιστοι είναι οι καλλιτέχνες του έντεχνου χώρου που «έπιασαν» εν Ελλάδι και δεν ανήκαν στην αριστερά ή, έστω, δεν χρησιμοποιούσαν αριστερή φρασεολογία. Ε, ξέρετε κάτι; Μάλλον δεν είναι το φυσιολογικό τους να μιλάνε πάντα έτσι, εντός του πλαισίου.
Προφανώς και πρέπει να έχουν δικαίωμα να τους ξεφεύγει κάτι ή να λένε κάτι χωρίς να το έχουν πολυσκεφτεί. Για να μπορούν όμως να το κάνουν αυτό, πρέπει νωρίτερα να φροντίσουν να μην ψαρεύουν συμπάθειες και… πωλήσεις στα κοπάδια.
