Γιατί Όχι;
Λέω στο Δημοψήφισμα που έρχεται (;) να ψηφίσω Όχι. Ίσως ακόμη και αν η Κυβέρνηση με προτρέψει στο αντίθετο.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Είναι ίσως δύσκολο για κάποιους να αποφασίσουν τι τελικά είναι η Κυβέρνηση του Σύριζα.
Ένα μάτσο αμετανόητοι κομμουνιστές που είχαν και έχουν στόχο να βάλουν τη χώρα στην ατραπό του κομμουνισμού ή μια δράκα αλλοτριωμένοι από τον αστικό πολιτικό στίβο σοσιαλδημοκράτες που θα βάλουν αρκετό νερό στο κρασί τους χάριν- όχι της καρέκλας- αλλά της εξουσίας.
Πίστευα ακράδαντα και εξακολουθώ να πιστεύω το δεύτερο. Όχι γιατί δεν υπάρχουν και από την άλλη κατηγορία στο εσωτερικό του Σύριζα. Μια μειοψηφία είναι εκεί και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον λόγο του κόμματος προς τα έξω, αλλά λιγότερο τις αποφάσεις.
Λόγω της πίστης που ανέφερα παραπάνω, εξ αρχής θεωρούσα πως τελικά θα υπάρξει συμφωνία. Και εξακολουθώ να το πιστεύω.
Στην Κυβέρνηση γνωρίζουν πως μια αποτυχία τους θα οδηγήσει την αριστερά «στον πάγκο» για αρκετά χρόνια και πιθανότατα θα ενισχύσει την Χρυσή Αυγή στις επόμενες εκλογές. Επίσης, αν όντως ήθελαν να έχουν πλήρη και ουσιαστική ρήξη της χώρας με την ΕΕ, δεν θα πρότειναν μία μόλις εβδομάδα πριν σκληρό μνημόνιο 8 δισ. Ευρώ.
Το κλείσιμο των τραπεζών είναι είτε μια τεράστια γκάφα, είτε ένα έξυπνο διαπραγματευτικό χαρτί που παίχθηκε έξυπνα, καθώς έδειξε αποφασιστικότητα στην κατεύθυνση του ότι δεν θα πληρωθεί η δόση του ΔΝΤ. Τι από τα δύο είναι; Αυτό είναι το κακό με τις διαπραγματεύσεις, ότι δεν ξέρεις. Μέχρι την Τρίτη το απόγευμα θα μπορούσε να είναι και τα δύο. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι μια κίνηση υψηλού ρίσκου- σαν τα τελευταία σουτ στο μπάσκετ. Αν μπει, γίνεσαι μάγκας. Αν όχι, μοιραίος.
Και το δημοψήφισμα; Το δημοψήφισμα ήταν μια έξυπνη πολιτική κίνηση, που ήταν ακόμη εξυπνότερη όταν την είχε ψελλίσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Αν βγει το Ναι ο Τσίπρας παραιτείται με ταρατατζούμ του στυλ «εγώ δεν προσκυνώ», κρατά το μεγαλύτερο μέρος από το πολιτικό του κεφάλαιο ανέπαφο και ξαναπεριμένει. Αν βγει το Όχι, πηγαίνει ξανά στις Βρυξέλλες και ό,τι και να πετύχει το περνάει και από Λαφαζαναίους και λοιπούς, γιατί έχει νωπή εξουσιοδότηση. Αν στο μεταξύ υπάρξει συμφωνία, η Κυβέρνηση, το στρίβει, τάσσεται υπέρ της, βγαίνει Ναι με 95% και όλοι παντρεύονται στο τέλος.
Υπάρχει χρόνος για συμφωνία μέχρι το δημοψήφισμα; Αν δεν καταρρεύσουν οι τράπεζες μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης, ναι. Αν καταρρεύσουν, το πιθανότερο είναι ότι θα ακολουθήσει κούρεμα καταθέσεων και τότε το δημοψήφισμα χάνει το νόημά του, αφού ο κόσμος θα βγει στο δρόμο και θα τους πάρει με τις πέτρες. Η κυβέρνηση θα παραιτηθεί και θα αναλάβει κάποιος φιλομνημονιακός Πρωθυπουργός που θα πριμοδοτηθεί με καλούδια απ' έξω, για να πετύχει πολιτική σταθερότητα.
Αν φτάσουμε στο Δημοψήφισμα με δύο αντιτιθέμενες πλευρές, εγώ θα ψηφίσω ‘Όχι’. Όχι γιατί πιστεύω ότι θα αλλάξει και κάτι, αφού και το «καλό» μνημόνιο των 8 δισ. μια χαρά μεγάλη καρπαζιά θα είναι, αλλά γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν διαπραγματευτικά όρια στο πάρε δώσε με τους ξένους.
Με αυτή την παραδοχή ο κίνδυνος είναι μικρός, ενώ ο ειδικός χαρακτήρας του ερωτήματος δεν θίγει τις γενικότερες απόψεις μου. Λέω για «ειδικό χαρακτήρα» γιατί δεν πιστεύω καθόλου ότι στο δημοψήφισμα θα κριθεί η παραμονή ή όχι στο ευρώ. Δεν υπάρχει πολιτικός χώρος για κάτι τέτοιο. Απλώς εκεί έχουν βρει οι δεξιοί επικοινωνιακή χαραμάδα, καθώς ο κόσμος στην συντριπτική του πλειοψηφία ούτε να ακούει δεν θέλει για έξοδο από το Ευρώ.
Ένα μάτσο αμετανόητοι κομμουνιστές που είχαν και έχουν στόχο να βάλουν τη χώρα στην ατραπό του κομμουνισμού ή μια δράκα αλλοτριωμένοι από τον αστικό πολιτικό στίβο σοσιαλδημοκράτες που θα βάλουν αρκετό νερό στο κρασί τους χάριν- όχι της καρέκλας- αλλά της εξουσίας.
Πίστευα ακράδαντα και εξακολουθώ να πιστεύω το δεύτερο. Όχι γιατί δεν υπάρχουν και από την άλλη κατηγορία στο εσωτερικό του Σύριζα. Μια μειοψηφία είναι εκεί και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον λόγο του κόμματος προς τα έξω, αλλά λιγότερο τις αποφάσεις.
Λόγω της πίστης που ανέφερα παραπάνω, εξ αρχής θεωρούσα πως τελικά θα υπάρξει συμφωνία. Και εξακολουθώ να το πιστεύω.
Στην Κυβέρνηση γνωρίζουν πως μια αποτυχία τους θα οδηγήσει την αριστερά «στον πάγκο» για αρκετά χρόνια και πιθανότατα θα ενισχύσει την Χρυσή Αυγή στις επόμενες εκλογές. Επίσης, αν όντως ήθελαν να έχουν πλήρη και ουσιαστική ρήξη της χώρας με την ΕΕ, δεν θα πρότειναν μία μόλις εβδομάδα πριν σκληρό μνημόνιο 8 δισ. Ευρώ.
Το κλείσιμο των τραπεζών είναι είτε μια τεράστια γκάφα, είτε ένα έξυπνο διαπραγματευτικό χαρτί που παίχθηκε έξυπνα, καθώς έδειξε αποφασιστικότητα στην κατεύθυνση του ότι δεν θα πληρωθεί η δόση του ΔΝΤ. Τι από τα δύο είναι; Αυτό είναι το κακό με τις διαπραγματεύσεις, ότι δεν ξέρεις. Μέχρι την Τρίτη το απόγευμα θα μπορούσε να είναι και τα δύο. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι μια κίνηση υψηλού ρίσκου- σαν τα τελευταία σουτ στο μπάσκετ. Αν μπει, γίνεσαι μάγκας. Αν όχι, μοιραίος.
Και το δημοψήφισμα; Το δημοψήφισμα ήταν μια έξυπνη πολιτική κίνηση, που ήταν ακόμη εξυπνότερη όταν την είχε ψελλίσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Αν βγει το Ναι ο Τσίπρας παραιτείται με ταρατατζούμ του στυλ «εγώ δεν προσκυνώ», κρατά το μεγαλύτερο μέρος από το πολιτικό του κεφάλαιο ανέπαφο και ξαναπεριμένει. Αν βγει το Όχι, πηγαίνει ξανά στις Βρυξέλλες και ό,τι και να πετύχει το περνάει και από Λαφαζαναίους και λοιπούς, γιατί έχει νωπή εξουσιοδότηση. Αν στο μεταξύ υπάρξει συμφωνία, η Κυβέρνηση, το στρίβει, τάσσεται υπέρ της, βγαίνει Ναι με 95% και όλοι παντρεύονται στο τέλος.
Υπάρχει χρόνος για συμφωνία μέχρι το δημοψήφισμα; Αν δεν καταρρεύσουν οι τράπεζες μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης, ναι. Αν καταρρεύσουν, το πιθανότερο είναι ότι θα ακολουθήσει κούρεμα καταθέσεων και τότε το δημοψήφισμα χάνει το νόημά του, αφού ο κόσμος θα βγει στο δρόμο και θα τους πάρει με τις πέτρες. Η κυβέρνηση θα παραιτηθεί και θα αναλάβει κάποιος φιλομνημονιακός Πρωθυπουργός που θα πριμοδοτηθεί με καλούδια απ' έξω, για να πετύχει πολιτική σταθερότητα.
Αν φτάσουμε στο Δημοψήφισμα με δύο αντιτιθέμενες πλευρές, εγώ θα ψηφίσω ‘Όχι’. Όχι γιατί πιστεύω ότι θα αλλάξει και κάτι, αφού και το «καλό» μνημόνιο των 8 δισ. μια χαρά μεγάλη καρπαζιά θα είναι, αλλά γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν διαπραγματευτικά όρια στο πάρε δώσε με τους ξένους.
Με αυτή την παραδοχή ο κίνδυνος είναι μικρός, ενώ ο ειδικός χαρακτήρας του ερωτήματος δεν θίγει τις γενικότερες απόψεις μου. Λέω για «ειδικό χαρακτήρα» γιατί δεν πιστεύω καθόλου ότι στο δημοψήφισμα θα κριθεί η παραμονή ή όχι στο ευρώ. Δεν υπάρχει πολιτικός χώρος για κάτι τέτοιο. Απλώς εκεί έχουν βρει οι δεξιοί επικοινωνιακή χαραμάδα, καθώς ο κόσμος στην συντριπτική του πλειοψηφία ούτε να ακούει δεν θέλει για έξοδο από το Ευρώ.
