Βάρα τον Πορτοκάλογλου, γιατί όχι;
Ο Πορτοκάλογλου κατηγορείται γιατί αρθρώνει έναν μετριοπαθή λόγο κατά της κρίσης, εκτός των προβλεπομένων.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Οι κατευθυντήριες γραμμές για το πώς «πρέπει» να προσλαμβάνεται η ελληνική κρίση και για το ποιες είναι οι νόρμες της συμπόνοιας που πρέπει να δείχνουμε όλοι, καλά κρατεί. Ο μουσικοσυνθέτης Νίκος Πορτοκάλογλου δεν έχει ενημερωθεί σχετικά και εξακολουθεί να νομίζει ότι δικαιούται να καταλαβαίνει το τι θα πει κρίση με την δική του κρίση και τον δικό του τρόπο.
Αμ δεν είναι έτσι, κ. Νίκο μου που κατηγορήθηκες ακόμη και για «παγκαλισμό».
Εδώ υπάρχουν επαναστατικά καθήκοντα. Τι «θα περάσει και αυτό» μας λες; Δηλαδή; Να μην διαμαρτυρόμαστε για την κρίση και να είμαστε υπερβατικοί; Μήπως να είμαστε και συγκαταβατικοί;
Ασφαλώς και όποιος επιθυμεί μπορεί να διαμορφώνει ελεύθερα άποψη για όποιον άλλο λαμβάνει δημόσια θέση υπέρ του ενός ή του άλλου πράγματος. Η επίθεση όμως στην παραμικρή διαφοροποίηση (που να είχε και αντίθετη γνώμη!) είναι ανησυχητική. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος για τον οποίο ασχολούμαι με τους φανατικούς: για να τονίσω το δικαίωμα που έχουν όλοι οι άνθρωποι να μένουν ψύχραιμοι και εκτός κοπαδιού. Και σταματώ εδώ γιατί η παροιμία με τα πίτουρα και τις κότες είναι γνωστή.
Αρνητική εντύπωση μου προκαλεί η δήλωση του προεδρικού Νίκου Παππά, περί ζητήματος κομματικής πειθαρχίας στην επικείμενη ψήφιση της συμφωνίας που, ακόμη δεν την είδαμε, Γιάνη τη βαφτίσαμε.
Τις κομματικές πειθαρχίες τις έχω συνδέσει με τον βαθύ δικομματισμό της δεκαετίας του 1980 και παλαιότερα, και όσο και να το σκεφτώ, δεν μου καλοκάθονται. Είναι προφανής η πολιτική σκοπιμότητα του να είναι όλοι οι του Σύριζα μαντρωμένοι: δίνεις και την εντύπωση στο εξωτερικό ότι είσαι κύριος της κατάστασης και όχι γιουσουφάκι του Λαφαζάνη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικό.
Η ελπίδα μου για να μην περάσει η κομματική πειθαρχία και να σταλεί ένα μήνυμα στην ηγεσία είναι στα μπαϊράκια του Σύριζα που διατηρούν το προσωπικό τους όραμα για τον σοσιαλκουμουνισμό.
Όχι για να μην έχουμε επικύρωση της συμφωνίας- θα έχουμε. Αλλά για να μην παγιώνονται οι καθεστωτικές διαδικασίες που δείχνουν την αλλοτρίωση από την εξουσία.
Αμ δεν είναι έτσι, κ. Νίκο μου που κατηγορήθηκες ακόμη και για «παγκαλισμό».
Εδώ υπάρχουν επαναστατικά καθήκοντα. Τι «θα περάσει και αυτό» μας λες; Δηλαδή; Να μην διαμαρτυρόμαστε για την κρίση και να είμαστε υπερβατικοί; Μήπως να είμαστε και συγκαταβατικοί;
Ασφαλώς και όποιος επιθυμεί μπορεί να διαμορφώνει ελεύθερα άποψη για όποιον άλλο λαμβάνει δημόσια θέση υπέρ του ενός ή του άλλου πράγματος. Η επίθεση όμως στην παραμικρή διαφοροποίηση (που να είχε και αντίθετη γνώμη!) είναι ανησυχητική. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος για τον οποίο ασχολούμαι με τους φανατικούς: για να τονίσω το δικαίωμα που έχουν όλοι οι άνθρωποι να μένουν ψύχραιμοι και εκτός κοπαδιού. Και σταματώ εδώ γιατί η παροιμία με τα πίτουρα και τις κότες είναι γνωστή.
Αρνητική εντύπωση μου προκαλεί η δήλωση του προεδρικού Νίκου Παππά, περί ζητήματος κομματικής πειθαρχίας στην επικείμενη ψήφιση της συμφωνίας που, ακόμη δεν την είδαμε, Γιάνη τη βαφτίσαμε.
Τις κομματικές πειθαρχίες τις έχω συνδέσει με τον βαθύ δικομματισμό της δεκαετίας του 1980 και παλαιότερα, και όσο και να το σκεφτώ, δεν μου καλοκάθονται. Είναι προφανής η πολιτική σκοπιμότητα του να είναι όλοι οι του Σύριζα μαντρωμένοι: δίνεις και την εντύπωση στο εξωτερικό ότι είσαι κύριος της κατάστασης και όχι γιουσουφάκι του Λαφαζάνη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικό.
Η ελπίδα μου για να μην περάσει η κομματική πειθαρχία και να σταλεί ένα μήνυμα στην ηγεσία είναι στα μπαϊράκια του Σύριζα που διατηρούν το προσωπικό τους όραμα για τον σοσιαλκουμουνισμό.
Όχι για να μην έχουμε επικύρωση της συμφωνίας- θα έχουμε. Αλλά για να μην παγιώνονται οι καθεστωτικές διαδικασίες που δείχνουν την αλλοτρίωση από την εξουσία.
