Γιάνης και Ζωή "αγκάθια" για Τσίπρα
Ο Γιάνης και η Ζωή ξαναχτύπησαν αφαιρώντας από τον Πρωθυπουργό ζωτικό επικοινωνιακά χώρο που τόσο έχει τώρα ανάγκη.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Τα δύο αγκάθια στο πλευρό του Μαξίμου ξαναχτύπησαν αυτή την εβδομάδα.
Τόσο η Ζωή Κωνσταντοπούλου όσο και ο Γιάνης Βαρουφάκης τάραξαν τα… ταραγμένα γύρω τους νερά, στριμώχνοντας σε επικοινωνιακό επίπεδο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος τώρα χρειάζεται κάθε σπιθαμή χώρου που μπορεί να εξασφαλίσει.
Η μεν Πρόεδρος της Βουλής επέπληξε on camera έναν αξιωματικό της αστυνομίας γιατί εμπόδιζε πορεία διαμαρτυρόμενων να περάσει. Δεν θα σχολιάσω το σκεπτικό της κ. κ. Προέδρου. Η απόφαση να μπορούν οι εργαζόμενοι/απεργοί/μετέχοντες σε μια πορεία να πηγαίνουν ελεύθερα όπου θέλουν, φαίνεται να είναι κεντρική για τον Σύριζα και η κ. Κωνσταντοπούλου το εξυπηρετεί με τις αρμοδιότητές της. Με δυο λόγια η ουσία της υπόθεσης είναι πολιτική.
Επικοινωνιακά τώρα, η δημόσια εικόνα μιας κυβέρνησης που στο εσωτερικό της παλεύει να συγκεράσει την επαναστατικότητα της κ. Κωνσταντοπούλου και την «ασφάλεια που φέρνουν για τον νοικοκύρη» τα σώματα ασφαλείας του κ. Πανούση, η εικόνα δεν είναι και η καλύτερη.
Ακόμη χειρότερα για το προφίλ της ίδιας της Προέδρου, αλλά και της αστυνομίας, η όλη σκηνή αποτυπώθηκε σε ένα ανεπανάληπτο φωτογραφικό ενσταντανέ στο οποίο η κ. Κωνσταντοπούλου θυμίζει τον Τσατσένκο και ο αστυνομικός την πελοποννησιακή έκδοση του αγαθιάρη Ντρούπυ.
Το επεισόδια με τον Γιάνη Βαρουφάκη ήταν βεβαίως πιο περίπλοκο. Αφού υπονόησε ότι έχει ηχογραφήσει το Eurogroup- πράγμα που δεν θεωρώ καθόλου απίθανο μια και ίσως θα ήθελε να ακούσει ξανά αργότερα, παρουσία και της υπόλοιπης ομάδας διαπραγμάτευσης, τα όσα λέχθηκαν εκεί- μετά άρχισε να παίζει παιχνίδια με την πιθανότητα να δώσει στη δημοσιότητα την ηχογράφηση.
Και γιατί να γίνεται η ευρωπαϊκή πολιτική πίσω από κλειστές πόρτες και να μην μαθαίνουμε τι ακριβώς λέγεται, θα ρωτήσει ίσως κάποιος. Ασχέτως του πόσο αντιπαθής είναι κάποιος, υπάρχουν λόγοι αρχής για τους οποίους δεν μπορεί κανείς να δημοσιοποιεί μια συνομιλία που έχει συμφωνήσει και ο ίδιος ότι θα μείνει εμπιστευτική.
Αλλά, αφού ο Γιάνης πήρε απόφαση ότι δεν τον συμπαθεί κανείς από τους γραβατωμένους, δεν φαίνεται να δίνει και πολύ σημασία πια στους τύπους. Και μπράβο του, γιατί οι τύποι δεν πρέπει να υποκαθιστούν την πραγματική πολιτική σκέψη και πράξη. Το πρόβλημα γεννιέται από το ότι δεν υπάρχει μόνος του στο ευρωπαϊκό σύμπαν, αλλά εκφράζοντας ολόκληρη την κυβέρνηση- για να μην πω τη χώρα και ακουστώ δραματικός.
Το πρόβλημα είναι το κ. Τσίπρα όπως εύστοχα περιγράφει ο Δημήτρης Χαντζόπουλος στην γελοιογραφία του που δημοσιεύεται στην Καθημερινή της 22ης Μαΐου.
Ιδανικά, κάθε προϊστάμενος θέλει λύσεις από τους κάτω. Και λύσεις να μην έχει, αν η συνεργασία δεν είναι τραγική ή αν τους αγαπά, τους ξέρει από παλιά κλπ κλπ. Το πράγμα βέβαια είναι διαφορετικό αν αντί για λύσεις, οι από κάτω του δίνουν προβλήματα. Τότε τα πράγματα συνήθως εξελίσσονται αλλιώς.
Τόσο η Ζωή Κωνσταντοπούλου όσο και ο Γιάνης Βαρουφάκης τάραξαν τα… ταραγμένα γύρω τους νερά, στριμώχνοντας σε επικοινωνιακό επίπεδο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος τώρα χρειάζεται κάθε σπιθαμή χώρου που μπορεί να εξασφαλίσει.
Η μεν Πρόεδρος της Βουλής επέπληξε on camera έναν αξιωματικό της αστυνομίας γιατί εμπόδιζε πορεία διαμαρτυρόμενων να περάσει. Δεν θα σχολιάσω το σκεπτικό της κ. κ. Προέδρου. Η απόφαση να μπορούν οι εργαζόμενοι/απεργοί/μετέχοντες σε μια πορεία να πηγαίνουν ελεύθερα όπου θέλουν, φαίνεται να είναι κεντρική για τον Σύριζα και η κ. Κωνσταντοπούλου το εξυπηρετεί με τις αρμοδιότητές της. Με δυο λόγια η ουσία της υπόθεσης είναι πολιτική.
Επικοινωνιακά τώρα, η δημόσια εικόνα μιας κυβέρνησης που στο εσωτερικό της παλεύει να συγκεράσει την επαναστατικότητα της κ. Κωνσταντοπούλου και την «ασφάλεια που φέρνουν για τον νοικοκύρη» τα σώματα ασφαλείας του κ. Πανούση, η εικόνα δεν είναι και η καλύτερη.
Ακόμη χειρότερα για το προφίλ της ίδιας της Προέδρου, αλλά και της αστυνομίας, η όλη σκηνή αποτυπώθηκε σε ένα ανεπανάληπτο φωτογραφικό ενσταντανέ στο οποίο η κ. Κωνσταντοπούλου θυμίζει τον Τσατσένκο και ο αστυνομικός την πελοποννησιακή έκδοση του αγαθιάρη Ντρούπυ.
Το επεισόδια με τον Γιάνη Βαρουφάκη ήταν βεβαίως πιο περίπλοκο. Αφού υπονόησε ότι έχει ηχογραφήσει το Eurogroup- πράγμα που δεν θεωρώ καθόλου απίθανο μια και ίσως θα ήθελε να ακούσει ξανά αργότερα, παρουσία και της υπόλοιπης ομάδας διαπραγμάτευσης, τα όσα λέχθηκαν εκεί- μετά άρχισε να παίζει παιχνίδια με την πιθανότητα να δώσει στη δημοσιότητα την ηχογράφηση.
Και γιατί να γίνεται η ευρωπαϊκή πολιτική πίσω από κλειστές πόρτες και να μην μαθαίνουμε τι ακριβώς λέγεται, θα ρωτήσει ίσως κάποιος. Ασχέτως του πόσο αντιπαθής είναι κάποιος, υπάρχουν λόγοι αρχής για τους οποίους δεν μπορεί κανείς να δημοσιοποιεί μια συνομιλία που έχει συμφωνήσει και ο ίδιος ότι θα μείνει εμπιστευτική.
Αλλά, αφού ο Γιάνης πήρε απόφαση ότι δεν τον συμπαθεί κανείς από τους γραβατωμένους, δεν φαίνεται να δίνει και πολύ σημασία πια στους τύπους. Και μπράβο του, γιατί οι τύποι δεν πρέπει να υποκαθιστούν την πραγματική πολιτική σκέψη και πράξη. Το πρόβλημα γεννιέται από το ότι δεν υπάρχει μόνος του στο ευρωπαϊκό σύμπαν, αλλά εκφράζοντας ολόκληρη την κυβέρνηση- για να μην πω τη χώρα και ακουστώ δραματικός.
Το πρόβλημα είναι το κ. Τσίπρα όπως εύστοχα περιγράφει ο Δημήτρης Χαντζόπουλος στην γελοιογραφία του που δημοσιεύεται στην Καθημερινή της 22ης Μαΐου.
Ιδανικά, κάθε προϊστάμενος θέλει λύσεις από τους κάτω. Και λύσεις να μην έχει, αν η συνεργασία δεν είναι τραγική ή αν τους αγαπά, τους ξέρει από παλιά κλπ κλπ. Το πράγμα βέβαια είναι διαφορετικό αν αντί για λύσεις, οι από κάτω του δίνουν προβλήματα. Τότε τα πράγματα συνήθως εξελίσσονται αλλιώς.
