Το εγκληματικό φάουλ της δήλωσης του Γ. Πανούση

Η αλήθεια είναι πως εγκλήματα όπως αυτό τη παιδοκτονίας λίγο σχολιασμό σηκώνουν, αφού κατά τη γνώμη μου συνήθως σχετίζονται με περιπτώσεις παράνοιας. Αποτελούν δηλαδή κλινικές περιπτώσεις στις οποίες στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ουσιαστική υπαιτιότητα του δράστη, όπως την καταλαβαίνουμε οι υπόλοιποι.

Τα τηλεοπτικά δελτία και οι απανταχού δημοσιογράφοι αρέσκονται να κρεμούν στις εικόνες των φονιάδων λεζάντες όπως «Τέρας», «Ανατριχίλα», «Δεν ξανάγινε» κλπ κλπ, προς τέρψη του κοινού τους και προς ακονισμό του εκδικητικού του μένους, αλλά εγκληματολογικά αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι ανακριβείς και μεσαιωνικοί.

Από την άποψη αυτή συμφωνώ με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κ. Γιάννη Πανούση, που, ερωτηθείς για το έγκλημα, είπε ότι «δεν μπορείς να πεις τίποτα».
Όμως ο κ. Πανούσης στη συνέχεια των δηλώσεών του στον Real FM είπε και κάτι ακόμη. Προέβλεψε ότι «σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έχουμε τον θάνατο του δράστη», καθώς όπως είπε υπάρχει ένας σχετικός «κώδικας τιμής» στις φυλακές. Η δήλωση αυτή μου μοιάζει απίστευτη για να γίνεται δημοσίως από υπουργό και μάλιστα υπουργό υπεύθυνο για την τήρηση της τάξης.

Δηλαδή τι εννοεί ο κ. Πανούσης;  Ότι ολόκληρη πολιτεία ξέρεις ότι γίνει ένα έγκλημα και παρόλα αυτά είναι ανίκανη να προστατεύσει ένα υπόδικο μέλος της; Ότι δεν μπορεί να εμποδίσεις την αυτοδικία, ενώ γνωρίζει τον χώρο και ίσως και τον χρόνο τέλεσης του εγκλήματος;

Η δήλωση που θα περίμενα από έναν υπουργό στη θέση του κ. Πανούση θα έλεγε ότι η σωματική ακεραιότητα του δράστη εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της χώρας είναι επισφαλής, λόγω αναχρονιστικών αντιλήψεων περί «δικαιοσύνης» που δυστυχώς αναπτύσσονται μεταξύ των εγκλείστων και ότι η πολιτεία θα εξασφαλίσει ότι ο φερόμενος ως δράστης θα προσαχθεί σε δίκη και θα εκτίσει κανονικά την όποια τυχόν ποινή του επιβληθεί.

Η συμπεριφορά του κ. Πανούση, πέραν του ότι ταιριάζει περισσότερο σε έναν μελετητή του σωφρονιστικού συστήματος και όχι σε έναν από τους δύο ανθρώπους της νέας διακυβέρνησης που βρίσκονται στο πόστο τους για να το αλλάξουν, ενθαρρύνει έμμεσα και τις συμπεριφορές εκδίκησης θεωρώντας τις στο πλαίσιο του «αναμενόμενου» και άρα κάπως «φυσιολογικού». Είναι αυτή στάση εγκληματολόγου; Σε τέτοια πατάνε διάφοροι και μιλούν για θανατικές ποινές και άλλα παρεμφερή.

Είναι καλό οι νέοι κυβερνώντες να παίρνουν αποστάσεις από αρτηριοσκληρωτικές λογικές διακυβέρνησης του παρελθόντος που δημιουργούσαν χάσμα ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και στις αποφάσεις της πολιτικής εξουσίας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ότι οι θέσεις τους τυγχάνουν προβολής και αποτελούν παράδειγμα για τον μέσο όρο. Εκτός και αν, σαν τον λαγό, λένε και «καμιά» για να περνά η ώρα.