Μπεσαλίδικα πράγματα

Μας πούλησαν οι εταίροι μας. Μας είχαν πει ότι με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου θα μας έδιναν και ρευστότητα, αλλά τίποτα. Τους αλήτες.  
Το είπε και ο Πρωθυπουργός στη συνέντευξή του το βράδυ της Δευτέρας. Μας πιάσανε κορόιδο οι άτιμοι οι ξένοι. Μας έταξαν ρευστότητα και μετά έκαναν τις πάπιες. Κάτι τέτοια είναι που πληγώνουν τα καλά παιδιά σαν τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών.
Ερωτηθείς σήμερα ο κ. Βαρουφάκης για τα όσα ανέφερε χθες ο Πρωθυπουργός περί του ότι οι εταίροι δεν τήρησαν την προφορική δέσμευση που είχαν δώσει στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ότι θα διασφαλίσουν διεξόδους ρευστότητας στη Ελλάδα.

«Αυτό που είπε ο πρωθυπουργός χθες, είχε μεγάλο δίκιο. Εμείς πήγαμε με την αίσθηση ότι μια συμφωνία είναι συμφωνία. Ότι όταν σφίγγουμε το χέρι και λέμε ότι αυτό σημαίνει το «α» και όχι το «β», σημαίνει το «α» και όχι το «β». Από την άλλη μεριά, όμως, δυστυχώς, δεν επεδείχθη ίδια προσήλωση στη μπέσα».

Γιατί κύριος ξηγιέσαι έτσι; Μίλησες ή δεν μίλησες; Υποσχέθηκες ή δεν υποσχέθηκες; Στρίβειν δια του αρραβώνος; Μπαμπέσηδες παιδί μου. Τι περιμένεις όμως πρόεδρε; Να έχουν φιλότιμο οι φράγκοι; Πού να το βρουν. Αυτοί νομίζουν ότι επειδή φορούν κουστούμια μπορούν να παίζουν πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη των απλών παιδιών που θέλουν λίγα δισεκατομμύρια χωρίς να υποσχεθούν καμία τσουχτερή μεταρρύθμιση. Εκεί βρήκες κύριε έξυπνε να κάνεις το μάγκα;

Και εμείς θα σε χτυπήσουμε εκεί που πονάς. Θα στο πούμε ξεκάθαρα: «Δεν έχεις μπέσα». Χα! Τώρα τι θα κάνεις που σε εκθέσαμε;

Τα mea culpa είναι καλοδεχούμενα. Νέα κυβέρνηση είσαι και λάθη θα κάνεις. Άλλωστε όταν οι πολίτες εκλέγουν μια τέτοια κυβέρνηση είναι προφανές ότι επιθυμούν εκ βάθρων αλλαγές και τοποθέτηση καινούριων ανθρώπων στις διάφορες θέσεις. Και οι άπειροι άνθρωποι είναι λογικό να κάνουν λάθη.

Το να μην έχεις όμως την ικανότητα να εξασφαλίζεις αυτό που σου υπόσχονται οι συνομιλητές σου σε αντάλλαγμα για μια μεγάλη στροφή που έκανες τον Φεβρουάριο και που πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν «κωλοτούμπα» είναι γκάφα. Ακόμα πιο σημαντικό όμως από τη γκάφα είναι το να βγαίνεις παραπονούμενος γιατί δεν ήσουν τόσο ψυλλιασμένος όσο θα όφειλες.

Εκεί η διαχείριση διολισθαίνει σε παιδικού τύπου αντιδράσεις («καλά σου ρε») και φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση να διανυθεί μέχρι να είμαστε έτοιμη για το επίπεδο διαπραγμάτευσης που απαιτείται. Γιατί «διαπραγμάτευση» δεν σημαίνει να λες «όχι», ούτε βέβαια «ναι», αλλά να λες τα «όχι» και τα «ναι» εκεί που θα ήθελαν αυτοί που εκπροσωπείς.

Χωρίς γκρίνια και καρφώματα για ό,τι έγινε και δεν το πήρες χαμπάρι νωρίτερα.

Πιο «αντρίκεια», που θα έλεγε και ο υπουργός.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v