Δεν πειράζει να ωφεληθεί και ο Ξηρός
Αν για να ανακουφιστούν οι έχοντες ειδικές ανάγκες κρατού,μενοι ωφεληθεί ο Σάββας Ξηρός, εγώ λέω 'χαλάλι'.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Η απόφαση του κράτους να επιβάλει διατάξεις επιείκειας στους φυλακισμένους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, αποτελεί μια πράξη που δείχνει κοινωνικό πρόσωπο και όχι «γραμμάτια προς τους τρομοκράτες».
Αν έπρεπε να αντιστοιχήσουμε την κυβερνητική πρωτοβουλία σε όρους μη φυλακισμένων, ελεύθερων πολιτών, η εισαγωγή των συγκεκριμένων διατάξεων θα αντιστοιχούσε στην τοποθέτηση ραμπών για να κινούνται τα αναπηρικά αμαξίδια.
Το ποια βαθμίδα ελευθερίας απολαμβάνει κάθε πολίτης και το ποιες διατάξεις της έννομης τάξης παραβίασε δεν έχει σχέση με το πώς πρέπει να φέρεται ένα κράτος στους πολίτες του.
Και ο σωστός τρόπο να φέρεται ένα κράτους στους πολίτες του είναι να φροντίζει περισσότερο αυτούς που έχουν ανάγκη.
Το να μένουν έγκλειστοι σε εντελώς ακατάλληλες για την περίπτωσή τους συνθήκες, σημαίνει τελικά ότι η ποινή τους μετατρέπεται από κάθειρξη σε θάνατο, και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να είναι αποδεκτό.
Μη αποδεκτό μου φαίνεται ακόμη να κάνει η εκτελεστική εξουσία διαχωρισμό στο πως θα φέρεται στους «λίγο κακούς» και στους «πολύ κακούς». Είναι σαν να έρχεται μετά τις δικαστικές αρχές και να αποδίδει… ξανά δικαιοσύνη διακρίνοντας κατά το δοκούν και καθ’ υπέρβαση του Συντάγματος.
Το να μην εφαρμοστούν οι διατάξεις που θα ισχύσουν για όλους στην περίπτωση των τρομοκρατών θα μπορούσε να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι η πολιτεία λειτουργεί τιμωρητικά «εσύ αμφισβήτησες την ίδια την κοινοβουλευτική δημοκρατία άρα θα σε κυνηγάω ό,τι και να γίνει», είτε ότι αδυνατεί να εφαρμόσει όσα αποφασίζει. Αυτό το τελευταίο ισχύει για όσους ανησυχούν ότι αποκλείεται οι αρχές να φρουρούν κατ’ οίκον τον Σάββα Ξηρό τόσο καλά ώστε αυτός να μην κάνει τρομοκρατικά χτυπήματα από το σπίτι του.
Πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι κανονικά υπάρχει ένα άλλο, προηγούμενο, στάδιο πριν την απόφαση για κατ΄ οίκον περιορισμό των έγκλειστων αναξιοπαθούντων: Αυτό της μεταφοράς τους σε κατάλληλα διαμορφωμένες εγκαταστάσεις εντός ενός σωφρονιστικού καταστήματος.
Αφού όμως οι «κατάλληλα διαμορφωμένες εγκαταστάσεις» για έγκλειστους είναι για την Ελλάδα σύντομο ανέκδοτο, η χαλάρωση των όρων κράτησης είναι ο μόνος δρόμος για μια κοινωνία που θέλει να είναι πραγματικά επι-εικής, να φέρεται δηλαδή «εικώς», όπως αρμόζει.
Αν έπρεπε να αντιστοιχήσουμε την κυβερνητική πρωτοβουλία σε όρους μη φυλακισμένων, ελεύθερων πολιτών, η εισαγωγή των συγκεκριμένων διατάξεων θα αντιστοιχούσε στην τοποθέτηση ραμπών για να κινούνται τα αναπηρικά αμαξίδια.
Το ποια βαθμίδα ελευθερίας απολαμβάνει κάθε πολίτης και το ποιες διατάξεις της έννομης τάξης παραβίασε δεν έχει σχέση με το πώς πρέπει να φέρεται ένα κράτος στους πολίτες του.
Και ο σωστός τρόπο να φέρεται ένα κράτους στους πολίτες του είναι να φροντίζει περισσότερο αυτούς που έχουν ανάγκη.
Το να μένουν έγκλειστοι σε εντελώς ακατάλληλες για την περίπτωσή τους συνθήκες, σημαίνει τελικά ότι η ποινή τους μετατρέπεται από κάθειρξη σε θάνατο, και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να είναι αποδεκτό.
Μη αποδεκτό μου φαίνεται ακόμη να κάνει η εκτελεστική εξουσία διαχωρισμό στο πως θα φέρεται στους «λίγο κακούς» και στους «πολύ κακούς». Είναι σαν να έρχεται μετά τις δικαστικές αρχές και να αποδίδει… ξανά δικαιοσύνη διακρίνοντας κατά το δοκούν και καθ’ υπέρβαση του Συντάγματος.
Το να μην εφαρμοστούν οι διατάξεις που θα ισχύσουν για όλους στην περίπτωση των τρομοκρατών θα μπορούσε να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι η πολιτεία λειτουργεί τιμωρητικά «εσύ αμφισβήτησες την ίδια την κοινοβουλευτική δημοκρατία άρα θα σε κυνηγάω ό,τι και να γίνει», είτε ότι αδυνατεί να εφαρμόσει όσα αποφασίζει. Αυτό το τελευταίο ισχύει για όσους ανησυχούν ότι αποκλείεται οι αρχές να φρουρούν κατ’ οίκον τον Σάββα Ξηρό τόσο καλά ώστε αυτός να μην κάνει τρομοκρατικά χτυπήματα από το σπίτι του.
Πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι κανονικά υπάρχει ένα άλλο, προηγούμενο, στάδιο πριν την απόφαση για κατ΄ οίκον περιορισμό των έγκλειστων αναξιοπαθούντων: Αυτό της μεταφοράς τους σε κατάλληλα διαμορφωμένες εγκαταστάσεις εντός ενός σωφρονιστικού καταστήματος.
Αφού όμως οι «κατάλληλα διαμορφωμένες εγκαταστάσεις» για έγκλειστους είναι για την Ελλάδα σύντομο ανέκδοτο, η χαλάρωση των όρων κράτησης είναι ο μόνος δρόμος για μια κοινωνία που θέλει να είναι πραγματικά επι-εικής, να φέρεται δηλαδή «εικώς», όπως αρμόζει.
