Μια Ζωή την έχουμε
Το αντίπαλο δέος του Γιάννη Βαρουφάκη στο λίγο πιο… ακατανόητο, η Ζωή Κωνσταντοπούλο5υ αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα Τσίπρα στα μη χρηματοδοτικά.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Τελικά όντως η επιλογή Κωνσταντοπούλου η οποία ψηφίστηκε από περίπου τα 4/5 της ελληνικής Βουλής λειτουργεί συναινετικά- όμως από την ανάποδη: όλοι χτυπούν το κούτελό τους.
Το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» ταιριάζει απόλυτα στο πως νιώθει ο Αλέξης Τσίπρας όταν σκέφτεται ότι κάτι πρέπει να κάνει με την ζωηρή Ζωή. Τι να κάνει όμως; Να την διώξει από Πρόεδρο δεν μπορεί. Να της ζητήσει να φύγει, θα τον σουβλίσει. Να μην κάνει τίποτα;
Γίνεται θέαμα σε κάθε ολομέλεια, μειώνει την σοβαρότητα της κυβερνητικής παράταξης, εξατμίζει την όποια ατμόσφαιρα συναίνεσης (λέμε τώρα) και τραβά πάνω της όλη την δημοσιότητα με το να τσακώνεται «επί διαδικαστικού» για κάθε υποσημείωση του κανονισμού της Βουλής.
Για λίγο νόμιζε πως βρήκε λύση για να μην την έχει σε κάποιο υπουργείο και είναι κάθε μέρα στα κανάλια και στις συνεντεύξεις. Το κουστούμι του Προέδρου της Βουλής είναι αρκετά στενό, σκέφτηκε ο Πρωθυπουργός και την έχωσε μέσα. Περιορίζεται όμως η Ζωή, βρε;
«Δεν γίνεται να ζητά ο διαιτητής δημοσιότητα» σχολίασε εύστοχα ένας φίλος στο Τουίτερ, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος ψήφισε και Σύριζα. Είτε έχεις δίκιο, είτε έχεις άδικο πρέπει να ξέρεις μέχρι που μπορείς να παρεμβαίνεις. Το πιο σωστό πράγμα να πεις σε μια συναναστροφή, αν μιλάς μόνο εσύ τις τελευταίες δύο ώρες, θα πάει χαμένο και θα είσαι και αγενής. Και κάπου εδώ αρχίζω και ακούγομαι ανησυχητικά σας τον Γρηγόρη (μπλιαχ) Ψαριανό που την είχε χαρακτηρίσει διάφορα άθλια, αλλά και «ανάγωγη».
Το να είσαι δημόσιο πρόσωπο και δη πολιτικός χωρίς να είσαι ψώνιο, το θεωρώ σχεδόν απίθανο. Το θέμα είναι πόσο και πως μπορείς να το κρύψεις. Και γιατί να το κρύψεις και να μην είσαι ειλικρινής; Θα πει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης. Γιατί σε όλες τις κοινωνικές δράσεις- και στην διακυβέρνησης της χώρας- πέρα από το να είμαστε ο εαυτός μας πρέπει και να συνεννούμαστε. Έτσι προτείνεται να είμαστε ο εαυτός μας στο σπίτι μας και όχι μπροστά σε όλη την Ελλάδα.
Ενδεχομένως το «τα αλλάζω όλα» για τον Αλέξη Τσίπρα να σήμαινε και τον τρόπο που λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Ποιας άραγε θα διαφωνούσε ότι χρειάζονται αλλαγές ουκ ολίγα πράγματα. Επί παραδείγματι ο τρόπος που έρχονται για ψήφιση ορισμένες διατάξεις μέσω κατάχρησης εννοιών όπως το «κατεπείγον». Άλλο όμως αυτά και άλλο οι αλλαγές σε αυτό που, ελαφρώς λανθασμένα, ο πολύς κόσμος ονομάζει «κοινοβουλευτικό ήθος» και από το οποίο λίγα παράπονα έχει.
Το «καλά ξεμπερδέματα» είναι το μόνο που μπορώ να ευχηθώ επί του προκειμένου στον Πρωθυπουργό.
Το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» ταιριάζει απόλυτα στο πως νιώθει ο Αλέξης Τσίπρας όταν σκέφτεται ότι κάτι πρέπει να κάνει με την ζωηρή Ζωή. Τι να κάνει όμως; Να την διώξει από Πρόεδρο δεν μπορεί. Να της ζητήσει να φύγει, θα τον σουβλίσει. Να μην κάνει τίποτα;
Γίνεται θέαμα σε κάθε ολομέλεια, μειώνει την σοβαρότητα της κυβερνητικής παράταξης, εξατμίζει την όποια ατμόσφαιρα συναίνεσης (λέμε τώρα) και τραβά πάνω της όλη την δημοσιότητα με το να τσακώνεται «επί διαδικαστικού» για κάθε υποσημείωση του κανονισμού της Βουλής.
Για λίγο νόμιζε πως βρήκε λύση για να μην την έχει σε κάποιο υπουργείο και είναι κάθε μέρα στα κανάλια και στις συνεντεύξεις. Το κουστούμι του Προέδρου της Βουλής είναι αρκετά στενό, σκέφτηκε ο Πρωθυπουργός και την έχωσε μέσα. Περιορίζεται όμως η Ζωή, βρε;
«Δεν γίνεται να ζητά ο διαιτητής δημοσιότητα» σχολίασε εύστοχα ένας φίλος στο Τουίτερ, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος ψήφισε και Σύριζα. Είτε έχεις δίκιο, είτε έχεις άδικο πρέπει να ξέρεις μέχρι που μπορείς να παρεμβαίνεις. Το πιο σωστό πράγμα να πεις σε μια συναναστροφή, αν μιλάς μόνο εσύ τις τελευταίες δύο ώρες, θα πάει χαμένο και θα είσαι και αγενής. Και κάπου εδώ αρχίζω και ακούγομαι ανησυχητικά σας τον Γρηγόρη (μπλιαχ) Ψαριανό που την είχε χαρακτηρίσει διάφορα άθλια, αλλά και «ανάγωγη».
Το να είσαι δημόσιο πρόσωπο και δη πολιτικός χωρίς να είσαι ψώνιο, το θεωρώ σχεδόν απίθανο. Το θέμα είναι πόσο και πως μπορείς να το κρύψεις. Και γιατί να το κρύψεις και να μην είσαι ειλικρινής; Θα πει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης. Γιατί σε όλες τις κοινωνικές δράσεις- και στην διακυβέρνησης της χώρας- πέρα από το να είμαστε ο εαυτός μας πρέπει και να συνεννούμαστε. Έτσι προτείνεται να είμαστε ο εαυτός μας στο σπίτι μας και όχι μπροστά σε όλη την Ελλάδα.
Ενδεχομένως το «τα αλλάζω όλα» για τον Αλέξη Τσίπρα να σήμαινε και τον τρόπο που λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Ποιας άραγε θα διαφωνούσε ότι χρειάζονται αλλαγές ουκ ολίγα πράγματα. Επί παραδείγματι ο τρόπος που έρχονται για ψήφιση ορισμένες διατάξεις μέσω κατάχρησης εννοιών όπως το «κατεπείγον». Άλλο όμως αυτά και άλλο οι αλλαγές σε αυτό που, ελαφρώς λανθασμένα, ο πολύς κόσμος ονομάζει «κοινοβουλευτικό ήθος» και από το οποίο λίγα παράπονα έχει.
Το «καλά ξεμπερδέματα» είναι το μόνο που μπορώ να ευχηθώ επί του προκειμένου στον Πρωθυπουργό.
