Μια φινλανδική πρωτοβουλία με… τηλε-αξία

 
Μετά την περσινή εμφάνιση και νίκη της «γυναίκας με τα γένια» στη Eurovision, φαίνεται πως η διαφορετικότητα έγινε τάση στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού, που είναι πολύ λιγότερο σημαντικός από την εντύπωση που αφήνει.

Η Φινλανδία διάλεξε να στείλει στη Eurovision ένα συγκρότημα με σύνδρομο Ντάουν, εξασφαλίζοντας στην ουσία την πρώτη θέση. Η κίνηση αυτή γεννά ενδιαφέρουσες συζητήσεις, αφού σε αυτούς που θεώρησαν τρυφερή τη συμμετοχή του γκρουπ με τις ειδικές ανάγκες, αρκετοί απαντούν για «χρησιμοποίηση των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες για εύκολη συγκίνηση».

Ναι, η τηλεοπτική εμφάνιση ανθρώπων με αναπηρία που διαγωνίζονται με «κανονικούς» ανθρώπους θα προσφέρει εύκολη συγκίνηση. Είναι όμως αυτός λόγος να μην πραγματοποιηθεί;

Το θέμα είναι με τι όρους θέλουμε να μετέχουν οι άνθρωποι με αναπηρία στη ζωή των υπολοίπων. Να κλείνουμε τα μάτια και να προσποιούμαστε ότι δεν έχουν την αναπηρία τους, δεν γίνεται. Να τους γκετοποιούμε αναγκάζοντάς τους να μένουν μακριά από τους «κανονικούς» ανθρώπους για να μην θλίβονται οι ίδιοι, ακόμη πιο αδιανόητο.

Οι φανατικοί του political correctness θα διαφωνήσουν με την Φινλανδική πρωτοβουλία. Όχι γιατί εμπλέκει ανθρώπους με αναπηρία σε μια δραστηριότητα που δεν είναι φτιαγμένη για αυτούς, αλλά γιατί τους βάζει σε μια θέση «ατραξιόν» και τους εξασφαλίζει ένα μεγάλο συγκαταβατικό «μπράβο». Αυτή η συγκατάβαση, θα πουν, είναι που δημιουργεί τις μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους και στο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.

Η προβολή του κόσμου των ανθρώπων με οποιαδήποτε αναπηρία σε ένα μαζικό τηλεοπτικό κοινό, προσφέρει εξοικείωση με τις ιδιαιτερότητές τους. Έτσι όταν, και αν, οι ίδιοι θελήσουν να συμμετέχουν περισσότερο στην καθημερινότητα των υπολοίπων, θα έχουν θεωρητικά λιγότερα σηκωμένα φρύδια να αντιμετωπίσουν.

Οι σκανδιναβικές χώρες έχουν παράδοση στο ενδιαφέρον για μειονοτικές ομάδες του πληθυσμού και νομίζω ότι ο λόγος που επέλεξαν το συγκεκριμένο συγκρότημα έχει να κάνει ακριβώς με αυτό και όχι με το κυνήγι της πρωτιάς στον τηλε-διαγωνισμό.

Εγώ, αν ήμουν στη θέση των fans του θεσμού, θα προσπαθούσα να ακούσω το τραγούδι τους, πλήρως απαλλαγμένος από όποια θετική προκατάληψη. Αυτό θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία της φινλανδικής πρωτοβουλίας από ό,τι το βάθρο.