Λίγο πριν τη σύγκρουση
Αντί η Κυβέρνηση να αρχίσει να μαζεύεται, τη βλέπω έτοιμη για σύγκρουση ή για μεγάλη κωλοτούμπα. Ό,τι από τα δύο και αν γίνει, θα είναι θεαματικό.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ζούμε νομίζω τη στιγμή λίγο πριν τη σύγκρουση δύο αυτοκινήτων που κινούνται μετωπικώς αντίθετα. Μιλώ για την αντιπαράθεση ελληνικής κυβέρνησης- Γερμανίας ή Ευρωπαϊκής Ένωσης, για όσους νιώθουν λιγότερο κυνικοί. Οφείλω να ομολογήσω, παίρνοντας τις αποστάσεις μου από την ουσία, πως ασχέτως του πραγματικού αποτελέσματος, το θέαμα (θα) είναι πολύ εντυπωσιακό.
Η κυβέρνηση ομολογώ πως με ξάφνιασε. Στο προεκλογικό κλίμα, περίμενα με την ανάληψη των καθηκόντων το στρογγύλεμα της αντιπαράθεσης. Αντ’ αυτού, οι δηλώσεις σκλήρυναν και τέθηκαν οι βάσεις για μια αντιπαράθεση με τη Γερμανία και τη λιτότητα που επιβάλει η οικονομική πολιτική της.
Στα επιμέρους των δηλώσεων ανά υπουργείο, θεωρώ πως ένα πράγμα που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα είναι να εξηγήσει σε ένα μάλλον κεντρώο-συντηρητικό ακροατήριο, όπως είναι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, διάφορες πτυχές της αριστερής πολιτικής που εξαγγέλλει. Βασικό παράδειγμα οι κρατικοποιήσεις ή, ορθότερα, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Νομίζω ότι πρόκειται για μια σειρά κινήσεων που ο κόσμος θα ανεχθεί, αλλά δεν θα επιδοκιμάσει, αφού η λογική είναι «λιγότερο δημόσιο για να μην πληρώνουμε δημοσίους υπαλλήλους».
Ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης σε όλες τις δημοσκοπήσεις ήταν υπέρ των απολύσεων στο δημόσιο, πιθανότατα σκεπτόμενη ρεβανσιστικά. Εδώ κάπου πρέπει να βάλουν οι του Σύριζα στο μυαλό τους ότι- πέρα από τη θεωρία- το περισσότερο κράτος δεν θα πρέπει να αποτελεί τυφλοσούρτη και ότι ασχέτως αποτελέσματος εκλογών ο εξορθολογισμός εκεί είναι απαραίτητος. Αλλά αφήνω να περάσει ο ενθουσιασμός της νίκης για να είμαι βέβαιος ότι η θεώρηση είναι πραγματικά ψύχραιμη και όχι ρομαντική.
Μιλώνταw για ρομαντισμό, εδώ και λίγες ημέρες η ελληνική οικονομία έχει τον δικό της ροκ σταρ που ελπίζει να κατατροπώσει τους κακούς έχοντας την ευλογία όλου του Γκόθαμ Σίτυ. Ο «Γιάνης» Βαρουφάκης έχει όλες τις αντιφάσεις ενός συμπαθούς ανθρώπου και κατά τη γνώμη μου επιδερμική και παροδική σχέση με το δημοσίως πολιτεύεσθαι. Νομίζω ότι θα φύγει με πάταγο σε λίγους μήνες, όπως ήρθε.
Στο μεταξύ είναι μάλλον βέβαιο πως θα μας χαρίσει θέαμα με δραματικές ατάκες και δηλώσεις εκτός πλαισίου.
Οψόμεθα. May you live in interesting times, που, σύμφωνα με τον βρετανικό θυρεό, λένε οι κινέζοι. Ε, τέτοιο παράπονο δεν έχουμε.
Η κυβέρνηση ομολογώ πως με ξάφνιασε. Στο προεκλογικό κλίμα, περίμενα με την ανάληψη των καθηκόντων το στρογγύλεμα της αντιπαράθεσης. Αντ’ αυτού, οι δηλώσεις σκλήρυναν και τέθηκαν οι βάσεις για μια αντιπαράθεση με τη Γερμανία και τη λιτότητα που επιβάλει η οικονομική πολιτική της.
Στα επιμέρους των δηλώσεων ανά υπουργείο, θεωρώ πως ένα πράγμα που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα είναι να εξηγήσει σε ένα μάλλον κεντρώο-συντηρητικό ακροατήριο, όπως είναι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, διάφορες πτυχές της αριστερής πολιτικής που εξαγγέλλει. Βασικό παράδειγμα οι κρατικοποιήσεις ή, ορθότερα, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Νομίζω ότι πρόκειται για μια σειρά κινήσεων που ο κόσμος θα ανεχθεί, αλλά δεν θα επιδοκιμάσει, αφού η λογική είναι «λιγότερο δημόσιο για να μην πληρώνουμε δημοσίους υπαλλήλους».
Ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης σε όλες τις δημοσκοπήσεις ήταν υπέρ των απολύσεων στο δημόσιο, πιθανότατα σκεπτόμενη ρεβανσιστικά. Εδώ κάπου πρέπει να βάλουν οι του Σύριζα στο μυαλό τους ότι- πέρα από τη θεωρία- το περισσότερο κράτος δεν θα πρέπει να αποτελεί τυφλοσούρτη και ότι ασχέτως αποτελέσματος εκλογών ο εξορθολογισμός εκεί είναι απαραίτητος. Αλλά αφήνω να περάσει ο ενθουσιασμός της νίκης για να είμαι βέβαιος ότι η θεώρηση είναι πραγματικά ψύχραιμη και όχι ρομαντική.
Μιλώνταw για ρομαντισμό, εδώ και λίγες ημέρες η ελληνική οικονομία έχει τον δικό της ροκ σταρ που ελπίζει να κατατροπώσει τους κακούς έχοντας την ευλογία όλου του Γκόθαμ Σίτυ. Ο «Γιάνης» Βαρουφάκης έχει όλες τις αντιφάσεις ενός συμπαθούς ανθρώπου και κατά τη γνώμη μου επιδερμική και παροδική σχέση με το δημοσίως πολιτεύεσθαι. Νομίζω ότι θα φύγει με πάταγο σε λίγους μήνες, όπως ήρθε.
Στο μεταξύ είναι μάλλον βέβαιο πως θα μας χαρίσει θέαμα με δραματικές ατάκες και δηλώσεις εκτός πλαισίου.
Οψόμεθα. May you live in interesting times, που, σύμφωνα με τον βρετανικό θυρεό, λένε οι κινέζοι. Ε, τέτοιο παράπονο δεν έχουμε.
