"Ασπίδα" Βορίδη στον αντικομμουνισμό!
Ο κ. Βορίδης μοιράστηκε με το κοινό τη γνώμη του για την πνευματική κηδεμονία του Κομμουνισμού και προσπάθησε να τους… προστατεύσει.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
«Αν αρχίσω να σας μετράω πόσους κομμουνιστές ζωγράφους, κομμουνιστές ποιητές, κομμουνιστές τραγουδιστές… Στην πραγματικότητα βλέπετε τον τρόπο που συγκροτείται η ιδεολογική ηγεμονία. Αυτοί, επειδή παράγουν επιρροή, επειδή τους βλέπει ο κόσμος. Σου λέει ‘τι συμπαθής κύριος!’ με τον οποίο διασκεδάζω κάθε βράδυ καλός άνθρωπος θα είναι. Τι είναι; Είναι κομμουνιστής- παράγεται νομιμοποίηση»
Με αυτά τα λόγια ο κ. Μάκης Βορίδης θέλησε να εντοπίσει και να περιγράψει την πνευματική κυριαρχία της αριστεράς («των κομμουνιστών») στη χώρα. Αναρωτιέμαι σε τι ακροατήριο απευθυνόταν και τους χρέωσε με το «σου λέει τι συμπαθής ο κύριος με τον οποίο διασκεδάζω…».
Ενώ στην πραγματικότητα; Κουμάσι, κ. Μάκη μου, ε; Και όχι κατά περίπτωση- προς θεού για τέτοιες διακρίσεις είμαστε τώρα; Όλοι μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Κουμουνιστές δεν είναι;
Ο κ. Βορίδης βέβαια, διεκδικώντας πόστα στη Νέα Δημοκρατία, έχει ανάγκη να δείξει και την «συνέχεια της δεξιάς παράταξης» ώστε να υπερκεράσει το ότι δεν έγινε μέλος της παρά πρόσφατα. Και ποια καλύτερο πεδίο πανδεξιάς συνένωσης από τον αντικομμουνισμό;
Μου είναι συνήθως δύσκολο να θυμώσω σε κάποιον που λέει κάτι έχοντας μια σκοπιμότητα, όσο ποταπή και αν είναι αυτή. Μου φαίνεται ότι το σημαντικό προς κριτική θέμα είναι η ίδια η σκοπιμότητα, ενώ αυτό που λέει είναι απλώς το μέσο. Η περίπτωση των δηλώσεων Βορίδη είναι λίγο διαφορετική, καθώς πρόκειται για λόγο που γυρίζει τους ιστοριολάτρεις πολλές δεκαετίες πίσω, κάπου εκεί γύρω στο 1950 όταν με πλείστες όσες αφορμές γίνονταν διαλέξεις τύπου «Πώς θα ξεσκεπάσετε τους κομμουνιστάς».
Ένα από τα πιο αστεία πράγματα στους λόγους εκείνης της εποχής και σε αυτόν του κ. Βορίδη είναι το πόσο ηλίθιο φαίνεται ότι θεωρούν οι ρήτορες αυτόν που ανησυχούν ότι θα πέσει «στις παγίδες του κομμουνισμού». Πιθανότατα μάλιστα είναι έτσι!
Για να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν θεωρώ την τοποθέτηση Βορίδη πιο βλακώδη από εκείνες που έκαναν προ καιρού πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρθηκαν με χαρά στον «Μελιγαλά».
Τους συγχωρώ όμως λίγο περισσότερο γιατί επρόκειτο για επαναστατική (;) αφέλεια- δικαιολογία που δε μπορεί να πιστωθεί στον κ. Βορίδη- κυρίως επειδή έχει υπουργική θέση και άρα καθήκον να υπηρετεί το κράτος και όχι την παράταξη που μπορεί να τον πάει ψηλότερα και την προσωπική του εκλογική ή εσωκομματική ανέλιξη. Αυτά τουλάχιστον στο δικό μου σύστημα αξιών.
Με αυτά τα λόγια ο κ. Μάκης Βορίδης θέλησε να εντοπίσει και να περιγράψει την πνευματική κυριαρχία της αριστεράς («των κομμουνιστών») στη χώρα. Αναρωτιέμαι σε τι ακροατήριο απευθυνόταν και τους χρέωσε με το «σου λέει τι συμπαθής ο κύριος με τον οποίο διασκεδάζω…».
Ενώ στην πραγματικότητα; Κουμάσι, κ. Μάκη μου, ε; Και όχι κατά περίπτωση- προς θεού για τέτοιες διακρίσεις είμαστε τώρα; Όλοι μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Κουμουνιστές δεν είναι;
Ο κ. Βορίδης βέβαια, διεκδικώντας πόστα στη Νέα Δημοκρατία, έχει ανάγκη να δείξει και την «συνέχεια της δεξιάς παράταξης» ώστε να υπερκεράσει το ότι δεν έγινε μέλος της παρά πρόσφατα. Και ποια καλύτερο πεδίο πανδεξιάς συνένωσης από τον αντικομμουνισμό;
Μου είναι συνήθως δύσκολο να θυμώσω σε κάποιον που λέει κάτι έχοντας μια σκοπιμότητα, όσο ποταπή και αν είναι αυτή. Μου φαίνεται ότι το σημαντικό προς κριτική θέμα είναι η ίδια η σκοπιμότητα, ενώ αυτό που λέει είναι απλώς το μέσο. Η περίπτωση των δηλώσεων Βορίδη είναι λίγο διαφορετική, καθώς πρόκειται για λόγο που γυρίζει τους ιστοριολάτρεις πολλές δεκαετίες πίσω, κάπου εκεί γύρω στο 1950 όταν με πλείστες όσες αφορμές γίνονταν διαλέξεις τύπου «Πώς θα ξεσκεπάσετε τους κομμουνιστάς».
Ένα από τα πιο αστεία πράγματα στους λόγους εκείνης της εποχής και σε αυτόν του κ. Βορίδη είναι το πόσο ηλίθιο φαίνεται ότι θεωρούν οι ρήτορες αυτόν που ανησυχούν ότι θα πέσει «στις παγίδες του κομμουνισμού». Πιθανότατα μάλιστα είναι έτσι!
Για να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν θεωρώ την τοποθέτηση Βορίδη πιο βλακώδη από εκείνες που έκαναν προ καιρού πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρθηκαν με χαρά στον «Μελιγαλά».
Τους συγχωρώ όμως λίγο περισσότερο γιατί επρόκειτο για επαναστατική (;) αφέλεια- δικαιολογία που δε μπορεί να πιστωθεί στον κ. Βορίδη- κυρίως επειδή έχει υπουργική θέση και άρα καθήκον να υπηρετεί το κράτος και όχι την παράταξη που μπορεί να τον πάει ψηλότερα και την προσωπική του εκλογική ή εσωκομματική ανέλιξη. Αυτά τουλάχιστον στο δικό μου σύστημα αξιών.
