Ποτέ την Κυριακή
Κλειστοί όλοι την Κυριακή, κι αφήστε μας στην ησυχία μας, είπε το ΣτΕ. Για τους λάθος λόγους.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε σήμερα ότι τέρμα οι ιντερνετικοί καυγάδες ανάμεσα σε Κυριακολάτρες και Κυριακοκλάστες, τέρμα οι πορείες και τα ηθικά διλήμματα που μας βασάνιζαν τα κυριακάτικα πρωινά -«να πάω να πάρω εκείνες τις γόβες που χρειάζομαι για τον γάμο της Καιτούλας, ή να αργήσω καμιά ωρίτσα στη δουλειά τη Δευτέρα το πρωί, για να μη φανεί ότι στηρίζω το Κεφάλαιο;».
Κλειστοί όλοι την Κυριακή, κι αφήστε μας στην ησυχία μας, είπε το ΣτΕ –κι οι πανηγυρισμοί θα είχαν ξεκινήσει, αν δεν ήταν Παρασκευή μεσημέρι και δεν επικρατούσε η συνηθισμένη παρασκευϊάτικη βουβαμάρα στα social media.
Πέρα από την πλάκα, η απόφαση μου φαίνεται σωστή. Τα είχαμε ξαναπεί και παλιότερα, όταν πρωτοξεκινούσαν οι ιντερνετικοί καυγάδες επί του θέματος: Αν ζούσαμε σε κανονική χώρα με κανονικά ωράρια, κανονικούς μισθούς που καταβάλλονται στην ώρα τους, και κανονικά ρεπό για τους υπαλλήλους που θα δουλέψουν την Κυριακή, σύμφωνοι. Δε ζούμε, όμως, σε τέτοια χώρα, οπότε ας φτιάξουμε πρώτα αυτά και μετά κοβόμαστε να γίνουμε Ευρώπη –όσο έχουμε εργασιακές συνθήκες Ουγκάντας, το επιχείρημα «σε όλη την Ευρώπη τα μαγαζιά ανοίγουν τις Κυριακές» δεν είναι επιχείρημα.
Το ότι δεν είναι επιχείρημα –ακριβώς γιατί δεν «είμαστε Ευρώπη», όσο και αν χτυπιέστε– αποδεικνύει περίτρανα και το ίδιο το ΣτΕ, που σπεύδει να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους λήφθηκε η (σωστή, έστω) απόφασή του: Δεν είναι μόνο οι προφανείς οικονομικές ζημιές. Είναι και το ότι η ηθική βλάβη που προκαλείται σε εμπόρους, καταστηματάρχες και υπαλλήλους που στερούνται το δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, «παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη».
Μάλιστα. Τα καταστήματα θα κλείνουν τις Κυριακές όχι για να μη δουλεύουν οι άνθρωποι τριπλοβάρδιες απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, αλλά για να μπορούν να πάνε την Κυριακή το πρωί στην εκκλησία να ανάψουν ένα κεράκι, μπας και ρίξει ο Μπαγάσας (του Άσιμου) καμιά ματιά σ’ αυτή την έρμη χώρα και φτιάξουν κάπως τα πράγματα.
Αυτονόητο. Και δυσεπανόρθωτο.
Κλειστοί όλοι την Κυριακή, κι αφήστε μας στην ησυχία μας, είπε το ΣτΕ –κι οι πανηγυρισμοί θα είχαν ξεκινήσει, αν δεν ήταν Παρασκευή μεσημέρι και δεν επικρατούσε η συνηθισμένη παρασκευϊάτικη βουβαμάρα στα social media.
Πέρα από την πλάκα, η απόφαση μου φαίνεται σωστή. Τα είχαμε ξαναπεί και παλιότερα, όταν πρωτοξεκινούσαν οι ιντερνετικοί καυγάδες επί του θέματος: Αν ζούσαμε σε κανονική χώρα με κανονικά ωράρια, κανονικούς μισθούς που καταβάλλονται στην ώρα τους, και κανονικά ρεπό για τους υπαλλήλους που θα δουλέψουν την Κυριακή, σύμφωνοι. Δε ζούμε, όμως, σε τέτοια χώρα, οπότε ας φτιάξουμε πρώτα αυτά και μετά κοβόμαστε να γίνουμε Ευρώπη –όσο έχουμε εργασιακές συνθήκες Ουγκάντας, το επιχείρημα «σε όλη την Ευρώπη τα μαγαζιά ανοίγουν τις Κυριακές» δεν είναι επιχείρημα.
Το ότι δεν είναι επιχείρημα –ακριβώς γιατί δεν «είμαστε Ευρώπη», όσο και αν χτυπιέστε– αποδεικνύει περίτρανα και το ίδιο το ΣτΕ, που σπεύδει να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους λήφθηκε η (σωστή, έστω) απόφασή του: Δεν είναι μόνο οι προφανείς οικονομικές ζημιές. Είναι και το ότι η ηθική βλάβη που προκαλείται σε εμπόρους, καταστηματάρχες και υπαλλήλους που στερούνται το δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, «παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη».
Μάλιστα. Τα καταστήματα θα κλείνουν τις Κυριακές όχι για να μη δουλεύουν οι άνθρωποι τριπλοβάρδιες απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, αλλά για να μπορούν να πάνε την Κυριακή το πρωί στην εκκλησία να ανάψουν ένα κεράκι, μπας και ρίξει ο Μπαγάσας (του Άσιμου) καμιά ματιά σ’ αυτή την έρμη χώρα και φτιάξουν κάπως τα πράγματα.
Αυτονόητο. Και δυσεπανόρθωτο.
