Νίκος Δήμου: Το Ποτάμι έπεσε... ελαφρύ στον φιλόσοφο
Ο Νίκος Δήμου χρησιμοποίησε μια εύσχημη αφορμή για να βγει τιμητικά από την περιπέτεια του Ποταμιού (όπου τιμή, βλέπε βρίσιμο από θρησκόληπτους).
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ο Νίκος Δήμου επί σειρά ετών αυτοχαρακτηριζόταν «φιλόσοφος». Όταν τον ρωτούσαν ποιος τίτλος θέλει να συνοδεύει το όνομά του στα τηλεοπτικά παράθυρα, δίπλα στο προσγειωμένο «συγγραφέας» είχε διαλέξει αυτό το νιτσεϊκό.
Παρατήρησα ότι στην επιστολή παραίτησής του αναφέρεται εμμέσως στον εαυτό του ως «ο διανοούμενος»- κάτι που χωρίς να το θέλω μου θύμισε «τον δημοσιογράφο» του οποίου τις περιπέτειες μας μετέφερε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος όταν και αυτός ήθελε να μιλήσει για τον ίδιο.
Παρά το κουσούρι του να μιλά για τον εαυτό του στο γ΄ πρόσωπο, ο Νίκος Δήμου είναι καλό μυαλό. Μυαλό που αμφισβητεί. Ο δημόσιος λόγος του είναι σχεδόν πάντα συγκροτημένος και η άποψη που διατυπώνει είναι σχεδόν πάντα ελεγμένη και βασισμένη σε στοιχεία.
Θεωρώ τα όσα είπε για το άγιο φως και την μεσαιωνική αντίληψη ότι «το φως που καίει αιώνια» θα φυλάει αποτελεσματικότερα μια οικογένεια από τα Γρεβενά από ό,τι εκείνο που ανάβει με τον αναπτήρα ο παπάς της ενορίας, απολύτως αυτονόητα. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Φαντάζομαι ότι ακόμη και οι πιστοί θα αμφισβητούν το αξίωμα που λέει ότι όσο πλησιάζουμε προς το σκηνικό της παλαιάς και της Καινής διαθήκης, η… αγιοσύνη αυξάνεται, είτε πρόκειται για φως, είτε για ξύλο, είτε για ιμάτια ή ό,τι άλλο.
Επίσης δεν αντιλαμβάνομαι τον χρονικό περιορισμό που έχει η ιερότητα του Αγίου Φωτός, το οποίο φαίνεται να… λήγει πάνω στο χρόνο (σαν τα αντηλιακά). Πως αλλιώς να εξηγήσω το ότι δεν μας αρκεί να φυλάξουμε το Άγιο Φως μιας χρονιάς για να αξιοποιήσουμε την αγιοσύνη του και την επόμενη, αλλά πρέπει να έχουμε κάθε χρόνο το φρέσκο;
Άκουγα τον Πάγκαλο στο ραδιόφωνο το πρωί που έλεγε απερίφραστα ότι αυτή την παράδοση το ξεκίνησε ο Ανδρέας το ’84-΄85 όταν, έχοντας τσούξει την εκκλησία με αιχμή τον Τρίτση για το θέμα της φορολόγησης της περιουσίας της, την καλόπιανε εν όψει των εκλογών που έρχονταν. Και μετά που να βρεθεί κυβέρνηση να κακοκαρδίσει την ιεραρχία;
Έτσι, σε εποχή λιτότητας, το θρησκευτικό αίσθημα του Έλληνος και, βασικά, η πολιτική υστεροβουλία και της παρούσας κυβέρνησης στοιχίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ. Αλλά έτσι είναι αυτά: αν θέλεις θεϊκή προστασία για τους πολίτες της χώρας σου, θα πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη.
Τέλος πάντων τέλος καλό όλα καλά. Και για τους πιστούς και για την κυβέρνηση που της δόθηκε η ευκαιρία να φανεί ευσεβής, για τον Θεοδωράκη που μπόρεσε να κλείσει το μάτι στους νοικοκύρηδες χριστιανούς και για τον ίδιο τον Δήμου που βρήκε την ευκαιρία να αποσυρθεί αξιοπρεπώς από την πατατοϊστορία του «Ποταμιού» που όσο περνά ο καιρός- για τους σκεπτόμενους- θα γίνεται χειρότερη και όχι καλύτερη.
Παρατήρησα ότι στην επιστολή παραίτησής του αναφέρεται εμμέσως στον εαυτό του ως «ο διανοούμενος»- κάτι που χωρίς να το θέλω μου θύμισε «τον δημοσιογράφο» του οποίου τις περιπέτειες μας μετέφερε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος όταν και αυτός ήθελε να μιλήσει για τον ίδιο.
Παρά το κουσούρι του να μιλά για τον εαυτό του στο γ΄ πρόσωπο, ο Νίκος Δήμου είναι καλό μυαλό. Μυαλό που αμφισβητεί. Ο δημόσιος λόγος του είναι σχεδόν πάντα συγκροτημένος και η άποψη που διατυπώνει είναι σχεδόν πάντα ελεγμένη και βασισμένη σε στοιχεία.
Θεωρώ τα όσα είπε για το άγιο φως και την μεσαιωνική αντίληψη ότι «το φως που καίει αιώνια» θα φυλάει αποτελεσματικότερα μια οικογένεια από τα Γρεβενά από ό,τι εκείνο που ανάβει με τον αναπτήρα ο παπάς της ενορίας, απολύτως αυτονόητα. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Φαντάζομαι ότι ακόμη και οι πιστοί θα αμφισβητούν το αξίωμα που λέει ότι όσο πλησιάζουμε προς το σκηνικό της παλαιάς και της Καινής διαθήκης, η… αγιοσύνη αυξάνεται, είτε πρόκειται για φως, είτε για ξύλο, είτε για ιμάτια ή ό,τι άλλο.
Επίσης δεν αντιλαμβάνομαι τον χρονικό περιορισμό που έχει η ιερότητα του Αγίου Φωτός, το οποίο φαίνεται να… λήγει πάνω στο χρόνο (σαν τα αντηλιακά). Πως αλλιώς να εξηγήσω το ότι δεν μας αρκεί να φυλάξουμε το Άγιο Φως μιας χρονιάς για να αξιοποιήσουμε την αγιοσύνη του και την επόμενη, αλλά πρέπει να έχουμε κάθε χρόνο το φρέσκο;
Άκουγα τον Πάγκαλο στο ραδιόφωνο το πρωί που έλεγε απερίφραστα ότι αυτή την παράδοση το ξεκίνησε ο Ανδρέας το ’84-΄85 όταν, έχοντας τσούξει την εκκλησία με αιχμή τον Τρίτση για το θέμα της φορολόγησης της περιουσίας της, την καλόπιανε εν όψει των εκλογών που έρχονταν. Και μετά που να βρεθεί κυβέρνηση να κακοκαρδίσει την ιεραρχία;
Έτσι, σε εποχή λιτότητας, το θρησκευτικό αίσθημα του Έλληνος και, βασικά, η πολιτική υστεροβουλία και της παρούσας κυβέρνησης στοιχίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ. Αλλά έτσι είναι αυτά: αν θέλεις θεϊκή προστασία για τους πολίτες της χώρας σου, θα πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη.
Τέλος πάντων τέλος καλό όλα καλά. Και για τους πιστούς και για την κυβέρνηση που της δόθηκε η ευκαιρία να φανεί ευσεβής, για τον Θεοδωράκη που μπόρεσε να κλείσει το μάτι στους νοικοκύρηδες χριστιανούς και για τον ίδιο τον Δήμου που βρήκε την ευκαιρία να αποσυρθεί αξιοπρεπώς από την πατατοϊστορία του «Ποταμιού» που όσο περνά ο καιρός- για τους σκεπτόμενους- θα γίνεται χειρότερη και όχι καλύτερη.
