Το τέλος της αθωότητας για τους ψηφοφόρους του Συριζα

Κόμμα εξουσίας χωρίς λαϊκισμό δεν γίνεται. Όταν αυτό έγινε αντιληπτό βρέθηκαν και οι κατάλληλοι να αναλάβουν τους ρόλους.
Το τέλος της αθωότητας για τους ψηφοφόρους του Συριζα
Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι αλλάζουν πολιτικές απόψεις ώστε αυτές να συμβαδίσουν με τα συμφέροντά τους ή αν – ακόμη χειρότερο- το κάνουν ψωνίζοντας απλό κάποιο «νέο» προϊόν. Μια μη κουρασμένη ιδέα διαχείρισης της εξουσίας.

Το νέο αυτό προϊόν του αστικού πολιτικού σκηνικού δεν είναι άλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστερά δεν έχει κυβερνήσεις ποτέ στην Ελλάδα. Όταν οι ψηφοφόροι πίστεψαν πως η κυβέρνηση που επέλεξαν θα κάνει κάτι τέτοιο πράξη, η κυβέρνηση άλλαξε και έστριψε προς το κέντρο. Οι τούμπες που αναγκάζεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ- με τελευταία την χρησιμοποίηση της «αυριανικής» Contra News- στον δρόμο για την εκλογική νίκη σημαίνουν ίσως ότι δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει μια νησίδα της αριστεράς μέσα σε ένα πέλαγος ελεύθερων αγορών.

Ξέρετε ποιο είναι το πρώτο πράγμα που χάνει αναγκαστικά ένα κόμμα εξουσίας; Την αθωότητά του, το να μπορεί να παλεύει για ιδανικές καταστάσεις, ακόμη και αν ξέρει ότι δεν θα τις κάνει πράξη. Η προοπτική διακυβέρνησης με βάση το σύστημα που γέννησε όλα αυτά που δεν άρεσαν στον κόσμο του, το σπρώχνει σε συμβιβασμούς και σε αυτό που κομψά ονομάζεται “διαχείριση του εφικτού”, αλλά που είναι ένας ξεκάθαρος συμβιβασμός.

Ο επί χρόνια επικεφαλής της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, Άλαν Γκρίνσπαν είχε πει πως «κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ όποιος έχει κάνει όλα αυτά που απαιτούνται για να φτάσει σε αυτή τη θέση». Νομίζω πως τηρουμένων των αναλογιών αυτό ισχύει για όλες τις σημαντικές πολιτικές θέσεις.

Ωστόσο, η ξεκάθαρη πλέον πρωτιά του κόμματος της αριστεράς έχει ήδη ωφελήσει τον μέσο έλληνα, αφού η κυβέρνηση Σαμαρά ψάχνει τρόπους για φοροελαφρύνσεις και για παροχές, μήπως και σώσει όχι την πατρίδα, αλλά την παρτίδα. Αν ο Συριζα δεν ήταν πρώτο κόμμα δεν νομίζω να είχαν αυτή την πιλάλα στου Μαξίμου και αυτό είναι κάτι που ο μέσος πολίτης ήδη πιστώνει στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Η καρπαζιά από τις αγορές έδειξε ότι με τη μία ή την άλλη μορφή μνημόνιο θα έχουμε για αρκετό καιρό ακόμη. Αν και οι ανάσες μοιάζουν τώρα περισσότερες για τον κόσμο, οι εποχές που τα μέσα ελεύθερου χρόνου δημοσίευσαν θέματα του τύπου «10 μαρίνες για να αράξετε το σκάφος σας» μοιάζουν αιώνες μακριά. Οι άνθρωποι θέλουν να βγουν αλλά ξέρουν πως πια πρέπει να το κάνουν με σύνεση. Έτσι το να κοιτάξει κανείς τον τιμοκατάλογο πριν παραγγείλει δεν είναι πια ντροπή αλλά στοιχειώδης πρόνοια, ενώ η αναζήτηση των απανταχού προσφορών ή προσκλήσεων είναι καθημερινή πρακτική, ακόμη και για τους ευπορότερους.

Βγήκα για φαγητό με κουπόνια. Περίμενα οι σερβιτόροι να με αντιμετωπίσουν σαν πελάτη δεύτερης κατηγορίας. Ούτε κατά διάνοια δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ακόμη και μετά την γκρίνια και την μιζέρια των πρώτων χρόνων της κρίσης, οι αλλαγές που ζήσαμε επιμένουν. Γίναμε μια αγορά που εκτιμά το “value for money” περισσότερο από την πόζα. «Στέλνω την κόρη μου για ιππασία με κουπόνια», εξομολογούνταν με νόημα γνωστός επιχειρηματίας σε πηγαδάκι εκδήλωσης.

Υποθέτω ότι δεν είναι αυτός «ο εξορθολογισμός» που εντός και εκτός συνόρων διακηρύσσονταν ως απαραίτητος για την ελληνική πραγματικότητα. Πάντως μας είναι εξαιρετικά χρήσιμος.

Δημήτρης Γλύστρας
[email protected]
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v