Μετρημένες κουβέντες

Με παγωμένο χαμόγελο, καθισμένοι στην πολυθρόνα μας περιμένουμε την Ανάσταση να έρθει, όπως την οραματίστηκε η σοσιαλιστική μας Κυβέρνηση.   
Μετρημένες κουβέντες
Σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες ένα παλιό τραγουδάκι του Κηλαηδόνη- νομίζω από το δίσκο "Ψυχραιμία Παιδιά"- στο οποίο ο συνθέτης με εθνικό συναίσθημα διατυμπάνιζε ότι «δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα».

Το τραγούδι παραμένει συμπαθές και εθνοτονωτικό, αλλά νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι σε αυτή τη σεκάνς, αφού η κυβερνητική εκτίμηση περί τελικής αποδοχής των μέτρων από τους πολίτες στηρίχθηκε ακριβώς στην επιτυχημένη προπαγάνδα εκφοβισμού του κόσμου από όλες τις πάντες.

θα μπορούσα (καθ΄υπερβολήν) να πω ότι αυτό που με πληγώνει σε  αυτού του είδους τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες είναι ότι δικαιώνονται πανηγυρικά διάφοροι παλαιοκομμουνιστές που μεθ’ επιτάσεως κηρύσσουν την ομοιότητα των κομμάτων εξουσίας και την ταυτότητα των ιδεολογικών τους κατευθύνσεων.

Και σκέφτομαι: Είναι η λέξη «αντιλαϊκός» λαϊκίστικη; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Είναι οι συλλογικές δράσεις εχθροί της ανεξάρτητης σκέψης; Αναμφισβήτητα. Είναι εποχές για να τα λαμβάνει κανείς αυτά υπόψη του; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος.




Είμαι πάντως σίγουρος ότι αυτές είναι οι εποχές κατά τις οποίες φυτεύονται τα «άνθη του κακού», όπως θα χαρακτηριστούν σε λίγα χρόνια κάποιοι ταραχοποιοί που θα κουβαλούν «ανεξήγητη οργή» η οποία θα προκαλεί έντονη απορία στα δελτία ειδήσεων και στους καθωσπρέπει πολίτες. Τότε, όπως και τώρα συμβαίνει, αρκετοί θα απορούν για τις δυνατότητες της αστυνομίας να επιβάλει την τάξη.

Θα απορούν για τις διάφορες φοιτητοειδείς τρομοκρατικές ομάδες που πολλαπλασιάζονται. Θα σκεφτούν ίσως ότι πρόκειται για σκοτεινό σχέδιο των Τούρκων ή ακόμα καλύτερα για ενδείξεις «σήψης της κοινωνίας μας» και «κακομαθιάς της σημερινής νεολαίας». Και θα ζητούν περισσότερη αστυνόμευση, περισσότερες συλλήψεις και αυστηρότερες ποινές.

Δεν είμαι εγώ που θα προτείνω να αντιδράσουμε, αφού πιθανότατα οι (μικρο)αστικές μου αγκυλώσεις βαραίνουν περισσότερο στο μυαλό μου από ό,τι τα κελεύσματα του συλλογικού συμφέροντος.

Προτείνω απλώς να λάβουμε υπόψη μας αυτά που συμβαίνουν για να κατανοούμε και καλύτερα αυτά που θα συμβούν.

Και ας αφήσουμε την Ανάσταση να έρθει από μόνη της.

Δημήτρης Γλύστρας
[email protected]

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v