Τον Αύγουστο φτιάχνουμε ειδήσεις
Ναι, δεν υπάρχουν. Αλλά εμείς τις φτιάχνουμε. Και όταν "παρασκευαστής" είναι η τηλεόραση, ξεκινούν μπάχαλα και υστερίες.
Το κακό με το καλοκαίρι και την επικαιρότητα είναι ότι δε μπορείς να την να αξιολογήσεις σωστά. Τα μέσα ενημέρωσης είναι υποχρεωμένα να προβάλουν την ίδια διάρκεια ειδησεογραφικού προγράμματος, όπως και το χειμώνα, έχοντας όμως στην ουσία μόνο «δεύτερες», «τρίτες» ή και «τέταρτες» ειδήσεις.
Το αποτέλεσμα είναι να διογκώνονται αρκετά ειδησάρια, των οποίων τις επιπτώσεις και το παρασκήνιο ρεπόρτερ και παρουσιαστές είναι αναγκασμένοι να «τραβήξουν» τόσο που τελικά καταλήγει να αποτελεί «επικαιρότητα» όχι το αντικείμενο της ίδιας της είδησης, αλλά το ότι τα κανάλια ασχολούνται τόσο πολύ με αυτήν- εξ ου και η αγωνιώδης ερώτηση «είδες τι έπαιζαν όλα τα κανάλια χθες»;
Όχι λοιπόν, δεν είδα. Δεν είδα ούτε για το «φονικό καύσωνα» που έρχεται, ούτε για τις «καταστροφικές φωτιές καίνε πνεύμονες πρασίνου» και κυρίως δεν είδα την καταστροφολογία για τη νέα γρίπη- που αν παρακολουθεί κανείς τα δελτία ειδήσεων του τελευταίου μήνα, νομίζει ότι μέσω αυτής θα έρθει τελικώς το τέλος του κόσμου.
Μια φίλη λέει σοφά ότι η σχέση του καθενός με τους γιατρούς είναι περίεργη ιστορία. «Για το ποιον γιατρό θα βρεις εξαρτάται τι θέλεις να τον ακούσεις να σού λέει. Αν αποφασίσεις αυτό το δεύτερο, τα υπόλοιπα είναι εύκολα». Θέλεις επί παραδείγματι έναν κινδυνολόγο γιατρό που σου απαγορεύει τα πάντα ή θέλεις έναν «σχετικιστή» που ειρωνεύεται τα μέγιστα όρια της χοληστερίνης; Ό,τι και ψάχνεις, θα το βρεις.
Εγώ για τη νέα γρίπη θέλω να εμπιστεύομαι τους γιατρούς που μας λένε να μην ανησυχούμε. Γιατί, κατ΄ αρχήν, όπως όλες οι υστερίες έτσι και αυτή με τη γρίπη μού φαίνεται πολύ αντιαισθητική και γιατί οι μέρες μου περνούν καλύτερα όταν δεν έχω το άγχος να απομακρυνθώ από τον τουρίστα που περνά από δίπλα μου.
Αγνοώ λοιπόν τις τηλεοπτικές (και όχι μόνο) ταμπέλες της «θεϊκής τιμωρίας», των «σκοτεινών σχεδίων των φαρμακευτικών εταιριών» και της «νέας πανούκλας» και προσπαθώ να φύγω διακοπές.
Μέχρι να τα καταφέρω το In2life έχει «ανέβει» στο In2travel και έχει γυρίσει όλο το Αιγαίο. Από τους Παξούς και τα Κουφονήσια έως τη Λέρο και τη Λήμνο. Βρίσκει δωμάτια στο «παρά πέντε», ψάχνει τα πανηγύρια του δεκαπενταύγουστου, και δίνει τις συμβουλές του για την θερινή επιβίωση στην πόλη.
«Οι καλύτερες διακοπές είναι τον Σεπτέμβριο», άκουγα πάντα να λένε και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι αυτά τα ισχυρίζονται αυτοί που δε μπορούσαν να λείψουν τον Αύγουστο. Ελπίζω να μην είχα δίκιο.
Η φετινή χρονιά με βρίσκει με ένα νεοσσό και με εκ των πραγμάτων διαφορετική γνώμη για αυτό που απαξιωτικά αποκαλούσα «οικογενειακές διακοπές».
Και- δεν θα το πιστέψετε, γιατρέ μου- αισθάνομαι καλύτερα.
Δ. Γλ.
Το αποτέλεσμα είναι να διογκώνονται αρκετά ειδησάρια, των οποίων τις επιπτώσεις και το παρασκήνιο ρεπόρτερ και παρουσιαστές είναι αναγκασμένοι να «τραβήξουν» τόσο που τελικά καταλήγει να αποτελεί «επικαιρότητα» όχι το αντικείμενο της ίδιας της είδησης, αλλά το ότι τα κανάλια ασχολούνται τόσο πολύ με αυτήν- εξ ου και η αγωνιώδης ερώτηση «είδες τι έπαιζαν όλα τα κανάλια χθες»;
Όχι λοιπόν, δεν είδα. Δεν είδα ούτε για το «φονικό καύσωνα» που έρχεται, ούτε για τις «καταστροφικές φωτιές καίνε πνεύμονες πρασίνου» και κυρίως δεν είδα την καταστροφολογία για τη νέα γρίπη- που αν παρακολουθεί κανείς τα δελτία ειδήσεων του τελευταίου μήνα, νομίζει ότι μέσω αυτής θα έρθει τελικώς το τέλος του κόσμου.
Μια φίλη λέει σοφά ότι η σχέση του καθενός με τους γιατρούς είναι περίεργη ιστορία. «Για το ποιον γιατρό θα βρεις εξαρτάται τι θέλεις να τον ακούσεις να σού λέει. Αν αποφασίσεις αυτό το δεύτερο, τα υπόλοιπα είναι εύκολα». Θέλεις επί παραδείγματι έναν κινδυνολόγο γιατρό που σου απαγορεύει τα πάντα ή θέλεις έναν «σχετικιστή» που ειρωνεύεται τα μέγιστα όρια της χοληστερίνης; Ό,τι και ψάχνεις, θα το βρεις.
Εγώ για τη νέα γρίπη θέλω να εμπιστεύομαι τους γιατρούς που μας λένε να μην ανησυχούμε. Γιατί, κατ΄ αρχήν, όπως όλες οι υστερίες έτσι και αυτή με τη γρίπη μού φαίνεται πολύ αντιαισθητική και γιατί οι μέρες μου περνούν καλύτερα όταν δεν έχω το άγχος να απομακρυνθώ από τον τουρίστα που περνά από δίπλα μου.
Αγνοώ λοιπόν τις τηλεοπτικές (και όχι μόνο) ταμπέλες της «θεϊκής τιμωρίας», των «σκοτεινών σχεδίων των φαρμακευτικών εταιριών» και της «νέας πανούκλας» και προσπαθώ να φύγω διακοπές.
Μέχρι να τα καταφέρω το In2life έχει «ανέβει» στο In2travel και έχει γυρίσει όλο το Αιγαίο. Από τους Παξούς και τα Κουφονήσια έως τη Λέρο και τη Λήμνο. Βρίσκει δωμάτια στο «παρά πέντε», ψάχνει τα πανηγύρια του δεκαπενταύγουστου, και δίνει τις συμβουλές του για την θερινή επιβίωση στην πόλη.
«Οι καλύτερες διακοπές είναι τον Σεπτέμβριο», άκουγα πάντα να λένε και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι αυτά τα ισχυρίζονται αυτοί που δε μπορούσαν να λείψουν τον Αύγουστο. Ελπίζω να μην είχα δίκιο.
Η φετινή χρονιά με βρίσκει με ένα νεοσσό και με εκ των πραγμάτων διαφορετική γνώμη για αυτό που απαξιωτικά αποκαλούσα «οικογενειακές διακοπές».
Και- δεν θα το πιστέψετε, γιατρέ μου- αισθάνομαι καλύτερα.
Δ. Γλ.
