Τι να θυμάσαι όταν όλα πάνε χάλια

…επειδή μερικές φορές όλος ο κόσμος μοιάζει να έχει στραφεί εναντίον σου. Κι αυτό είναι okay.
Τι να θυμάσαι όταν όλα πάνε χάλια
Όλοι μας λέμε άσχημα πράγματα, καθημερινά. Πολλά από αυτά προορίζονται… για τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι πολύ εύκολο να πέσουμε σε έναν φαύλο κύκλο μιζέριας, αυτολύπησης και γκρίνιας, ειδικά αν ο κόσμος γύρω μας φαίνεται ότι έχει στραφεί εναντίον μας.

Στρες στην δουλειά, στα προσωπικά μας, στους φίλους και στην οικογένεια… Και όταν αρχίζουν οι κακές, απελπισμένες σκέψεις, αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε.

Δεν. Ενδιαφέρεται. Κανείς.
Εκτός από εμάς, δηλαδή. Αλλά, για πρώτη φορά στα χρονικά, η πραγματικότητα είναι καλύτερη από την φαντασία, επειδή όλα αυτά που μας φρικάρουν και μας κάνουν να αγχωνόμαστε, μπορεί να είναι γιγάντια μόνο στα δικά μας μάτια, και οι άνθρωποι γύρω μας να μην πιστεύουν καν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Θυμήσου το αυτό και συνέχισε την ημέρα σου, μ’ ένα χαμόγελο.

Μη σε νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι
Υπάρχει ένα γνωμικό που δεν είναι και τόσο ευγενικό, αλλά είναι πάρα πολύ μεγάλη αλήθεια: Οι γνώμες είναι σαν τις κ***τρ*πιδες. Όλοι έχουν μία. Αυτό που πιστεύουν οι άλλοι δεν είναι δικό σου ζήτημα, και δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί. Το θέμα είναι τι πιστεύεις (και τι σκοπεύεις να κάνεις) εσύ.

Είναι, στ’ αλήθεια, τόσο σημαντικό;
Πάρε μια ανάσα, και προσπάθησε να δεις το πρόβλημα από κάποια απόσταση. Είναι πάρα πολύ πιθανό να συνειδητοποιήσεις ότι ίσως δεν είναι και τόσο μεγάλο και τρομακτικό όσο είχες πείσει τον εαυτό σου. Ρώτα τον εαυτό σου: Λες να με απασχολεί και σε τρεις μήνες αυτό το θέμα; Αν όχι, τότε σταμάτα να αγχώνεσαι.

Ο εγωισμός σου δεν σε βοηθάει
Ο εγωισμός μας πολλές φορές δρα σαν υπερπροστατευτικός μπαμπάς. Πάνω που η πραγματικότητα έρχεται να μας χαστουκίσει άσχημα, μας αρπάζει και μας λέει ότι δεν το αξίζουμε αυτό, επειδή είμαστε μοναδικοί. Και – χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε κανέναν – δεν είμαστε. Όλοι μας κάτι έχουμε που μας γεμίζει αρνητική ενέργεια. Άρα, αν το καλοσκεφτείς, κανείς δεν είναι μόνος του μες στην μιζέρια του. Κι αυτό ακούγεται, εχμ, μίζερο, αλλά είναι κάπως αισιόδοξο.

Θ.Δ.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v