Regina Rosas Amat
Μια γλυκιά, ιδιαίτερη και πολύ καλοκαιρινή συνταγή για Semifreddo φιστικιού με τριανταφυλλένιο σιρόπι.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Αγάπης Μαργετίδη
Παρ' όλο που στο γυμνάσιο ακολούθησα θεωρητική κατεύθυνση και ήμουν ερωτευμένη με την ελληνική γλώσσα, τα λατινικά δεν κατάφεραν να με μαγέψουν, εξ’ου και ότι τα μόνα που έχω συγκρατήσει είναι η διάσημη φράση του τίτλου, τα ξεσηκωτικά Carpe Diem και Citius Altius Fortius, το παρηγορητικό Dum Spiro Spero, το ενοχικό Mea Culpa και κάποιους όρους, κυρίως νομικής φύσεως, που λίγο έως πολύ όλοι γνωρίζουμε. Για το φαινόμενο αυτό δεν έχω εξήγηση, άλλωστε δεν χρειάζεται να διυλίζουμε πάντα τον κώνωπα, έτσι δεν είναι;
Τα ρόδα όμως, τι υπέροχα άνθη που είναι! Τα έχουν όλα, ντελικάτη εμφάνιση, ασύγκριτη ομορφιά, εξαίσια χρώματα, μεθυστική ευωδιά. Αμέτρητοι λογοτέχνες και ποιητές, ζωγράφοι και μουσικοί έχουν εμπνευστεί από τα ρόδα και έχουν δώσει αριστουργήματα της τέχνης. Σε ένα υπέροχο ταξίδι στο Μαρόκο που είχα κάνει προ πολλών ετών, είχα μείνει άφωνη στη θέα των ροδώνων της Κοιλάδας των Ρόδων που διασχίζει μία περιοχή στους πρόποδες του μυθικού όρους του Άτλαντα, σπαρμένη με επιβλητικούς καφεκόκκινους τεράστιους βράχους, σχεδόν φούξια στην ανατολή και τη δύση του ηλίου, που είναι σαν να τοποθετήθηκαν από κάποιο αόρατο χέρι. Η μυρωδιά που αναδύεται από τους μαγιάτικους κήπους είναι απερίγραπτη.
Στη δική μας όμορφη χώρα με το εύκρατο κλίμα, έχουμε την τύχη να ευδοκιμούν πολλά είδη ρόδων και σπανίως απουσιάζουν από τους κήπους των σπιτιών. Τα τριαντάφυλλα των κήπων, τεράστια και ευωδιαστά, ομορφαίνουν τη ζωή μας με ζήλο και αυταπάρνηση. Και εάν χρειαστεί, θυσιάζονται στην κουζίνα, φτιάχνοντας το υπέροχο γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο.
Φευ, ως αμετανόητο παιδί της πόλης που είμαι, σπανίως έχω την τύχη να κόβω τριαντάφυλλα από κήπο, κι έτσι η επαφή μου μαζί τους περιορίζεται ως επί το πλείστον στις σχέσεις μου με τους ανθοπώλες. Στην κουζίνα όμως, του δίνω και καταλαβαίνει! Το ροδόνερο και τα αποξηραμένα τριαντάφυλλα είναι από τα αγαπημένα μου υλικά για πολλά εδέσματα. Σήμερα σας έχω ετοιμάσει ένα δροσερό semifreddo με φιστίκια Αιγίνης που του κάνει παρέα ένα πανέμορφο τριανταφυλλένιο σιρόπι. Σε αντίθεση με τα άλλα semifreddo που φτιάχνω σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολο και ελαφρύ, λόγω της απουσίας των κρόκων που συνήθως έχουν οι άλλες συνταγές για semifreddo. Τη γλύκα διακόπτει πολύ ευχάριστα μία αλμυρή έκπληξη.
Pistachio Semifreddo με τριανταφυλλένιο σιρόπι
Για 8-10 άτομα
Semifreddo: Στο multi κονιορτοποιούμε 1 φλ. τσ. ανάλατα και άψητα φιστίκια Αιγίνης με ½ φλ. τσ. ζάχαρη (η ζάχαρη βοηθάει ώστε να πάρουμε μία λεπτή πούδρα, χωρίς τον κίνδυνο να βγάλουν τα φιστίκια τα αιθέρια έλαια και να μετατραπούν σε πολτό). Αδειάζουμε σε μπωλ και στη θέση τους χοντροτρίβουμε με απότομες διακεκομμένες κινήσεις ½ φλ. τσ. αλατισμένα και ψημένα φιστίκια και ανακατεύουμε τα δύο είδη (με τις διακεκομμένες κινήσεις πετυχαίνουμε να έχουμε χοντροσπασμένα φιστίκια, που θα προσθέσουν ευχάριστο κριτσάνισμα στην υφή). Χτυπάμε στο mixer 6 ασπράδια αυγών, αρχικά σκέτα σε μέτρια ταχύτητα και όταν αρχίζει να σφίγγει κάπως, προσθέτουμε ½ φλ. τσ. ζάχαρη, δυναμώνουμε την ταχύτητα και χτυπάμε σε πολύ σφιχτή μαρέγκα. Αδειάζουμε σε μπωλ και στον κάδο του mixer, αφού τον πλύνουμε και τον στεγνώσουμε, χτυπάμε 2 φλ. τσ. παγωμένη κρέμα γάλακτος με 1 κ.σ. ροδόνερο σε ελαφριά chantilly. Ενσωματώνουμε τη μαρέγκα στην κρέμα με απαλές κινήσεις με σπάτουλα σιλικόνης και κατόπιν το μίγμα των φιστικιών, πάντα απαλά, για να κρατήσουμε τον όγκο άθικτο. Τέλος, προσθέτουμε 1 κοφτό κ.γλ. άνθος αλατιού και ανακατεύουμε μία τελευταία φορά. Αδειάζουμε σε μακρόστενη φόρμα μήκους περίπου 33 εκ., τον πάτο και τα τοιχώματα της οποίας έχουμε στρώσει με μεμβράνη και καταψύχουμε για τουλάχιστον 4 ώρες. Η μεμβράνη πρέπει να εξέχει αρκετά από την φόρμα για να σκεπάσει εντελώς το μίγμα. Το γλυκό ξεφορμάρεται πολύ εύκολα, αφαιρώντας απλώς τη μεμβράνη.
Σιρόπι: Σε κατσαρολάκι, φέρνουμε σε βρασμό σε δυνατή σχετικά φωτιά, 1 φλ. τσ. ζάχαρη και ¾ φλ. τσ. νερό. Βράζουμε για 8’, έως ότου το σιρόπι πήξει ελαφρά, έχοντας υπόψη ότι όσο κρυώνει θα πήξει κι άλλο. Αποσύρουμε από την εστία και προσθέτουμε 3 κ.σ. ροδόνερο και λίγες σταγόνες κόκκινο χρώμα ζαχαροπλαστικής. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε να κρυώσει. Το σιρόπι διατηρείται σε βάζο στο ψυγείο.
Tips
- Επιλέγουμε με προσοχή από πού θα προμηθευτούμε τους ξηρούς καρπούς, τους θέλουμε άριστης ποιότητας.
- Εάν σας ξενίζει η ιδέα της υφάλμυρης γεύσης, χρησιμοποιείστε μόνον ανάλατα φιστίκια. Παρόλα αυτά, προτείνω να μην παραλείψετε το άνθους αλατιού, θα με θυμηθείτε.
- Τα χρώματα ζαχαροπλαστικής, ανάλογα με την μάρκα, είναι λιγότερο ή περισσότερο έντονα. Το προσθέτουμε σταδιακά, έως ότου το σιρόπι αποκτήσει το επιθυμητό χρώμα. Εγώ το έκανα φούξια, έτσι όταν έπεσε στην μεγάλη επιφάνεια του ανοιχτόχρωμου παγωτού, έδειχνε ροζ.
- Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ποιότητα του ροδόνερου. Συνιστώ να κάνετε τον κόπο να ψάξετε ένα φυσικό προϊόν. Το καλύτερο που έχω βρει είναι Λιβανέζικο και πωλείται σε αρκετά μαγαζιά μπαχαρικών.
Η συνταγή που σας έδωσα σήμερα δημιουργήθηκε με βάση την αγάπη μου για τα ρόδα και το υπέροχο άρωμά τους, ενώ τον τίτλο μου ενέπνευσαν τα μισητά Λατινικά των μαθητικών μου χρόνων. Περίεργα παιχνίδια που παίζει το μυαλό!
Παρ' όλο που στο γυμνάσιο ακολούθησα θεωρητική κατεύθυνση και ήμουν ερωτευμένη με την ελληνική γλώσσα, τα λατινικά δεν κατάφεραν να με μαγέψουν, εξ’ου και ότι τα μόνα που έχω συγκρατήσει είναι η διάσημη φράση του τίτλου, τα ξεσηκωτικά Carpe Diem και Citius Altius Fortius, το παρηγορητικό Dum Spiro Spero, το ενοχικό Mea Culpa και κάποιους όρους, κυρίως νομικής φύσεως, που λίγο έως πολύ όλοι γνωρίζουμε. Για το φαινόμενο αυτό δεν έχω εξήγηση, άλλωστε δεν χρειάζεται να διυλίζουμε πάντα τον κώνωπα, έτσι δεν είναι;
Τα ρόδα όμως, τι υπέροχα άνθη που είναι! Τα έχουν όλα, ντελικάτη εμφάνιση, ασύγκριτη ομορφιά, εξαίσια χρώματα, μεθυστική ευωδιά. Αμέτρητοι λογοτέχνες και ποιητές, ζωγράφοι και μουσικοί έχουν εμπνευστεί από τα ρόδα και έχουν δώσει αριστουργήματα της τέχνης. Σε ένα υπέροχο ταξίδι στο Μαρόκο που είχα κάνει προ πολλών ετών, είχα μείνει άφωνη στη θέα των ροδώνων της Κοιλάδας των Ρόδων που διασχίζει μία περιοχή στους πρόποδες του μυθικού όρους του Άτλαντα, σπαρμένη με επιβλητικούς καφεκόκκινους τεράστιους βράχους, σχεδόν φούξια στην ανατολή και τη δύση του ηλίου, που είναι σαν να τοποθετήθηκαν από κάποιο αόρατο χέρι. Η μυρωδιά που αναδύεται από τους μαγιάτικους κήπους είναι απερίγραπτη.
Στη δική μας όμορφη χώρα με το εύκρατο κλίμα, έχουμε την τύχη να ευδοκιμούν πολλά είδη ρόδων και σπανίως απουσιάζουν από τους κήπους των σπιτιών. Τα τριαντάφυλλα των κήπων, τεράστια και ευωδιαστά, ομορφαίνουν τη ζωή μας με ζήλο και αυταπάρνηση. Και εάν χρειαστεί, θυσιάζονται στην κουζίνα, φτιάχνοντας το υπέροχο γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο.
Φευ, ως αμετανόητο παιδί της πόλης που είμαι, σπανίως έχω την τύχη να κόβω τριαντάφυλλα από κήπο, κι έτσι η επαφή μου μαζί τους περιορίζεται ως επί το πλείστον στις σχέσεις μου με τους ανθοπώλες. Στην κουζίνα όμως, του δίνω και καταλαβαίνει! Το ροδόνερο και τα αποξηραμένα τριαντάφυλλα είναι από τα αγαπημένα μου υλικά για πολλά εδέσματα. Σήμερα σας έχω ετοιμάσει ένα δροσερό semifreddo με φιστίκια Αιγίνης που του κάνει παρέα ένα πανέμορφο τριανταφυλλένιο σιρόπι. Σε αντίθεση με τα άλλα semifreddo που φτιάχνω σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολο και ελαφρύ, λόγω της απουσίας των κρόκων που συνήθως έχουν οι άλλες συνταγές για semifreddo. Τη γλύκα διακόπτει πολύ ευχάριστα μία αλμυρή έκπληξη.
Pistachio Semifreddo με τριανταφυλλένιο σιρόπι
Για 8-10 άτομα
Semifreddo: Στο multi κονιορτοποιούμε 1 φλ. τσ. ανάλατα και άψητα φιστίκια Αιγίνης με ½ φλ. τσ. ζάχαρη (η ζάχαρη βοηθάει ώστε να πάρουμε μία λεπτή πούδρα, χωρίς τον κίνδυνο να βγάλουν τα φιστίκια τα αιθέρια έλαια και να μετατραπούν σε πολτό). Αδειάζουμε σε μπωλ και στη θέση τους χοντροτρίβουμε με απότομες διακεκομμένες κινήσεις ½ φλ. τσ. αλατισμένα και ψημένα φιστίκια και ανακατεύουμε τα δύο είδη (με τις διακεκομμένες κινήσεις πετυχαίνουμε να έχουμε χοντροσπασμένα φιστίκια, που θα προσθέσουν ευχάριστο κριτσάνισμα στην υφή). Χτυπάμε στο mixer 6 ασπράδια αυγών, αρχικά σκέτα σε μέτρια ταχύτητα και όταν αρχίζει να σφίγγει κάπως, προσθέτουμε ½ φλ. τσ. ζάχαρη, δυναμώνουμε την ταχύτητα και χτυπάμε σε πολύ σφιχτή μαρέγκα. Αδειάζουμε σε μπωλ και στον κάδο του mixer, αφού τον πλύνουμε και τον στεγνώσουμε, χτυπάμε 2 φλ. τσ. παγωμένη κρέμα γάλακτος με 1 κ.σ. ροδόνερο σε ελαφριά chantilly. Ενσωματώνουμε τη μαρέγκα στην κρέμα με απαλές κινήσεις με σπάτουλα σιλικόνης και κατόπιν το μίγμα των φιστικιών, πάντα απαλά, για να κρατήσουμε τον όγκο άθικτο. Τέλος, προσθέτουμε 1 κοφτό κ.γλ. άνθος αλατιού και ανακατεύουμε μία τελευταία φορά. Αδειάζουμε σε μακρόστενη φόρμα μήκους περίπου 33 εκ., τον πάτο και τα τοιχώματα της οποίας έχουμε στρώσει με μεμβράνη και καταψύχουμε για τουλάχιστον 4 ώρες. Η μεμβράνη πρέπει να εξέχει αρκετά από την φόρμα για να σκεπάσει εντελώς το μίγμα. Το γλυκό ξεφορμάρεται πολύ εύκολα, αφαιρώντας απλώς τη μεμβράνη.
Σιρόπι: Σε κατσαρολάκι, φέρνουμε σε βρασμό σε δυνατή σχετικά φωτιά, 1 φλ. τσ. ζάχαρη και ¾ φλ. τσ. νερό. Βράζουμε για 8’, έως ότου το σιρόπι πήξει ελαφρά, έχοντας υπόψη ότι όσο κρυώνει θα πήξει κι άλλο. Αποσύρουμε από την εστία και προσθέτουμε 3 κ.σ. ροδόνερο και λίγες σταγόνες κόκκινο χρώμα ζαχαροπλαστικής. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε να κρυώσει. Το σιρόπι διατηρείται σε βάζο στο ψυγείο.
Tips
- Επιλέγουμε με προσοχή από πού θα προμηθευτούμε τους ξηρούς καρπούς, τους θέλουμε άριστης ποιότητας.
- Εάν σας ξενίζει η ιδέα της υφάλμυρης γεύσης, χρησιμοποιείστε μόνον ανάλατα φιστίκια. Παρόλα αυτά, προτείνω να μην παραλείψετε το άνθους αλατιού, θα με θυμηθείτε.
- Τα χρώματα ζαχαροπλαστικής, ανάλογα με την μάρκα, είναι λιγότερο ή περισσότερο έντονα. Το προσθέτουμε σταδιακά, έως ότου το σιρόπι αποκτήσει το επιθυμητό χρώμα. Εγώ το έκανα φούξια, έτσι όταν έπεσε στην μεγάλη επιφάνεια του ανοιχτόχρωμου παγωτού, έδειχνε ροζ.
- Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ποιότητα του ροδόνερου. Συνιστώ να κάνετε τον κόπο να ψάξετε ένα φυσικό προϊόν. Το καλύτερο που έχω βρει είναι Λιβανέζικο και πωλείται σε αρκετά μαγαζιά μπαχαρικών.
Η συνταγή που σας έδωσα σήμερα δημιουργήθηκε με βάση την αγάπη μου για τα ρόδα και το υπέροχο άρωμά τους, ενώ τον τίτλο μου ενέπνευσαν τα μισητά Λατινικά των μαθητικών μου χρόνων. Περίεργα παιχνίδια που παίζει το μυαλό!
