Αυστηρώς ακατάλληλον δι’ ανηλίκους
Δύο λαχταριστές συνταγές με φράουλες… μεθυσμένες, αυστηρώς ακατάλληλες δι’ ανηλίκους.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Αγάπης Μαργετίδη
Από τις τέσσερις κύριες γεύσεις που αναγνωρίζουν οι γευστικοί μας κάλυκες, η μόνη που δεν χρειάζεται να παλέψει για να κερδίσει την εύνοιά μας είναι η γλυκιά. Ειρωνεία μεγάλη, αν σκεφτεί κανείς πως στην ενήλικη ζωή μας τα γλυκά θα γίνουν ο εφιάλτης μας. Εικάζεται ότι η ενστικτώδης απέχθεια προς την πικρή γεύση έχει εγγραφεί στο γενετικό μας υλικό ως φυσική προστασία από το δηλητήριο. Όπως και να ‘ναι, η πικρή γεύση είναι το τελευταίο οχυρό αντίστασης των αισθήσεων που για την κατάκτησή του απαιτείται λυσσώδης μάχη.
Ξεκινώντας από τον καφέ, το τσάι, τα αφεψήματα και τη σοκολάτα, συνεχίζοντας με το έξτρα παρθένο αγουρέλαιο, τα πικρούτσικα φύλλα πολλών λαχανικών όπως το ραντίτσιο, η αγκινάρα και τα αντίδια, κάποια φρούτα όπως το grapefruit και τελειώνοντας με τα ποτά όπως η μαύρη μπύρα, το τζιν και η οικογένεια των amaro, η αγάπη για την πικρή γεύση παρομοιάζεται στο μυαλό μου ως μεγαλειώδης νίκη που αξίζει μόνον στους τολμηρούς. Ναι μεν η πρώτη αγάπη είναι παντοτινή όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση σοκολάτας, όμως ο έρωτας της ωριμότητας είναι ενσυνείδητη επιλογή και γι αυτό πολυτιμότερος όλων.
Διαβάζοντας την εισαγωγή, είμαι σίγουρη πως δεν θα πήγαινε ποτέ το μυαλό σας ότι σήμερα θα ασχοληθώ με τις φράουλες. Κι όμως έτσι είναι, το αγαπημένο φρούτο μικρών και μεγάλων θα μεταμορφωθεί σε δύο συνταγές αυστηρώς ακατάλληλες δι’ ανηλίκους.
Πρώτη μία sui generis μαρμελάδα, που σε τίποτα δεν θυμίζει τη μαρμελάδα φράουλα των παιδικών μας χρόνων. Έχει λίγη ζάχαρη, έντονο το άρωμα του φρούτου και μία σχεδόν ανεπαίσθητη και φίνα πικράδα από το κατακόκκινο Campari και το ξύσμα πορτοκαλιού. Το χρώμα της σκουραίνει και γίνεται επιβλητικό, σχεδόν μωβ. Έχει πολύ ενδιαφέρουσα υφή, γιατί ενώ η μεγαλύτερη ποσότητα του φρούτου είναι πολτοποιημένη, έχει και ολόκληρες μικρές φράουλες, οι μισές των οποίων είναι λίγο βρασμένες και οι άλλες μισές ωμές.
Μαρμελάδα φράουλα με Campari
Η αναλογία φρούτου προς ζάχαρη είναι 2:1. Η κάθε δόση είναι 1 φλιτζάνι του τσαγιού. Οι πολτοποιημένες φράουλες θα είναι σε αναλογία προς τις μικρές ολόκληρες ¼:1. Αφού πλύνουμε, καθαρίσουμε και σκουπίσουμε τις φράουλες, διαλέγουμε τις πιο μικρές που θα τις κρατήσουμε ολόκληρες και θα τις ενσωματώσουμε σε δύο στάδια στη μαρμελάδα. Εάν δεν βρούμε πολύ μικρές φράουλες μέσα στο κουτί, πάλι διαλέγουμε τις μικρότερες και τις κόβουμε στη μέση (συνήθως μικρότερες φράουλες είναι οι βιολογικές, οι οποίες έχουν και εντονότερο άρωμα). Μετράμε τις μεγάλες για να υπολογίσουμε τη ζάχαρη σύμφωνα με την πιο πάνω δοσολογία, τις πολτοποιούμε στο blender και τις βάζουμε σε μία κατσαρόλα με χοντρό πάτο με την ανάλογη ζάχαρη (εάν οι φράουλες είναι ιδιαίτερα γλυκές, μειώνουμε ακόμα παραπάνω τη ζάχαρη). Φέρνουμε σε βρασμό σε μέτρια φωτιά.
Όταν η μαρμελάδα αρχίσει να πήζει, προσθέτουμε τις μισές από τις ολόκληρες μικρές φράουλες που κρατήσαμε και συνεχίζουμε το βράσιμο. Σε αυτό το στάδιο προσθέτουμε λίγες σταγόνες λεμονιού, όπως σε όλες τις μαρμελάδες. Όταν η μαρμελάδα είναι έτοιμη, δηλαδή όταν κάνουμε το γνωστό τεστ με το παγωμένο πιατάκι και το μίγμα παραμένει χωρισμένο όταν περάσουμε ένα κουτάλι, αποσύρουμε από την εστία και προσθέτουμε ένα σφηνάκι Campari και το ξύσμα από ένα μέτριο πορτοκάλι ανά δόση. Τέλος προσθέτουμε τις υπόλοιπες μικρές φράουλες. Γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα, τα οποία συντηρούμε απευθείας στο ψυγείο γιατί οι ωμές φράουλες, όσο και σχολαστικά να είναι σκουπισμένες, κρατούν σίγουρα ίχνη υγρασίας και κινδυνεύει να μουχλιάσει η μαρμελάδα.
Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε αντιληφθεί πως τα τελευταία χρόνια κάνουν θραύση τα πικρούτσικα cocktails. Το Apérol Spritz είναι ένα καλοκαιρινό δροσερό cocktail με βάση το Prosecco και το Apérol, ένα ελάχιστα αλκοολούχο πικρό ποτό που μοιάζει με το Campari. Τις προάλλες που θα πηγαίναμε στο σπίτι φίλων, υποσχέθηκα ότι θα αναλάμβανα το apéritif και ελλείψει Apérol και Prosecco, σκαρφίστηκα ένα δικής μου επινόησης cocktail που άρεσε πολύ στην παρέα, με εξαίρεση μια φίλη που δεν αγαπάει το πικρό. Δεν ξέρω τι θα πουν οι επαγγελματίες bartenders, αλλά εγώ είμαι πολύ περήφανη για το ποτό μου!
Cocktail με φράουλες, ροζέ κρασί και Campari
Με 1 μπουκάλι κρασί σερβίρονται 6 – 8 συνδαιτυμόνες. Το αργότερο δύο ώρες πριν φτιάξουμε το ποτό, αδειάζουμε ένα μπουκάλι ροζέ κρασί της αρεσκείας μας σε μία κανάτα και προσθέτουμε φράουλες κομμένες στη μέση, τόσες ώστε να καλύπτουν την επιφάνεια. Βάζουμε στο ψυγείο και αφήνουμε για τουλάχιστον δύο ώρες για να τραβήξουν οι φράουλες άρωμα από το κρασί. Την ώρα του σερβιρίσματος, μοιράζουμε το κρασί και τις φράουλες στα ποτήρια κατά τα ¾, συμπληρώνουμε με bitter lemon ή ginger ale ή σόδα, ανακατεύουμε και προσθέτουμε 2-3 λεπτοκομμένες φλούδες λεμονιού. Στολίζουμε με μία ολόκληρη φράουλα στο χείλος των ποτηριών. Εις υγείαν!
Σημ.: το ποιο από τα τρία ανθρακούχα ποτά θα επιλέξουμε είναι θέμα προσωπικού γούστου. Η σειρά που τα προτείνω έχει να κάνει με το ποιο αρέσει σε μένα περισσότερο, αλλά και με την τόλμη που απαιτείται για την κατάκτηση της πικρής γεύσης. Το bitter lemon προσθέτει έξτρα πικράδα, το ginger ale είναι λίγο πιο γλυκό αλλά με εξίσου φίνα γεύση, ενώ η σόδα είναι η πιο ουδέτερη όλων.
Φαντάζομαι πως εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα, θα έχετε χορτάσει φράουλες. Πριν λοιπόν περάσουμε στο επόμενα πολυαγαπημένα φρούτα της άνοιξης, αποχαιρετήστε τις με δόξα, ανατρέποντας το κατεστημένο. Άλλωστε η άνοιξη προσφέρεται για επαναστάσεις, ας είναι και μόνον γευστικές.
Από τις τέσσερις κύριες γεύσεις που αναγνωρίζουν οι γευστικοί μας κάλυκες, η μόνη που δεν χρειάζεται να παλέψει για να κερδίσει την εύνοιά μας είναι η γλυκιά. Ειρωνεία μεγάλη, αν σκεφτεί κανείς πως στην ενήλικη ζωή μας τα γλυκά θα γίνουν ο εφιάλτης μας. Εικάζεται ότι η ενστικτώδης απέχθεια προς την πικρή γεύση έχει εγγραφεί στο γενετικό μας υλικό ως φυσική προστασία από το δηλητήριο. Όπως και να ‘ναι, η πικρή γεύση είναι το τελευταίο οχυρό αντίστασης των αισθήσεων που για την κατάκτησή του απαιτείται λυσσώδης μάχη.
Ξεκινώντας από τον καφέ, το τσάι, τα αφεψήματα και τη σοκολάτα, συνεχίζοντας με το έξτρα παρθένο αγουρέλαιο, τα πικρούτσικα φύλλα πολλών λαχανικών όπως το ραντίτσιο, η αγκινάρα και τα αντίδια, κάποια φρούτα όπως το grapefruit και τελειώνοντας με τα ποτά όπως η μαύρη μπύρα, το τζιν και η οικογένεια των amaro, η αγάπη για την πικρή γεύση παρομοιάζεται στο μυαλό μου ως μεγαλειώδης νίκη που αξίζει μόνον στους τολμηρούς. Ναι μεν η πρώτη αγάπη είναι παντοτινή όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση σοκολάτας, όμως ο έρωτας της ωριμότητας είναι ενσυνείδητη επιλογή και γι αυτό πολυτιμότερος όλων.
Διαβάζοντας την εισαγωγή, είμαι σίγουρη πως δεν θα πήγαινε ποτέ το μυαλό σας ότι σήμερα θα ασχοληθώ με τις φράουλες. Κι όμως έτσι είναι, το αγαπημένο φρούτο μικρών και μεγάλων θα μεταμορφωθεί σε δύο συνταγές αυστηρώς ακατάλληλες δι’ ανηλίκους.
Πρώτη μία sui generis μαρμελάδα, που σε τίποτα δεν θυμίζει τη μαρμελάδα φράουλα των παιδικών μας χρόνων. Έχει λίγη ζάχαρη, έντονο το άρωμα του φρούτου και μία σχεδόν ανεπαίσθητη και φίνα πικράδα από το κατακόκκινο Campari και το ξύσμα πορτοκαλιού. Το χρώμα της σκουραίνει και γίνεται επιβλητικό, σχεδόν μωβ. Έχει πολύ ενδιαφέρουσα υφή, γιατί ενώ η μεγαλύτερη ποσότητα του φρούτου είναι πολτοποιημένη, έχει και ολόκληρες μικρές φράουλες, οι μισές των οποίων είναι λίγο βρασμένες και οι άλλες μισές ωμές.
Μαρμελάδα φράουλα με Campari
.png)
Η αναλογία φρούτου προς ζάχαρη είναι 2:1. Η κάθε δόση είναι 1 φλιτζάνι του τσαγιού. Οι πολτοποιημένες φράουλες θα είναι σε αναλογία προς τις μικρές ολόκληρες ¼:1. Αφού πλύνουμε, καθαρίσουμε και σκουπίσουμε τις φράουλες, διαλέγουμε τις πιο μικρές που θα τις κρατήσουμε ολόκληρες και θα τις ενσωματώσουμε σε δύο στάδια στη μαρμελάδα. Εάν δεν βρούμε πολύ μικρές φράουλες μέσα στο κουτί, πάλι διαλέγουμε τις μικρότερες και τις κόβουμε στη μέση (συνήθως μικρότερες φράουλες είναι οι βιολογικές, οι οποίες έχουν και εντονότερο άρωμα). Μετράμε τις μεγάλες για να υπολογίσουμε τη ζάχαρη σύμφωνα με την πιο πάνω δοσολογία, τις πολτοποιούμε στο blender και τις βάζουμε σε μία κατσαρόλα με χοντρό πάτο με την ανάλογη ζάχαρη (εάν οι φράουλες είναι ιδιαίτερα γλυκές, μειώνουμε ακόμα παραπάνω τη ζάχαρη). Φέρνουμε σε βρασμό σε μέτρια φωτιά. Όταν η μαρμελάδα αρχίσει να πήζει, προσθέτουμε τις μισές από τις ολόκληρες μικρές φράουλες που κρατήσαμε και συνεχίζουμε το βράσιμο. Σε αυτό το στάδιο προσθέτουμε λίγες σταγόνες λεμονιού, όπως σε όλες τις μαρμελάδες. Όταν η μαρμελάδα είναι έτοιμη, δηλαδή όταν κάνουμε το γνωστό τεστ με το παγωμένο πιατάκι και το μίγμα παραμένει χωρισμένο όταν περάσουμε ένα κουτάλι, αποσύρουμε από την εστία και προσθέτουμε ένα σφηνάκι Campari και το ξύσμα από ένα μέτριο πορτοκάλι ανά δόση. Τέλος προσθέτουμε τις υπόλοιπες μικρές φράουλες. Γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα, τα οποία συντηρούμε απευθείας στο ψυγείο γιατί οι ωμές φράουλες, όσο και σχολαστικά να είναι σκουπισμένες, κρατούν σίγουρα ίχνη υγρασίας και κινδυνεύει να μουχλιάσει η μαρμελάδα.
Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε αντιληφθεί πως τα τελευταία χρόνια κάνουν θραύση τα πικρούτσικα cocktails. Το Apérol Spritz είναι ένα καλοκαιρινό δροσερό cocktail με βάση το Prosecco και το Apérol, ένα ελάχιστα αλκοολούχο πικρό ποτό που μοιάζει με το Campari. Τις προάλλες που θα πηγαίναμε στο σπίτι φίλων, υποσχέθηκα ότι θα αναλάμβανα το apéritif και ελλείψει Apérol και Prosecco, σκαρφίστηκα ένα δικής μου επινόησης cocktail που άρεσε πολύ στην παρέα, με εξαίρεση μια φίλη που δεν αγαπάει το πικρό. Δεν ξέρω τι θα πουν οι επαγγελματίες bartenders, αλλά εγώ είμαι πολύ περήφανη για το ποτό μου!
Cocktail με φράουλες, ροζέ κρασί και Campari
Με 1 μπουκάλι κρασί σερβίρονται 6 – 8 συνδαιτυμόνες. Το αργότερο δύο ώρες πριν φτιάξουμε το ποτό, αδειάζουμε ένα μπουκάλι ροζέ κρασί της αρεσκείας μας σε μία κανάτα και προσθέτουμε φράουλες κομμένες στη μέση, τόσες ώστε να καλύπτουν την επιφάνεια. Βάζουμε στο ψυγείο και αφήνουμε για τουλάχιστον δύο ώρες για να τραβήξουν οι φράουλες άρωμα από το κρασί. Την ώρα του σερβιρίσματος, μοιράζουμε το κρασί και τις φράουλες στα ποτήρια κατά τα ¾, συμπληρώνουμε με bitter lemon ή ginger ale ή σόδα, ανακατεύουμε και προσθέτουμε 2-3 λεπτοκομμένες φλούδες λεμονιού. Στολίζουμε με μία ολόκληρη φράουλα στο χείλος των ποτηριών. Εις υγείαν!Σημ.: το ποιο από τα τρία ανθρακούχα ποτά θα επιλέξουμε είναι θέμα προσωπικού γούστου. Η σειρά που τα προτείνω έχει να κάνει με το ποιο αρέσει σε μένα περισσότερο, αλλά και με την τόλμη που απαιτείται για την κατάκτηση της πικρής γεύσης. Το bitter lemon προσθέτει έξτρα πικράδα, το ginger ale είναι λίγο πιο γλυκό αλλά με εξίσου φίνα γεύση, ενώ η σόδα είναι η πιο ουδέτερη όλων.
Φαντάζομαι πως εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα, θα έχετε χορτάσει φράουλες. Πριν λοιπόν περάσουμε στο επόμενα πολυαγαπημένα φρούτα της άνοιξης, αποχαιρετήστε τις με δόξα, ανατρέποντας το κατεστημένο. Άλλωστε η άνοιξη προσφέρεται για επαναστάσεις, ας είναι και μόνον γευστικές.
