Όσα μας έλεγαν οι γονείς μας
Είχες ορκιστεί κι εσύ ότι δεν θα πεις και δεν θα κάνεις ποτέ αυτά τα πράγματα που σου «έμαθαν» οι γονείς σου, όταν μεγαλώσεις. Πάμε στοίχημα ότι έχεις πατήσει τον όρκο σου.
Οι γονείς σου έλεγαν διάφορα πράγματα όταν ήσουν ακόμα υπό την επίβλεψή τους. Τότε, σου φαίνονταν «κενές» νουθεσίες και παλιομοδίτικες ανοησίες. Τώρα, που ήρθε η σειρά σου να πάρεις τον ρόλο του γονιού – ή έστω του υπεύθυνου ενήλικου που ζει όλα τα βάσανα της «κανονικής ζωής» - ήρθε ίσως η ώρα να τους ζητήσεις μια «συγγνώμη». Γιατί τελικά, υπάρχουν κάποια πράγματα που τώρα πια καταλαβαίνεις. Όπως…
«Τα χρήματα δεν φυτρώνουν στα δέντρα»
Το κατάλαβες πια πολύ καλά. Το ζεις κάθε μήνα, με τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώνεις εσύ, τις κρατήσεις στους μισθούς, την ανεργία, τα κοινόχρηστα… Και έχεις φτάσει να απορείς πώς σε ζούσαν οι γονείς σου με όλα σου τα καπρίτσια και τα «εγώ-θέλω-το καινούριο-Nintendo», ενώ εσύ μετά βίας μπορείς να ζήσεις τον εαυτό σου.
«Επειδή το λέω εγώ»
Αν έχεις πλέον δικά σου παιδιά, γνωρίζεις πολύ καλά πως τα επιχειρήματα καμιά φορά τελειώνουν – όπως και η υπομονή. Έχεις μάθει πια ότι χρειάζεται να βάζεις τα πράγματα στη θέση τους και έχεις πειστεί ότι εσύ ξέρεις καλύτερα τι είναι σωστό για τα παιδιά σου. Όσο κι αν αυτή η παραδοχή σε έκανε να βγάζεις σπυριά όταν την άκουγες από τους δικούς σου γονείς.
«Η γενιά μας είχε καλύτερη μουσική»
Γελούσες ειρωνικά όταν άκουγες τη μάνα σου να μιλά για τις μπουάτ, τον πατέρα σου για την ροκ άλλων εποχών ή τον παππού σου για την μάντρα του Αττίκ. Αλλά μάντεψε: Έφτασε η ώρα να πεις ακριβώς το ίδιο στις μικρότερες γενιές, των οποίων τα ακούσματα δεν κατανοείς και σου φαίνονται γελοία και εντελώς άτεχνα. Ακόμα «χειρότερα»: Η ρετρό διάθεση των τελευταίων χρόνων σε έχει φέρει ακόμα πιο κοντά στα ακούσματα των μπαμπάδων και των παππούδων σου και σκέφτεσαι ότι πλέον μπορείς να εκτιμήσεις την «καλή μουσική».
«Εμείς μικροί παίζαμε πραγματικά παιχνίδια»
Οι παλαιότερες γενιές εννοούσαν «κουτσό» και «αμπάριζα», οι επόμενες κρυφτό και κυνηγητό σε αλάνες, οι επόμενες τα πρώτα «αγνά» videogames και πάει λέγοντας, μέχρι τα άκρως εξελιγμένα games του σήμερα, που, για κάποιο περίεργο λόγο σε κάνουν να νοσταλγείς τις δικές σου, πιο απλές παιδικές στιγμές. Είναι η φυσική – και τεχνολογική – εξέλιξη των πραγμάτων, μη νιώθεις άσχημα.
«Σταμάτα να τρως αηδίες»
Πίστευες ότι μπορείς να τρέφεσαι για πάντα με πίτσες, σουβλάκια, πατατάκια και σοκολάτες. Αλλά να που έρχεται ο καιρός που μία από τις κύριες έγνοιες σου είναι το πώς θα φτιάξεις τη διατροφή σου, πώς θα χάσεις τα κιλά σου, πόσες μέρες γυμναστήριο τη βδομάδα πρέπει να πας για να μην έχεις τύψεις ή να ρίξεις εκείνα τα άτιμα τριγλυκερίδια που αποφάσισαν να σου θυμίσουν ότι πρέπει να… μαζευτείς σιγά-σιγά. Τότε είναι που σκέφτεσαι ότι όντως, είχε δίκιο η μάνα που σε κυνηγούσε με τα λαχανικά. Βέβαια ακόμα τρως κρυφά σοκολάτες, αλλά τουλάχιστον πλέον την καταλαβαίνεις.
«Κάποια στιγμή, όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις»
Και μεγάλωσες. Και κατάλαβες. Όλες εκείνες τις θυσίες, τις ευθύνες, τα άγχη που πέρασαν οι γονείς σου, αφού τα περνάς κι εσύ. Και οι πιθανότητες είναι ότι θα πεις την ίδια φράση και στα δικά σου παιδιά. Και εκείνα θα σε κοιτάξουν σαν αιωνόβιο εξωγήινο, αλλά κάποτε όντως θα σε καταλάβουν κι εκείνα.
«Τα χρήματα δεν φυτρώνουν στα δέντρα»
Το κατάλαβες πια πολύ καλά. Το ζεις κάθε μήνα, με τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώνεις εσύ, τις κρατήσεις στους μισθούς, την ανεργία, τα κοινόχρηστα… Και έχεις φτάσει να απορείς πώς σε ζούσαν οι γονείς σου με όλα σου τα καπρίτσια και τα «εγώ-θέλω-το καινούριο-Nintendo», ενώ εσύ μετά βίας μπορείς να ζήσεις τον εαυτό σου.
«Επειδή το λέω εγώ»
Αν έχεις πλέον δικά σου παιδιά, γνωρίζεις πολύ καλά πως τα επιχειρήματα καμιά φορά τελειώνουν – όπως και η υπομονή. Έχεις μάθει πια ότι χρειάζεται να βάζεις τα πράγματα στη θέση τους και έχεις πειστεί ότι εσύ ξέρεις καλύτερα τι είναι σωστό για τα παιδιά σου. Όσο κι αν αυτή η παραδοχή σε έκανε να βγάζεις σπυριά όταν την άκουγες από τους δικούς σου γονείς.
«Η γενιά μας είχε καλύτερη μουσική»
Γελούσες ειρωνικά όταν άκουγες τη μάνα σου να μιλά για τις μπουάτ, τον πατέρα σου για την ροκ άλλων εποχών ή τον παππού σου για την μάντρα του Αττίκ. Αλλά μάντεψε: Έφτασε η ώρα να πεις ακριβώς το ίδιο στις μικρότερες γενιές, των οποίων τα ακούσματα δεν κατανοείς και σου φαίνονται γελοία και εντελώς άτεχνα. Ακόμα «χειρότερα»: Η ρετρό διάθεση των τελευταίων χρόνων σε έχει φέρει ακόμα πιο κοντά στα ακούσματα των μπαμπάδων και των παππούδων σου και σκέφτεσαι ότι πλέον μπορείς να εκτιμήσεις την «καλή μουσική».
«Εμείς μικροί παίζαμε πραγματικά παιχνίδια»
Οι παλαιότερες γενιές εννοούσαν «κουτσό» και «αμπάριζα», οι επόμενες κρυφτό και κυνηγητό σε αλάνες, οι επόμενες τα πρώτα «αγνά» videogames και πάει λέγοντας, μέχρι τα άκρως εξελιγμένα games του σήμερα, που, για κάποιο περίεργο λόγο σε κάνουν να νοσταλγείς τις δικές σου, πιο απλές παιδικές στιγμές. Είναι η φυσική – και τεχνολογική – εξέλιξη των πραγμάτων, μη νιώθεις άσχημα.
«Σταμάτα να τρως αηδίες»
Πίστευες ότι μπορείς να τρέφεσαι για πάντα με πίτσες, σουβλάκια, πατατάκια και σοκολάτες. Αλλά να που έρχεται ο καιρός που μία από τις κύριες έγνοιες σου είναι το πώς θα φτιάξεις τη διατροφή σου, πώς θα χάσεις τα κιλά σου, πόσες μέρες γυμναστήριο τη βδομάδα πρέπει να πας για να μην έχεις τύψεις ή να ρίξεις εκείνα τα άτιμα τριγλυκερίδια που αποφάσισαν να σου θυμίσουν ότι πρέπει να… μαζευτείς σιγά-σιγά. Τότε είναι που σκέφτεσαι ότι όντως, είχε δίκιο η μάνα που σε κυνηγούσε με τα λαχανικά. Βέβαια ακόμα τρως κρυφά σοκολάτες, αλλά τουλάχιστον πλέον την καταλαβαίνεις.
«Κάποια στιγμή, όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις»
Και μεγάλωσες. Και κατάλαβες. Όλες εκείνες τις θυσίες, τις ευθύνες, τα άγχη που πέρασαν οι γονείς σου, αφού τα περνάς κι εσύ. Και οι πιθανότητες είναι ότι θα πεις την ίδια φράση και στα δικά σου παιδιά. Και εκείνα θα σε κοιτάξουν σαν αιωνόβιο εξωγήινο, αλλά κάποτε όντως θα σε καταλάβουν κι εκείνα.
