10 πράγματα που δεν ξέρατε για το Κολωνάκι
Ξέρατε ότι το Κολωνάκι δε λεγόταν πάντα Κολωνάκι; Θα μαντεύατε πότε και –κυρίως– γιατί έγινε η αριστοκρατική γειτονιά που ξέρουμε σήμερα;
Το όνομά της η γειτονιά το πήρε από ένα κανονικότατο κολωνάκι, το οποίο βρισκόταν στην πλατεία της Δεξαμενής αρχικά, και στην πλατεία Φιλικής Εταιρείες από το 1938 και μετά, για να ξορκίζει τις επιδημίες από την πόλη, σύμφωνα με την σχετική πρόληψη. Τέτοια κολωνάκια στήνονταν επάνω σε τάφους δίδυμων μοσχαριών, τα οποία είχαν προηγουμένως περιφερθεί με πομπή στην πόλη.
Η γειτονιά έγινε –και συνέχισε στους αιώνες των αιώνων να θεωρείται– αριστοκρατική, καθότι βρισκόταν κοντά στα ανάκτορα, τη σημερινή Βουλή.
Πριν χτιστούν τα ανάκτορα, όταν δηλαδή ο Όθωνας πρωτοήρθε στην Αθήνα, η γειτονιά λεγόταν Κατσικάδικα, και φιλοξενούσε αμπελώνες, βοσκοτόπια και στάνες βοσκών, οι οποίοι πουλούσαν το γάλα των κατσικιών τους στη νεοσύστατη πρωτεύουσα.
Το Κολωνάκι άρχισε να χτίζεται το 1860, και παρέμεινε αραιοκατοικημένο μέχρι το 1880.
Η Δεξαμενή θεωρούταν, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, επικίνδυνη γειτονιά: την κατοικούσαν σχεδόν αποκλειστικά εργένηδες και εσωτερικοί μετανάστες. Ατμόσφαιρα και χαρακτήρα άλλαξε αργότερα, όταν άρχισαν να συχνάζουν και να μετακομίζουν εδώ καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές.
Στη γωνία Πατριάρχου Ιωακείμ και Ηροδότου βρίσκεται το σπίτι που πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του (μέχρι το 1960) ο Μ. Καραγάτσης.
Η οδός Μαρασλή ήταν ένας από τους αγαπημένους περιπάτους των Αθηναίων στις αρχές του 20ου αιώνα. Στα χαντάκια της, στις άκρες του δρόμου, τα παιδιά έβρισκαν και μάζευαν βατραχάκια.
Στην πλατεία της Δεξαμενής το 1931 ο Δήμος Αθηναίων κατασκεύασε πισίνα, που γέμιζε με θαλασσινό νερό, για τις καλοκαιρινές βουτιές των πιτσιρικιών της εποχής.
Στο 14 της οδού Γενναδίου βρίσκεται το καθολικό της Μονής Πετράκη, ένας από τους παλαιότερους βυζαντινούς ναούς της Αθήνας –πιθανότατα χτίστηκε περί τα τέλη του 10ου αιώνα.
Σε κτήματα της μονής χτίστηκαν το Μαράσλειο Διδασκαλείο (Μαρασλή 4 και Σπευσίππου), η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών (Σουηδίας 54) και η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη (Σουηδίας 61).
Η γειτονιά έγινε –και συνέχισε στους αιώνες των αιώνων να θεωρείται– αριστοκρατική, καθότι βρισκόταν κοντά στα ανάκτορα, τη σημερινή Βουλή.
Πριν χτιστούν τα ανάκτορα, όταν δηλαδή ο Όθωνας πρωτοήρθε στην Αθήνα, η γειτονιά λεγόταν Κατσικάδικα, και φιλοξενούσε αμπελώνες, βοσκοτόπια και στάνες βοσκών, οι οποίοι πουλούσαν το γάλα των κατσικιών τους στη νεοσύστατη πρωτεύουσα.
Το Κολωνάκι άρχισε να χτίζεται το 1860, και παρέμεινε αραιοκατοικημένο μέχρι το 1880.
Η Δεξαμενή θεωρούταν, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, επικίνδυνη γειτονιά: την κατοικούσαν σχεδόν αποκλειστικά εργένηδες και εσωτερικοί μετανάστες. Ατμόσφαιρα και χαρακτήρα άλλαξε αργότερα, όταν άρχισαν να συχνάζουν και να μετακομίζουν εδώ καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές.
Στη γωνία Πατριάρχου Ιωακείμ και Ηροδότου βρίσκεται το σπίτι που πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του (μέχρι το 1960) ο Μ. Καραγάτσης.
Η οδός Μαρασλή ήταν ένας από τους αγαπημένους περιπάτους των Αθηναίων στις αρχές του 20ου αιώνα. Στα χαντάκια της, στις άκρες του δρόμου, τα παιδιά έβρισκαν και μάζευαν βατραχάκια.
Στην πλατεία της Δεξαμενής το 1931 ο Δήμος Αθηναίων κατασκεύασε πισίνα, που γέμιζε με θαλασσινό νερό, για τις καλοκαιρινές βουτιές των πιτσιρικιών της εποχής.
Στο 14 της οδού Γενναδίου βρίσκεται το καθολικό της Μονής Πετράκη, ένας από τους παλαιότερους βυζαντινούς ναούς της Αθήνας –πιθανότατα χτίστηκε περί τα τέλη του 10ου αιώνα.
Σε κτήματα της μονής χτίστηκαν το Μαράσλειο Διδασκαλείο (Μαρασλή 4 και Σπευσίππου), η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών (Σουηδίας 54) και η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη (Σουηδίας 61).
