Αυτή είναι η χάρη των συνοικιακών στεκιών
Ο μπάρμαν – ψυχολόγος, η οικεία ατμόσφαιρα, η παρέα που πάντα θα βρεις εκεί και μερικοί ακόμα λόγοι που τα συνοικιακά στέκια έχουν τη δική τους χάρη.
Έχουν μια γοητεία τα συνοικιακά στέκια που δύσκολα θα βρεις στα «γκράντε» μαγαζιά. Και παρά το γεγονός ότι χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν σε αριθμό, όσα ακόμα στέκονται έχουν να προσφέρουν γενναίες δόσεις θετικών συναισθημάτων.
Είναι ωραία τα συνοικιακά μαγαζάκια. Έχουν άλλη χάρη. Ίσως να είσαι και συναισθηματικά δεμένος με αυτά, γι’ αυτό αρνείσαι να τα αποχωριστείς.
Γιατί όμως;
Επ! Κι εσύ εδώ;
Στα συνοικιακά στέκια, οι συναντήσεις με γνωστούς είναι σίγουρες. Δύσκολα θα διαβείς το κατώφλι ενός συνοικιακού καφέ ή μπαρ και να μην χαιρετήσεις τουλάχιστον δύο παρέες. Και αυτό είναι κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα. Μια γλυκιά θαλπωρή σα να λέμε που σε «αγκαλιάζει» ακόμα κι αν πας εκεί μόνος. Παρέα σίγουρα θα βρεις.
Αυτά, κερασμένα από το μαγαζί
Οι καιροί είναι δύσκολοι και η έξοδος για ποτό συνήθως κοστίζει. Αρκετά. Στα μαγαζάκια της γειτονιάς υπάρχει κατανόηση. Ο μπάρμαν ή ο σερβιτόρος είναι δικός σου άνθρωπος (μπορεί και φίλος σου), δείχνει κατανόηση και το πιθανότερο είναι ότι θα κεράσει κανένα σφηνάκι. Μπορεί και δύο. Το καλύτερο; Αν δεν έχεις φράγκο πάνω σου γιατί διανύεις την ρημαδοπερίοδο «τελευταία βδομάδα του μήνα», ενδέχεται να σου πει «φέρ’ τα από βδομάδα μωρέ, σιγά!».
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα
Η φάση στα συνοικιακά στέκια είναι 100% παρεΐστικη. Χωρίς δηθενιές, χωρίς τουπέ, χωρίς προσποίηση. Κουλ κόσμος, σε μια κουλ ατμόσφαιρα που σπάνια θα δεις στα περισσότερα απρόσωπα και «εμπορικά» μαγαζιά. Στα οποία επίσης σπάνια περνάς καλά.
Και κοντινή
Ξέχνα τραμ, μετρό, μέσα, ταξί, βενζίνες, αυτοκίνητο, κίνηση και λοιπές ταλαιπωρίες οικονομικές και... ψυχικές. Όλες εξαλείφονται μονομιάς. Πως; Με μια επίσκεψη στο κοντινότερο στέκι. Πας με τα πόδια, όποτε θες, χωρίς να ανησυχείς για τίποτα. Η γοητεία, βρίσκεται στην απλότητα. Να τα λέμε κι αυτά.
Και οικονομική
Οι τιμές στα μαγαζάκια της γειτονιάς είναι αρκετά χαμηλότερες από εκείνες του κέντρου. Εδώ δε θα προσπαθήσουν να σε πιάσουν κότσο, δε θα σου πουλήσουν υπερτιμημένο προϊόν και δε θα σε δουν σαν ένα κολλαριστό 20ευρώ. Για την ακρίβεια, με τα μισά χρήματα θα περάσεις το ίδιο καλά, και θα πιεις περισσότερο.
Συγγνώμη, κάθεται κανείς εδώ;
Στριμωξίδι, πατείς με πατώ σε, ρεζερβέ τραπέζια, μαγαζιά σκέτα κονσερβοκούτια. Το συνοικιακό στέκι σπάνια θα είναι έτσι. Εντάξει, μπορεί κάποιες φορές να είναι, όμως και πάλι δε θα συγκριθεί ποτέ η «ταλαιπωρία» που θα νιώσεις εδώ με αυτή των εμπορικών όπου αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή που ξεσηκώθηκες για να πας.
Οι σχέσεις οι προσωπικές
Στα συνοικιακά στέκια η φιλική διάθεση του ιδιοκτήτη μπορεί να έχει εν μέρει επαγγελματικό κίνητρο, όμως υπηρετεί τη ζωτική ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας. Έχεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις, να πεις τους προβληματισμούς σου, να σε ακούσει και να σου προτείνει λύσεις. Δύσκολο πράγμα η επικοινωνία.
Περιμένουμε τις δικές σου προτάσεις για τους λόγους που επιμένεις… συνοικιακά.
Ν.Γ.
Είναι ωραία τα συνοικιακά μαγαζάκια. Έχουν άλλη χάρη. Ίσως να είσαι και συναισθηματικά δεμένος με αυτά, γι’ αυτό αρνείσαι να τα αποχωριστείς.
Γιατί όμως;
Επ! Κι εσύ εδώ;
Στα συνοικιακά στέκια, οι συναντήσεις με γνωστούς είναι σίγουρες. Δύσκολα θα διαβείς το κατώφλι ενός συνοικιακού καφέ ή μπαρ και να μην χαιρετήσεις τουλάχιστον δύο παρέες. Και αυτό είναι κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα. Μια γλυκιά θαλπωρή σα να λέμε που σε «αγκαλιάζει» ακόμα κι αν πας εκεί μόνος. Παρέα σίγουρα θα βρεις.
Αυτά, κερασμένα από το μαγαζί
Οι καιροί είναι δύσκολοι και η έξοδος για ποτό συνήθως κοστίζει. Αρκετά. Στα μαγαζάκια της γειτονιάς υπάρχει κατανόηση. Ο μπάρμαν ή ο σερβιτόρος είναι δικός σου άνθρωπος (μπορεί και φίλος σου), δείχνει κατανόηση και το πιθανότερο είναι ότι θα κεράσει κανένα σφηνάκι. Μπορεί και δύο. Το καλύτερο; Αν δεν έχεις φράγκο πάνω σου γιατί διανύεις την ρημαδοπερίοδο «τελευταία βδομάδα του μήνα», ενδέχεται να σου πει «φέρ’ τα από βδομάδα μωρέ, σιγά!».
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα
Η φάση στα συνοικιακά στέκια είναι 100% παρεΐστικη. Χωρίς δηθενιές, χωρίς τουπέ, χωρίς προσποίηση. Κουλ κόσμος, σε μια κουλ ατμόσφαιρα που σπάνια θα δεις στα περισσότερα απρόσωπα και «εμπορικά» μαγαζιά. Στα οποία επίσης σπάνια περνάς καλά.
Και κοντινή
Ξέχνα τραμ, μετρό, μέσα, ταξί, βενζίνες, αυτοκίνητο, κίνηση και λοιπές ταλαιπωρίες οικονομικές και... ψυχικές. Όλες εξαλείφονται μονομιάς. Πως; Με μια επίσκεψη στο κοντινότερο στέκι. Πας με τα πόδια, όποτε θες, χωρίς να ανησυχείς για τίποτα. Η γοητεία, βρίσκεται στην απλότητα. Να τα λέμε κι αυτά.
Και οικονομική
Οι τιμές στα μαγαζάκια της γειτονιάς είναι αρκετά χαμηλότερες από εκείνες του κέντρου. Εδώ δε θα προσπαθήσουν να σε πιάσουν κότσο, δε θα σου πουλήσουν υπερτιμημένο προϊόν και δε θα σε δουν σαν ένα κολλαριστό 20ευρώ. Για την ακρίβεια, με τα μισά χρήματα θα περάσεις το ίδιο καλά, και θα πιεις περισσότερο.
Συγγνώμη, κάθεται κανείς εδώ;
Στριμωξίδι, πατείς με πατώ σε, ρεζερβέ τραπέζια, μαγαζιά σκέτα κονσερβοκούτια. Το συνοικιακό στέκι σπάνια θα είναι έτσι. Εντάξει, μπορεί κάποιες φορές να είναι, όμως και πάλι δε θα συγκριθεί ποτέ η «ταλαιπωρία» που θα νιώσεις εδώ με αυτή των εμπορικών όπου αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή που ξεσηκώθηκες για να πας.
Οι σχέσεις οι προσωπικές
Στα συνοικιακά στέκια η φιλική διάθεση του ιδιοκτήτη μπορεί να έχει εν μέρει επαγγελματικό κίνητρο, όμως υπηρετεί τη ζωτική ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας. Έχεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις, να πεις τους προβληματισμούς σου, να σε ακούσει και να σου προτείνει λύσεις. Δύσκολο πράγμα η επικοινωνία.
Περιμένουμε τις δικές σου προτάσεις για τους λόγους που επιμένεις… συνοικιακά.
Ν.Γ.
