Οι σημαντικότερες παγκόσμιες εστίες σύρραξης τώρα

Η αμφιβόλου σταθερότητας εκεχειρία στη Γάζα, οι σφαγές σε Ιρακ και Συρία, η πολύπαθη Λιβύη, η ασταθής Ουκρανία. Μια σύντομη ματιά στις «εμπόλεμες» ζώνες του κόσμου.
Οι σημαντικότερες παγκόσμιες εστίες σύρραξης τώρα
του Νικόλα Γεωργιακώδη

Τη στιγμή που στην Ελλάδα ασχολούμαστε (;) κατά κύριο λόγο με το πρωτογενές πλεόνασμα και τις επερχόμενες εκλογές, στην Μέση Ανατολή ο όρος «σφαγή» μοιάζει λίγος για να περιγράψει την κατάσταση, στην Ουκρανία οι μάχες συνεχίζονται και στη Γάζα επικρατεί μια αμφιβόλου διάρκειας εκεχειρία.

Αναγνωρίζοντας την πολυπλοκότητα των επιμέρους πολιτικών και στρατιωτικών καταστάσεων, και έχοντας στο μυαλό ότι μια σύντομη παρουσίαση δεν αρκεί για την σε βάθος κατανόηση των αιτιών, συγκεντρώσαμε τις βασικές πληροφορίες για τις τρέχουσες εστίες έντασης σε παγκόσμια κλίμακα.

Η κρίση στη Λωρίδα της Γάζας

Η… αιώνια διαμάχη Ισραήλ και Παλαιστίνης με επίκεντρο τη Λωρίδα της Γάζας συνεχίζεται και φέτος, «ματώνοντας» την περιοχή και έχοντας στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους – κυρίως αμάχους – από την πλευρά της Παλαιστίνης. Από την μία πλευρά η Χαμάς, η ισλαμική – σουνίτικη οργάνωση της Παλαιστίνης η οποία επιδιώκει θεωρητικά την καταστροφή του Ισραήλ και από την άλλη η Ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία με αφορμή την απαγωγή και των θάνατο τριών ισραηλινών τον Ιούλιο του 2014, εξαπέλυσε δριμύτατους βομβαρδισμούς στην περιοχή της Γάζας. Στις 26 Αυγούστου 2014, μετά από επτά εβδομάδες εχθροπραξιών, συμφωνήθηκε – για πολλοστή φορά- κατάπαυση πυρός, η οποία προς το παρόν τηρείται και από τις δύο πλευρές.

Οι παλαιστινιακές ιατρικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι από τις 8 Ιουλίου 2.129 άνθρωποι -490 παιδιά μεταξύ τους- σκοτώθηκαν, ενώ από την πλευρά του Ισραήλ, 64 Ισραηλινοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στις επιχειρήσεις, και τέσσερις Ισραηλινοί πολίτες από εκρήξεις ρουκετών.

Η πολιτική κρίση στην Ουκρανία

Η υπαναχώρηση στις 21 Νοεμβρίου του 2013 του Κιέβο από τις προετοιμασίες για τη σύναψη συμφωνίας με την Ε.Ε. είναι η κύρια αιτία πίσω από τον χαμό που έχει ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες στην Ουκρανία. Μετά από τεράστιες διαδηλώσεις για κυβερνητική διαφθορά και αστυνομική βία, ο Πρωθυπουργός Γιανούκοβιτς έφυγε από τη χώρα τον Φεβρουάριο του 2014, ενώ στις αρχές του Μαρτίου ρωσικά στρατεύματα έλεγξαν την περιοχή της Κριμαίας, με πρόσχημα την προστασία των ρώσων πολιτών.

Από την πλευρά του ο ουκρανικός στρατός ξεκίνησε επιθέσεις εναντίων των φιλο-ρώσων ανταρτών και παρά την συμφωνία του Απριλίου για κατάπαυση πυρός, η βία στην περιοχή δεν σταματά. Τον Ιούλιο, αεροπλάνο των Μαλαισιανών αερογραμμών κατερρίφθη από φιλορώσους αυτονομιστές, ενώ μέχρι και σήμερα συνεχίζονται οι συγκρούσεις μεταξύ των αυτονομιστών ανταρτών και του στρατού στην ανατολική Ουκρανία, παρά την εκεχειρία.

Ο πόλεμος στο Ιράκ και τη Συρία

Ο πόλεμος που ξεκίνησε ως συνέχεια της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης στη Συρία συνεχίζει να μαίνεται και να εξαπλώνεται και σε γειτονικές περιοχές, με πρωταγωνιστές από την μία πλευρά τον Ασάντ και τις δυνάμεις του κράτους της Συρίας και από την άλλη τους ισλαμιστές τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, οι οποίοι δρουν μέσα από δύο οργανώσεις: τους τζιχαντιστές αντάρτες του ISIS και την Αλ Νούσρα.

Οι πρώτοι αφού επέλασαν συντρίβοντας τις Ιρακινές δυνάμεις στη Μοσούλη τον Ιούνιο του 2014 και σφάζοντας χιλιάδες αμάχους (συμπεριλαμβανομένων και ομήρων σε κοινή θέα), ανακήρυξαν τη δημιουργία χαλιφάτου και συγκρούστηκαν με άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις οι οποίες στηρίζουν το καθεστώς Ασάντ. Στόχος τους να φτάσουν μέχρι τη Βαγδάτη. Σύμφωνα με πληροφορίες του ΟΗΕ, παραπάνω από οκτώ χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί το 2013, ενώ η προέλαση του ISIS έχει προκαλέσει τη μετακίνηση παραπάνω από οκτώ εκατομμυρίων Ιρακινών και τον θάνατο χιλιάδων μέσα στο 2014. Αν η βία στην περιοχή συνεχιστεί, τότε το Ιράκ θα έχει να αντιμετωπίσει έναν εμφύλιο δίχως προηγούμενο.

Το χάος στη Λιβύη

Μετά τον θάνατο του Καντάφι, η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται σε πολιτικό χάος, με έναν εμφύλιο που μοιάζει δίχως τέλος. Παραστρατιωτικοί με επικεφαλής τον αποστάτη στρατηγό Hifter έχουν ξεσηκωθεί διεκδικώντας να πάρουν την εξουσία στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, ενώ απέναντί τους βρίσκουν τον αυτοαποκαλούμενο Εθνικό Στρατό της Λιβύης, την Ασπίδα της Λιβύης μια παραστρατιωτική ομάδα που έχει βάση στη Βεγγάζη και αρκετές ακόμα αυτόνομες ισλαμιστικές ταξιαρχίες και ομάδες ανταρτών.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των ανταρτών, της κυβέρνησης και των δυνάμεων του Hifter είναι καθημερινές, ενώ αυτήν την περίοδο επικεντρώνονται στην Τρίπολη, όπου πριν από μερικές ημέρες πραγματοποιήθηκε από τον κυβερνητικό στρατό επίθεση στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης – το τελευταίο προπύργιο του αποστάτη στρατηγού.



Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v