7 μεγάλες στιγμές στην ποδοσφαιρική ιστορία

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Η κόσμος της «στρογγυλής θεάς» έχει χαρίσει κατά καιρούς σε γενιές φιλάθλων ποικίλες συγκινήσεις. Κάποιες λιγότερο, άλλες περισσότερο έντονες. Είτε πρόκειται για κάποιο εντυπωσιακό γκολ, είτε για μια επική ανατροπή, η ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου μόνο μονότονη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί.

Παρακάτω συγκεντρώσαμε επτά θρυλικές στιγμές, από εκείνες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «μα γιατί να μην ήμουν και εγώ εκεί;»

Η θρυλική «επτάρα» της Ρεάλ
Ήταν ένας από τους πιο «χορταστικούς» τελικούς του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Για την ακρίβεια, ήταν ο πιο «χορταστικός». Η επιβλητική νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης με 7-3 το 1960 στη Γλασκόβη είναι και η μεγαλύτερη σε τελικό τόσο όσον αφορά στο σκορ, όσο και στη διαφορά τερμάτων. Και ποιος δεν… σκόραρε εκείνον τον Μάη του ’60 στο Χάμπντεν Παρκ. Στο παιχνίδι αυτό έλαμψαν οι Φέρεντς Πούσκας και Αλφρέντο Ντι Στέφανο ο οποίοι πέτυχαν από 4 και 3 γκολ αντίστοιχα για τη «βασίλισσα», ενώ τα τέρματα της γερμανικής ομάδας σημείωσαν οι Κρες και Στάιν. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνο το Ευρωπαϊκό ήταν το πέμπτο συνεχόμενο για τους Ισπανούς.


O Dennis Bergkamp αγγίζει τα ουράνια
Βρισκόμαστε στο 89ο λεπτό του ημιτελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 μεταξύ Ολλανδίας και Αργεντινής και ο Frank De Boer έχει μόλις βγάλει μια σέντρα ακριβείας των πενήντα μέτρων από την άμυνα στοχεύοντας τον Dennis Bergkamp. Το παιχνίδι μέχρι εκείνη την στιγμή είχε λίγο απ’ όλα: γκολ, κόκκινες κάρτες και μπόλικο επιθετικό ποδόσφαιρο. Όμως αυτή η μπαλιά – διαβήτης του De Boer προς τον Bergkamp έμελλε να το απογειώσει. Ο Ολλανδός κάνει το κοντρόλ, στέλνει για τυρόπιτα τον Roberto Ayala και καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα με φάλτσο αφήνοντας τον τερματοφύλακα Carlos Roa στα… γόνατα.


Μια «βασίλισσα» χωρίς στέμμα
Η Ολλανδία ήταν το μεγάλο φαβορί του Μουντιάλ του 1974, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι’ αυτό και οι ίδιοι το πίστευαν ακράδαντα. Ήταν η απόλυτη «βασίλισσα». Όμως αποδείχτηκε ότι της έλλειπε το… στέμμα. Παίζοντας για πρώτη φορά τότε το (σήμα κατατεθέν τους) «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» και έχοντας παίκτες διαμάντια όπως οι Γιόχαν Κρόιφ Αρι Χάαν, Τζονι Ρεπ, Βιμ Φαν Χάνεγκεμ, Ρούντι Κρολ και Γιόχαν Νέεσκενς οι «τουλίπες» κατάφεραν να προκριθούν εύκολα στον τελικό έχοντας απέναντί τους την μεθοδική Δυτική Γερμανία. Οι Ολλανδοί μπήκαν στο παιχνίδι με τον αέρα κυπελλούχου, ίσως και με αρκετή υπεροψία, οι Δυτικογερμανοί από την άλλη φαίνονταν αγχωμένοι, ίσως και φοβισμένοι.

Μετά από 17 πάσες των Ολλανδών μετά την πρώτη σέντρα, στις οποίες κανένας Γερμανός δεν κατάφερε να ακουμπήσει καν το τόπι, η μπάλα φτάνει στον Κρόιφ ο οποίος ανατρέπεται. Πέναλτι για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού σε τελικό και η Ολλανδία κάνει το 1-0. Οι Γερμανοί δεν το βάζουν κάτω και πιέζουν. Στο 25’ο Χέλτσεμπάιν ανατρέπεται στην περιοχή από τον Βιμ Γιάνσεν και ο διαιτητής Τέιλορ στήνει και πάλι την μπάλα στα 11 βήματα. Ο Μπράιτνερ , ψύχραιμος ισοφαρίζει σε 1-1. Τα «πάντσερ» αποκτούν πλέον αυτοπεποίθηση και ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου σε μια φάση που «δε μύριζε» γκολ, η μπάλα πηγαίνει στα πόδια του Γκέρντ Μίλερ ο οποίος γυρνά και με ένα χλιαρό σουτ βάζει την μπάλα αργά, βασανιστικά στα δίχτυα. Το δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε κάτι και οι Ολλανδοί γνώρισαν την ήττα και την… τιμωρία για την υπεροψία τους. Παράλληλα, τέθηκε ένας ακόμα «χρυσός» κανόνας του ποδοσφαίρου: Το γρήγορο γκολ δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.


Το «τέλειο» γκολ
Τον Ιούνιο του 1970, στο στάδιο Αζτέκα της Πόλης του Μεξικού πραγματοποιείται ο μεγάλος τελικός του Μουντιάλ, με αντιπάλους τη Βραζιλία και την Ιταλία. Περίπου 108 000 θεατές παρακολούθησαν τον αγώνα, με διαιτητή τον ανατολικογερμανό Γκλέκνερ. Η Σελεσάο του Μάριο Ζαγκάλο δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στη Σκουάντρα Ατζούρα του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι και την συνέτριψε με 4-1. Αν όμως κάτι έμεινε χαραγμένο στο μυαλό των απανταχού φιλάθλων από εκείνον τον αγώνα, πέρα από τον θρίαμβο της Βραζιλίας, είναι η… γκολάρα του Κάρλος Αλμπέρτο, αποτέλεσμα μοναδικής συνεργασίας μεταξύ των παικτών της Βραζιλίας. Η φάση ξεκινά από τον μέσο Κλοντοάλντο ο οποίος στέλνει τέσσερεις Ιταλούς για μακαρόνια και απελευθερώνει χώρο για τον Ριβελίνο. Ο αριστερός βγάζει μια εξαιρετική μπαλιά στα αριστερά για τον Τζαιρζίνο, ο οποίος με την σειρά του δίνει πάσα στον Πελέ, αφού «αδειάσει» δύο Ιταλούς. Τότε ο μάγος της μπάλας, ελευθερώνει το τόπι δεξιά για τον Αλμπέρτο ο οποίος με ένα σουτ- βολίδα καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα.


Όταν η Ουρουγουάη σίγησε το Μαρακανά
Δύσκολα θα βρούμε άλλη ήττα στην ιστορία του Μουντιάλ, η οποία να πλήγωσε τόσο πολύ τα αισθήματα ενός ολόκληρου λαού, όσο εκείνη της Βραζιλίας από την Ουρουγουάη το 1950. «Εσάς, τους ποδοσφαιριστές που σε λιγότερο από δύο ώρες εκατομμύρια συμπατριώτες σας θα σας επευφημούν ως παγκόσμιους πρωταθλητές! Εσάς που δεν έχετε αντίπαλο και θα υπερνικήσετε κάθε ανταγωνιστή, από τώρα σας χαιρετίζω ως νικητές!», έλεγε ο δήμαρχος του Ρίο. Που να ήξερε τι περίμενε την… άμοιρη Σελεσάο στον τελικό.

Στο στρατόπεδο της Ουρουγουάης από την άλλη πλευρά, διατηρούσαν το κεφάλι χαμηλά αλλά το φρόνημα υψηλά. Το πρώτο ημίχρονο έληξε χωρίς τέρματα και η Ουρουγουάη, παρά την πίεση της Βραζιλίας κατάφερε να κρατήσει τα δίχτυα της απόρθητα. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Φριάσα εκμεταλλευόμενος ασίστ του Αντεμίρ κάρφωσε τη μπάλα στην εστία του Μάσπολι. 200.000 Βραζιλιάνοι παραληρούν στις κερκίδες του Μαρακανά, όμως η Ουρουγουάη δεν το βάζει κάτω. Ο Ομπντούλιο δίνει πάσα στον Γκίτζια ο οποιος περνάει τον Μπιγκόντε και ορμώντας από τα δεξιά πασάρει στον Πέπε Σκιαφίνο ο οποίος νικά τον Μπαρμπόζα. 1-1 και το γήπεδο παγώνει. Η Βραζιλία ακόμα και έτσι θα ήταν Πρωταθλήτρια, αρκεί να κράταγε την ισοπαλία. Όμως η Ουρουγουάη κατείχε τα ηνία του ματς. Στο 79', ο Αλσίδες Γκίτζια πέρασε πάλι τον Μπιγκόντε και μπήκε στην περιοχή, και αντί να πασάρει επιλέγει να σουτάρει στην κλειστή γωνία του Μπαρμπόζα. 2-1 και το Μαρακανά ζει τον απόλυτο εφιάλτη. Η μεγάλη Βραζιλία, είχε ηττηθεί μέσα στο ίδιο της το σπίτι.


Το γκολ του αιώνα
Το 1986, η Αργεντινή είχε κοντραριστεί με την Αγγλία για τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Σε εκείνο το παιχνίδι, έμελλε να μπει το «γκολ του αιώνα». Στο 54ο λεπτό, ο Ενρίκε δίνει την μπάλα στον Μαραντόνα, λίγα μέτρα πριν από την μεσαία γραμμή. Ο Μαραντόνα ξεκινά μια κούρσα, περνά πέντε Άγγλους παίκτες, φτάνει στη μικρή περιοχή, αφήνει σύξυλο και τον τερματοφύλακα Σίλτον και κάνει το 2-0. Ο αγώνας αυτός σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν το παραπάνω γκολ και ο δεύτερος το γκολ με το… χέρι από τον ίδιο παίκτη για το 1-0.


Η Ουγγαρία αλλάζει την ιστορία
Πιθανότατα το παιχνίδι που επηρέασε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τη μορφή του ποδοσφαίρου έως τότε ήταν το φιλικό μεταξύ της Αγγλίας και της Ουγγαρίας το 1953 στο Γουέμπλεϊ. Τι έγινε εκεί; Πολύ απλά, οι μυθικοί Μαγυάροι του Φέρεντς Πούσκας διέλυσαν με 6-3 τους «επιστήμονες» του αθλήματος. Η αναμέτρηση χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «ο αγώνας του αιώνα» και στην ουσία ήταν μια μάχη μεταξύ του απαρχαιωμένου αγγλικού συστήματος στρατηγικής και τακτικής με το «φρέσκο» ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο της Ουγγαρίας. Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η δήλωση του Σερ Μπόμπυ Ρόμπσον για το παιχνίδι: