12 καλτ ελληνικές σειρές για γέλια και για κλάματα

του Γιώργου Κόκουβα

Και τι θα πει καλτ; Το λεξικό ορίζει τον όρο ως «αυτόν που απευθύνεται σε ένα ειδικό κοινό». Η Βικιπαίδεια αναφέρει πως πρόκειται για καλλιτεχνικό δημιούργημα «πρόχειρο σαν παραγωγή και σενάριο και καμιά φορά ίσης ποιότητας με το καθιερωμένο και συνηθισμένο θέαμα που αναπαριστά την εκάστοτε εποχή και την ιδεολογία της».

Εμείς το εξηγούμε πιο απλά: Καλτ στην καρδιά μας είναι οι σειρές που μας έκαναν να γελάσουμε, χωρίς να ήταν απαραίτητα αυτός ο σκοπός τους. Είναι οι σειρές που χαρακτήρισαν τα ‘90s και όντως τελικά αγαπήθηκαν από ένα ειδικό κοινό: Εμάς που εκτιμάμε την αξία ακόμη και της προχειρότητας, της προβλεψιμότητας, ή και τις γελοιότητάς τους, γι’ αυτό και αγαπάμε να τις μισούμε αλλά και να τις ξαναβλέπουμε, να τις σχολιάζουμε και να χρησιμοποιούμε τις ατάκες τους.

Οι καλύτεροι ορισμοί του όρου «καλτ» όμως δεν βρίσκονται στα λεξικά. Βρίσκονται στις οθόνες μας, στις πιστές επαναλήψεις της ιδιωτικής τηλεόρασης και στο ελληνικό internet που και νεκρούς ανασταίνει. Ιδού 12 σειρές-ορισμοί της έννοιας του καλτ.

*Εν αρχή ην ο Δαλιανίδης

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον θρίαμβο του «Ρετιρέ»; Κάθε καλοκαίρι το MEGA μας προσφέρει πρωινά σφηνάκια ‘90s, και οι retrofans της σειράς δημιουργούν clubs παρακολούθησης της σειράς που έχτισε ο Γιάννης Δαλιανίδης το 1990. Οι αγαπημένες στιγμές ξεκινούν από τους τίτλους αρχής ακόμα, όπου η ατρόμητη Κατερίνα πιάνεται κρεπαρισμένο μαλλί με μαλλί στο ταξί για να πάει στου Ζωγράφου, μέχρι την Χαρούλα Πεπονάκη που σκυλοβρίζει όποιον της απευθύνει τον λόγο, συνοδεύοντας το βρισίδι με λογύδρια αλά Λιάνα Κανέλλη (είναι η τηλεφωνήτρια που κάθε εταιρία θα χαιρόταν να έχει στην υπηρεσία της), την γιαγιά Σοφία που παρασύρεται από την «δικέ μου κούλαρε» ανιψιά Ειρήνη και «σκίζει την γάτα», τις βάτες που πηγαινοέρχονταν στην οθόνη πάνω στους ώμους ξινών πεθερών/συμπεθέρων/συννυφάδων και το απολαυστικό τέλος κάθε επεισοδίου με την Γιουλάκη να επαναλαμβάνει δις μια αγανακτισμένη φράση.



Έξτρα hits: Ακριβώς οι ίδιοι ήρωες με ακριβώς τις ίδιες περιπέτειες ξαναζούν με πρωταγωνιστές άλλους βατοφόρους στους Μικρομεσαίους, ενώ το διαλιανίδειο νεανικό πνεύμα δίνει γροθιά στο δεδομένα του μιούζικαλ με το «Αραχτοί και Λάιτ». 

*Φωσκολιάδες

Είναι ένα τυπικό απόγευμα της δεκαετίας του ’90. Η ώρα πλησιάζει επτά. Η γιαγιά σας αφήνει το κοπανέλι στην άκρη, σταματά τα ξεματιάσματα, αφήνει το φαγητό να καίγεται και τρέχει μπροστά στην τηλεόραση. Κι εσείς, κάπου εκεί, να κοροϊδεύετε την φτηνή παραγωγή με τα χαρτονένια σκηνικά και τις οσκαρικές ερμηνείες, αλλά από μέσα σας να σκέφτεστε ότι θέλετε να δείτε ακόμα λίγο. Να δείτε αν η Βίρνα θα χαστουκίσει τον Γιάγκο. Αν ο Ευλογητός θα κρεμάσει απ’ τον πλάτανο την ξεδιάντροπη ιερόδουλη. Αν η Σάντρα θα πει ψέματα για την εγκυμοσύνη της φτωχής κι αθώας υπηρέτριας. Να δείτε ακόμα λίγη «Λάμψη».



Κι επειδή ποτέ μια δόση Φώσκολου την ημέρα δεν ήταν αρκετή, ο μέσος θεατής της απογευματινής ζώνης (αυτός με τον μέσο όρο ηλικίας στα 80 και άνω) έλαβε ως μποναμά το έπος «Καλημέρα Ζωή». Μπάτσοι, βιαστές, πυρομανείς, εξολοθρευτές και άνθρωποι-σκιές, έμποροι ναρκωτικών με την μορφή του Φαίδωνα Γεωργίτση, όλοι περιστρέφονταν γύρω από τον superhero Στάθη Θεοχάρη και την προβληματική φαμίλια του, που είχε χάσει το μέτρημα των βιασμών και των απαγωγών των μελών της. Και μετά από τις 800 πληγές του Φαραώ (για τους Θεοχάρηδες οι δέκα δεν ήταν αρκετές), η γιαγιά γυρνά και μονολογεί πως όλα είναι βγαλμένα απ’ τη ζωή. Είναι μετά να μην την θεωρείς καλτ σειρά;

*Κάτι τρέχει με τους Δίπλα


«Τρέχουμε» ελαφρώς μπροστά στο χρόνο, για να προσγειωθούμε στο 1999, χρονολογία που ο Βασίλης Νεμέας διάλεξε για να μας συστήσει την Δήμητρα Ματσούκα και τον Ρένο Χαραλαμπίδη ως «ζεύγος Θανάση». Πώς να σταθεί κανείς στην ανυπαρξία πλοκής, όταν σε μια σειρά ακούγονται ατάκες όπως «Καλημέρα, Καλημέρης», «θέλω να μου δανείσετε καφέ φραπέ ατέλειωτη ευχαρίστηση» και «κύριε Μάνο, σας θέλω»; Ναι, προφανώς ο σεναριογράφος ξεχάστηκε και άφησε δυο χαρακτήρες που έκαναν σεξ σε κάθε επεισόδιο να μιλούν μεταξύ τους στον πληθυντικό. Υποθέτουμε πως για τον ίδιο λόγο ξεχάστηκε, και ξέχασε πως στο πρώτο επεισόδιο τα ένα ζευγάρι είχε και παιδί. Το οποίο από το τρίτο επεισόδιο και μετά δεν ξαναφάνηκε, δεν ξαναναφέρθηκε, εξαϋλώθηκε. Μαγκιά του.

*Ο Κακός Βεζύρης


Ο Χάρης Ρώμας και η Άννα Χατζησοφιά έχουν γράψει πολλά τραβηγμένα από τα μαλλιά σενάρια, αλλά ο «Κακός Βεζύρης» παραμένει ένας και μοναδικός. Ο γενικός γραμματέας ενός υπουργείου θέλει να γίνει υπουργός στη θέση του υπουργού και επιδίδεται σε κομπίνες που θα θεωρούσαμε επιστημονική φαντασία αν σήμερα δεν ζούσαμε στην χώρα που λέγεται Ελλάδα. Τα δύο highlights φυσικά είναι η Μαρία Γεωργιάδου στον ρόλο της Ρόζας Μόσχου Μπαμπαγιούρη να μιλά σε άπταιστα λαρισαϊκά και το προσκυνητέο είδωλο Ανίτα Ρασιά να άδει το «Πιάστο μου πιάστο μου το κινητό μου».

*Το Σημάδι του Έρωτα


Δεν είναι το βουκολικό δράμα που μας γοήτευσε. Δεν είναι ούτε ο παράνομος έρωτας Βάνας Μπάρμπα και Στράτου Τζώρτζογλου, στεγασμένος ανάμεσα στις φοράδες ενός αχυρώνα, που μας τράβηξε την προσοχή. Μια ατάκα και μόνο από την Τζένη Μπότση ήταν αρκετή για να καταταχθεί η σειρά στο πάνθεον των «καλτιών»: «Τι έγινε Κωστάκη; Σε γουστάρει η χωριάτισσα;»

*Εμείς κι Εμείς/Με δυο μαμάδες

Ο σουρεαλισμός είναι βούτυρο στο ψωμί των Μεταλληνού-Αμαραντίδη, οι οποίοι σύστησαν στην ελληνική TV τα ποντιακά, έστησαν ένα σκηνικό πρωτόγονων «Friends» και το έντυσαν με άφθονες λουλουδάτες πουκαμίσες και παντελόνια φορεμένα μέχρι τις μασχάλες (τα ‘90s να ‘ναι καλά) που σε κάθε ευκαιρία σταματούν την πλοκή για να καλέσουν τον Λευτέρη Πανταζή, τον Γιώργο Μαζωνάκη ή τα Χάλκινα της Γουμένισσας και να χορέψουν στο all time classic σαλόνι των Δαμίγων. Αν δεν θυμάστε για τι πράγμα μιλάμε (αμφιβάλλουμε), δείτε το παρακάτω –επίσης πρωτόγονο- trailer.



Η τηλεοπτική συνέχεια των δύο δημιουργών σηματοδοτήθηκε από την καλτ συνύπαρξη της Νένας Μεντή και της Χρύσας Ρώπα κάτω από την ίδια στέγη για χάρη της… κοινής κόρης τους. Για άλλη μια φορά ξεχωρίζει η διάθεση μιούζικαλ, η ανεκδιήγητη περούκα της Ελένης Καστάνη (Νίτσα) και φυσικά η υπέρτατη σκηνή με την υπέρτατη φωνή που ακούγεται στους τίτλους αρχής. Απολαύστε:



*Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;

Η λίστα αυτή εκουσίως δεν περιλαμβάνει αριστουργήματα της μικρής οθόνης όπως είναι όλες οι δημιουργίες του Αλέξανδρου Ρήγα, του Δημήτρη Αποστόλου, του Λευτέρη Παπαπέτρου και της Δήμητρας Παπαδοπούλου (Απαράδεκτοι, Ντόλτσε Βίτα, Δυό Ξένοι, Εγκλήματα, Οι στάβλοι της Εριέττας Ζαϊμη κλπ), καθώς αυτές οι σειρές δεν είχαν απήχηση σε ένα ειδικό κοινό. Ήταν οι ευτυχείς περιπτώσεις που κέρδισαν το κοινό που πραγματικά άξιζαν: όλους τους Έλληνες τηλεθεατές. Ως φόρο τιμής όμως, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε την ίσως καλύτερη προσπάθεια των Ρήγα-Αποστόλου, που έγινε καλτ γιατί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού επεισόδια αγαπήθηκαν από κάποιους από εμάς τόσο ώστε ακόμη κάποιοι να περιμένουν την στιγμή που οι δημιουργοί θα πιάσουν το κουβάρι της δολοφονίας Μαντά από την αρχή. Περισσότερα λόγια δεν χρειάζονται για την σειρά-θρύλο με τις φαρμακερές ατάκες. Ας αφήσουμε τον παπα-Λάμπρο να μιλήσει:



*Άλλη το πρωί άλλη το βράδυ



Η Αννίτα τη μέρα είναι δημοσιογράφος και το βράδυ φοράει μια περούκα και γίνεται συνοδός κυρίων για να θρέψει το παιδί της και τον ακαμάτη αδερφό της. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου δεν σταματά να χαρίζει εκνευριστικές τριαντάλεπτες δόσεις τηλεοπτικών παρεξηγήσεων με πρωταγωνίστρια την Σοφία Αλιμπέρτη στα ηρωικά ‘90s. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, «αφεντικό» της στην βραδινή της ασχολία είναι ο Νίκος Ρίζος. Πώς μία σειρά για μία μάνα που εκδίδεται κατάφερε να περάσει ως οικογενειακή κωμωδία και να παρακολουθείται με πάθος από ανυποψίαστα πιτσιρίκια του δημοτικού, θα μείνει για πάντα ένα άλυτο τηλεοπτικό μυστήριο.

Μια ντουζίνα καλτ ελληνικές σειρές ποτέ δεν είναι αρκετές. Παραπάνω κάναμε την αρχή: Προσθέστε την δική σας αγαπημένη σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.