Gummy Bear: Η ποπ κουλτούρα είναι πράσινη

Ήταν περί τα τέλη του 2006 όταν ένας Ουγγρο-Γερμανός συνθέτης, που ως τότε έγραφε μουσική για καλλιτέχνες όπως η Gloria Gaynor και οι Sash, εμπνεύστηκε από τις πολύχρωμες καραμέλες ζελατίνης, που γνώριζαν μεγάλη επιτυχία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, ένα παιδικό τραγούδι.

Οι στίχοι του ήταν αρχικά γραμμένοι στα Ουγγρικά, και δεν έλεγαν τίποτα ιδιαίτερο: είμαι ένα Gummy Bear –όπως ονομάζονται οι συγκεκριμένες καραμέλες στα γερμανικά–, ένα λαχταριστό Gummy Bear. Η μελωδία, όμως, ήταν catchy και το πράσινο cartoon που σχεδίασε ο Αμερικανός Pete Dodd –animator, μεταξύ άλλων, της Νεκρής Νύφης του Tim Burton– συμπαθέστατο. Κάπως έτσι, ο Ουγγρογερμανός Christian Schneider, βρέθηκε εν μία νυκτί στο μέσο ενός κυκλώνα επιτυχίας που σάρωνε μουσικά charts και έσπαγε τα κοντέρ του YouTube.

Οι μεταφράσεις των στίχων διαδέχονταν η μία την άλλη –ο Gummy Bear μιλά αυτή τη στιγμή μεταξύ άλλων Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ελληνικά, Τσέχικα και Ρώσικα–, η συντριπτική πλειοψηφία των κινητών τηλεφώνων του πλανήτη χτυπούσε στην εντυπωσιακά εθιστική μελωδία του και οι πωλήσεις των CD ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενο: στην Ελλάδα μόνο, τον πρώτο μήνα της κυκλοφορίας του, το single ξεπέρασε τις πεντακόσιες χιλιάδες πωλήσεις.

Όπως το έθεσε ο John Sekerka, αρθρογράφος της καναδικής Ottawa Express, «ήταν το απόλυτο δια-πλατφορμικό, διαπολιτισμικό φαινόμενο, σαν κι αυτά που το YouTube σχεδιάστηκε για να εξαπολύσει».

Και έτσι ακριβώς έγινε. Το αγγλικό βίντεο στο YouTube ξεπέρασε τα δεκαπέντε εκατομμύρια views, το τραγούδι μπήκε στο top-10 στη Γαλλία, έφτασε στο νούμερο 2 στην Αυστραλία και τη Σουηδία, και κατέκτησε την κορυφή των charts στην Ουγγαρία, τη Ρωσία και στα χορευτικά charts του i-tunes στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Gummy Bear απέκτησε επίσημες και ανεπίσημες σελίδες στο Facebook, το MySpace και το Twitter, δικό του κανάλι στο YouTube και φυσικά δικό του merchandise store, που (ξε)πουλά T-shirts, κούπες, mouse pads και άλλα memorabilia.

Το πώς ακριβώς ένα παιδικό τραγούδι εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο μάλιστα επέζησε της ξαφνικής επιτυχίας του και κατάφερε, περισσότερα από τρία χρόνια μετά την αρχική επιτυχία του να παραμένει δημοφιλές –όπως αποδεικνύει το σχετικό γράφημα του Google Trends– δεν είναι εύκολα εξηγήσιμο.

Όπως συνέβη και με τον… εκθρονισμένο πλέον Crazy Frog –που περισσότεροι άνθρωποι έβρισκαν τελικά εκνευριστικό παρά χαριτωμένο– το internet γενικά, και το Web 2.0 ειδικότερα, παρέχει πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθούν και να ανθίσουν πολλά μη εξηγήσιμα trends –το φαινόμενο περιγράφεται με τον όρο viral, από τον τρόπο με τον οποίο πολλαπλασιάζονται οι ιοί (virus).

Σε αυτό το έδαφος βρήκε και η ασθενής παγκόσμια μουσική βιομηχανία το τελευταίο της καταφύγιο. Μένει μόνο να δούμε αν θα καταφέρει να την προστατεύσει.

Μέχρι τότε… αναμένουμε διασκευή σε jazz tunes. Είναι η μόνη που δεν έχει γίνει.