Το αίνιγμα του (Γ)ιού ή ο (Γ)ιός του Αινίγματος

Πόσο αθώα είναι η υποστήριξη ενός μη δοκιμασμένου εμβολίου με τη δυναμική του τρόμου; Πόσες ακόμα αντικρουόμενες "αλήθειες" θα ακούσουμε; Πόσα συνωμοσιολογικά σενάρια θα μπορούσαν να ευσταθούν; Καθημερινές απορίες ενός πολίτη εκτεθιμένου στον ιό της νέας γρίπης –και στο εμβόλιό της.
Το αίνιγμα του (Γ)ιού ή ο (Γ)ιός του Αινίγματος
του Μ. Στητού

Η τρομολαγνία που ασκείται συλλογικά από τα ΜΜΕ και εργολαβικά από μερικά εξ’ αυτών για τη νέα γρίπη είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα και συγκρίσιμη με αυτήν περί οικονομικής κρίσης. Το πλέον τρομο-κρατικό μέρος είναι η συνειδητή και ίσως σε νομικώς κολάσιμα επίπεδα (για ηθική κολασιμότητα δεν μιλάμε) εξοντωτική και μειωτική συμπεριφορά των υπέρμαχων του εμβολίου (αρχικά ιατρών, αργότερα διοικητικών και συνδικαλιστικών παραγόντων και τελευταία και δημοσιογράφων) εναντίον όσων τολμούν να έχουν διαφορετική άποψη. Ας προσεχθεί ότι οι διαφορετικές απόψεις δεν προέρχονται από τον προπατζή, τον περιπτερά ή την κομμώτρια, αλλά από εξίσου διακεκριμένους γιατρούς -ή και περισσότερο- απ’ όσους έχουν στρατολογήσει οι υπέρμαχοι.

Ας θυμηθούμε την ξαφνική και ομόφωνη στήριξη του πανάκριβου εμβολίου κατά του ιού των κονδυλωμάτων από τρεις καθηγητές της ιατρικής, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να το καλύψουν, παρά το εξωφρενικό κόστος του, και ότι ίσως θα ήταν καλή ιδέα να εμβολιαστεί όλος ο νεαρός θηλυκός πληθυσμός. Το θαυματουργό εμβόλιο είχε αρκετές παρενέργειες και αντιμετωπίζει νομικά προβλήματα στις ΗΠΑ. Αλλά επ’ αυτού οι λαλίστατοι καναλάρχες δεν έχουν ακούσει τίποτα. Και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται με το νέο εμβόλιο, με το τσιτάτο «Ο εμβολιασμός σώζει».

Καθόλου τυχαία, επικεφαλής της ομάδας στήριξης είναι η καθηγήτρια που προσπαθούσε προ ετών να πείσει ότι τα μουχλιασμένα γιαούρτια είναι αβλαβή για τη Δημόσια Υγεία και τελικά μια μορφή φρουτογιαουρτιών: αντί μπανάνας ή φράουλας αυτά είχαν μανιτάρι, μόνο που η ανάμιξη απέτυχε και όλο το μανιτάρι είχε μαζευτεί, ως μύκητας, στην επιφάνεια...
 
Ενώ η αμφισβήτηση του εμβολίου είχε συγκεκριμένα και σαφή επιχειρήματα, η υποστήριξή του απευθυνόταν στο θυμικό μέσω της τρομοκράτησης. Τα επιχειρήματα εξαντλούνταν ακριβώς στη δυναμική του τρόμου. Η σύγκριση των αντιδράσεων στους πρώτους εμβολιασμούς, προ αιώνων, με τη σημερινή κατάσταση υπήρξε μια χυδαία προσπάθεια να ξεχάσουμε ότι σήμερα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, το εμβόλιο είναι φάρμακο αλλά έχει αναγνωριστεί από σοβαρούς οργανισμούς και χώρες και ως επίφοβο όπλο. Ας δούμε μερικά δεδομένα αυτής της ιδιαίτερα ύποπτης υπόθεσης:

Εκτός από το αναμενόμενο αποκαλυπτικό ή συνομωσιολογικό (διαλέγει ο καθείς τι τον εκφράζει) θόρυβο, υπήρξε από δημοσιογράφους και από γιατρούς οργανωμένη προσπάθεια να φιμωθούν γιατροί που είχαν διαφορετική άποψη. Σε πολλές εκπομπές ακούστηκε το «άσχετα με την προσωπική μας άποψη φαντάζομαι όλοι συμφωνούμε ότι ως γιατροί οφείλουμε να λέμε στον κόσμο να το κάνει». Αυτό συνοδεύτηκε με το εξίσου αμίμητο «Άσχετα με το αν το κάνουμε εμείς». Όταν, λίγο προτού –ή αφότου– ακούστηκε αυτή η δημόσια επιβολή γραμμής, ένας παράγων της εμβέλειας του Κρεμαστινού λέει ότι συνιστά μεν το εμβόλιο, αλλά εκείνος δεν πρόκειται να το κάνει, καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα γίνεται πολύ σοβαρό.

Ακόμη σοβαρότερο είναι ότι παραιτήθηκε ένα μέλος της επιτροπής επειδή είχε ακριβώς ενστάσεις. Θυμάστε πολλές παραιτήσεις στην Ελλάδα; Αυτό και μόνο έπρεπε να δημιουργήσει σάλο. Αφού τον ρώτησαν ευγενικά την άποψή του μερικά κανάλια, μετά τον έθαψαν και κράτησαν μόνο τις φωνές υπέρ. Μεγαλοδημοσιογράφοι με δάφνες κατά της διαπλοκής (αν τις αξίζουν, ποιος τους τις απένειμε και ποια θέματα της διαπλοκής φωτίζουν είναι ενδιαφέροντα αλλά δευτερεύοντα ερωτήματα) βγαίνουν λαύροι, μαζί με τους καλεσμένους τους, υπέρ του εμβολίου. Και κανείς αρχίζει να αναρωτιέται τι λάδι έχει «στάξει»… Γιατί μιλάμε για πολλά λεφτά.

Αρχικά, κανείς δεν ξέρει πόσα εμβόλια παραγγείλαμε. Το μέγιστο είναι 16 εκατομμύρια, για δύο δόσεις σε όλον τον πληθυσμό. Δεν θα σταθούμε στο γιατί παραγγείλαμε από δύο εταιρείες, αντί και από τις τρεις ή μόνο από μία (το τελευταίο θα διευκόλυνε την χορήγηση της δεύτερης δόσης, που τώρα θα προκαλέσει τραγελαφικό χάος). Ούτε θα μιλήσουμε για το αν συντηρούνται οι δόσεις όπως προβλέπεται (σε συνθήκες ψύξης και για τον ελάχιστο χρόνο των 24 ωρών από τη στιγμή της αποσφράγισης του φιαλιδίου των 10 δόσεων). Στην Ελλάδα είμαστε, θεωρούμε δεδομένο ότι αυτά δεν γίνονται. Αλλά επειδή το θέμα δεν είναι μόνο της Ελλάδας, σε αυτό το σημείο δεν θα σταθούμε καθόλου. Απλά ας αναρωτηθούμε: Η Αυστραλία (βασικώς σοβαρή χώρα), που αντιμετώπισε το κύμα χωρίς το εμβόλιο, πόσους νεκρούς είχε;

Και μετά, ας αρχίζουμε να βλέπουμε τα πραγματικά ερωτηματικά που –πρέπει να–δημιουργούνται σε όσους προσέχουν τι ακούν.
-Πολλοί κλινικοί γιατροί, όταν ρώτησαν επίμονα και εμπεριστατωμένα τους προμηθευτές, έλαβαν την απάντηση ότι το νέο εμβόλιο είναι «σχεδόν ίδιο» με το εποχιακό της γρίπης. Το «σχεδόν» είναι μια λέξη-κλειδί διότι τα λέει όλα: λέει ότι ΔΕΝ είναι ίδιο, και δεν λέει ούτε πόσο, ούτε σε τι διαφέρει. Κι όμως, αγανακτισμένοι εμβολιολάτρεις γιατροί κραύγαζαν (δεν έλεγαν) ότι τα δύο εμβόλια είναι ακριβώς ίδια, πλην -φυσικά- του στελέχους του ιού που χρησιμοποιείται. Αντί του εποχιακού, εδώ χρησιμοποιείται του Η1Ν1. Σαφώς αυτά τα δύο δεν μπορούν να αληθεύουν ταυτόχρονα. Πρόκειται περί αμοιβαία αποκλειστικών δηλώσεων. Το θέμα είναι, ποια θεωρούμε πιθανότερο να είναι αληθής; Αυτή που γίνεται σε κλειστές πόρτες από προμηθευτή σε γιατρό που θα λάβει την ευθύνη, ή αυτή ενός ευαγγελιστή του εμβολιασμού, που σε εκπομπή μεγάλης τηλεθέασης και μικρού IQ εκφέρει χωρίς κανέναν αντίλογο;

-Η διαφορά υποτίθεται ότι ήταν στην χρήση διεγερτικών του ανοσοποιητικού, ώστε να προκληθεί η ανοσία γρήγορα. Ενώ τα εποχιακά εμβόλια έρχονται σε καθορισμένο χρόνο και υπάρχει αρκετός χρόνος (περίπου 15 ημέρες) για την πρόκληση ανοσίας μέχρι να ενσκήψουν τα ετήσια κύματα γρίπης, εδώ είχαμε έναν αγώνα δρόμου για να προλάβουμε. Οι πρώτες δόσεις ήρθαν μετά την έναρξη της ελληνικής επιδημίας. Κι όμως, όσοι έκαναν το εμβόλιο έμαθαν (οι υπόλοιποι το μάθαμε μετά) ότι προστατεύει 15 ημέρες ΜΕΤΑ τη χορήγησή του. Δηλαδή, όπως και το εποχικό. Τότε γιατί είναι αλλαγμένο; Το γιατί το μάθαμε μετά είναι σαφές: στην αρχή με τον πανικό δεν ελέχθη, ώστε να σπεύσουν άμεσα οι ενδιαφερόμενοι, έχοντας φρούδες ελπίδες για άμεση προστασία.

Όταν όμως τα χαρακτηριστικά της επιδημίας, από την καθημερινή παρατήρηση της ζωής, φάνηκαν να είναι ελαφρύτερα απ’ όσο άλλες χρονιές (πολλοί αρρώσταιναν, αλλά τεράστιο ποσοστό την περνούσαν ελαφρά ή «στο πόδι») τότε βάλαμε τον –αληθή– παράγοντα χρονοκαθυστέρησης για να δημιουργήσουμε το μελλοντικό φοβικό σύνδρομο: «Ναι, τώρα δεν γίνεται χαμός και δεν χρειάζεσαι την ανοσία, αλλά τι θα γίνει σε 15 ημέρες; Το ρισκάρεις; Κάνε το τώρα, γιατί θέλει 15 ημέρες για να ενεργήσει». Καθόλου τυχαία, αυτή η διαφημιστική γραμμή υιοθετήθηκε την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, μαζί με τις προβλέψεις για κορύφωση του κύματος περί τις 15 Δεκεμβρίου. Κοινώς, «τα χειρότερα έρχονται, μην κρίνεις από αυτό που βλέπεις. Κάνε τώρα να σωθείς». Κι όμως, από τις 10 Δεκεμβρίου, σαν η γρίπη να πέρασε, και τώρα, στις 25, μιλάμε για επόμενο κύμα.
 
-Το προσέξατε; Στην αρχή δεν μιλούσαμε για διαδοχικά κύματα σε αυτή τη γρίπη. Στο νότιο ημισφαίριο, όλο το καλοκαίρι, κανείς δεν μίλησε για διαδοχικά κύματα. Μίλησε για μια πανδημία. Εδώ, από τέλος Οκτωβρίου αρχίσαμε να μιλάμε για «δεύτερο κύμα» της ίδιας γρίπης στο πρώτο δίμηνο του 2010, και τώρα μιλάμε και για τρίτο. Γιατί αυτό; Ώστε όσοι έκαναν το εμβόλιο και αγανακτήσουν με αυτά που ΔΕΝ συμβαίνουν, να πάνε να κάνουν και δεύτερη δόση. Ναι, αυτή τη δεύτερη δόση που κανείς δεν μας είχε πει ότι χρειάζεται.

Όσοι κάνουν το εμβόλιο, έχουν προστασία μόνο για έξι μήνες. Αυτό το περιθώριο το κατέβασαν μετά στους τρεις. Είπαν αρχικά έξι-εννιά για να σπεύσουν οι πελάτες, και μετά το έριξαν στους τρεις ώστε οπωσδήποτε όσοι το έκαναν να επανεμβολιαστούν. Αλλιώς, η μεγάλη μάζα όσων εμβολιάστηκαν Δεκέμβριο και αργότερα, που προφανώς καλύπτονταν μέχρι τον Ιούνιο κατά την πρώτη δήλωση, δεν θα πήγαιναν να το κάνουν. Προσέξατε κάτι; Άνθρωποι που έζησαν την αντίστοιχη επιδημία του 1950-60 (οι απόψεις διίστανται αν ήταν το ’54, το’57 η το ’58) έχουν ακόμη ανοσία. Γιατί το εμβόλιο δίνει ανοσία μόνο για τρεις μήνες;

Θα ήθελα να είμαι λιγότερο καχύποπτος. Να υποθέσω, ας πούμε, ότι ενώ ήταν σχεδιασμένο για εννιά μήνες ανοσίας, ή έστω για έξι, η χρήση έδειξε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ότι ενώ έγινε προσπάθεια να προσφέρει προστασία στον εμβολιαζόμενο όσο το δυνατόν ταχύτερα, τελικά αποτύχαμε σε αυτόν τον τομέα και προσφέρει μετά από δεκαπέντε ημέρες. Θα ήθελα να δείρω όλους τους υποστηρικτές του για ψευδή διαφήμιση, αλλά για τίποτα περισσότερο. Όμως όλα αυτά δεν ακούγονται.

Θα ήταν εύκολο να βλέπαμε πόσοι έχουν ασθενήσει στο χρονικό διάστημα μεταξύ εμβολιασμού και έναρξης της ανοσίας. Τίποτα ευκολότερο. Αλλά σιγή. Εξίσου ενδιαφέρον θα ήταν το να μαθαίναμε πόσοι εμβολιασμένοι, πχ από τη Σουηδία, που άρχισε νωρίς, ή από άλλες χώρες, ασθένησαν όταν παρήλθε η ανοσία. Δηλαδή μετά από τρεις μήνες από τον εμβολιασμό τους. Έτσι θα ξέραμε τι ακριβώς συμβαίνει. Τώρα, που ΔΕΝ το ξέρουμε (αλλιώς θα το ακούγαμε δις ημερησίως στις τηλεοράσεις) πώς το συμπεραίνουμε; Με μαθηματικά μοντέλα;

-Στα μέσα Δεκεμβρίου ο διαπρεπής ακαδημαϊκός Τριχόπουλος έδωσε σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα συνέντευξη. Εκεί, αφού μας είπε να εμβολιαστούμε (όλοι οι διακεκριμένοι το κάνουν, ακόμη κι όταν φαίνεται να διαφωνούν, κάτι που ίσως είναι ενδεικτικό των πιέσεων που δέχονται), μας ανακοίνωσε ότι στην Ελλάδα έχουμε πολύ περισσότερους θανάτους από το αναμενόμενο. Τότε είχαμε 55, ενώ για όλη την επιδημία (προσέξτε, δεν αναφέρθηκε σε διαδοχικά κύματα) είχαν προβλεφθεί περίπου 40. Αν ληφθεί υπόψη ότι ασθένησαν (όχι «προσβλήθηκαν», «ασθένησαν», δηλαδή συμπτώματα, κρεβάτωμα, μιζέρια) λιγότεροι Έλληνες απ’ όσους νομίζαμε, ότι ο καιρός ήταν πολύ ήπιος και η γρίπη πολύ ελαφριά, μπορεί κανείς να μας εξηγήσει αυτή την πραγματική σφαγή; Διότι ή κάτι δεν κάναμε καλά (ήμασταν πολύ απασχολημένοι να τρέχουμε στα κανάλια υπέρ του εμβολίου) ή τα μαθηματικά πρότυπα που χρησιμοποιούμε είναι ανακριβή. Αν ισχύει το δεύτερο, γιατί άραγε να τα εμπιστευτούμε σε όσα προβλέπουν και δεν έχουμε δει (επόμενα κύματα, διάρκεια ανοσίας, παρενέργειες κλπ);

-Στην ίδια συνέντευξη είπε ότι όχι μόνο όσοι έχουν εκτεθεί στον προηγούμενο ιό την δεκαετία του ’50 έχουν ανοσία, αλλά και ότι το εμβόλιο της εποχιακής γρίπης δίνει κάποιο βαθμό διασταυρούμενης ανοσίας για την νέα. Άρα, όποιος το έχει κάνει θα ασθενήσει ελαφρύτερα. Κι όμως, στις εκπομπές που λέγαμε και στα δελτία ειδήσεων, οι εμβολιοευαγγελιστές διαρρήδην και κατηγορηματικά έλεγαν ότι αυτό δεν ισχύει, ότι το εποχιακό εμβόλιο δεν προστατεύει καθόλου. Και εδώ οι θέσεις είναι αμοιβαία αποκλειστικές. Ή προστατεύει -αλλά δεν ξέρουμε πόσο- ή δεν προστατεύει. Κάποιος κάνει λάθος. Ο ακαδημαϊκός, που έχει την φήμη του να προσέξει, ή οι εργολάβοι του εμβολιασμού, που ουδείς γνωρίζει τι κίνητρα έχουν και πάντως φωνασκούν μονίμως χωρίς αντίλογο σε φιλικά διακείμενους και υποχρεωτικούς δημοσιογράφους; Ας τονιστεί ότι η συνέντευξη του ακαδημαϊκού έγινε πάλι σε υποχρεωτικώς ερωτώντα δημοσιογράφο, ΑΛΛΑ εδώ υπήρχε μια διαφορά: την έδωσε πολύ αφότου είχε ακουστεί, διαδοθεί και εδραιωθεί η αντίθετη άποψη, και ως εκ τούτου η θέση του αποτελεί πρόκληση.

-Μην ξεχνιόμαστε: Το ύποπτο σε αυτήν την ιστορία είναι οι παρενέργειες, και μάλιστα οι μεσο- και μακροπρόθεσμες του εμβολίου. Όπως ένας εκ των διαφωνούντων και παραιτηθέντων είπε σε κανάλι, προτού εξαφανιστεί -πιθανώς ειδικά επειδή είπε αυτό- με τον χαρακτηρισμό «Πανδημία» επιτρέπεται να χορηγούνται σκευάσματα με διαδικασία επείγοντος χωρίς τους πρέποντες ελέγχους. Εδώ είναι το κλειδί. Πολλοί νομίζουν ότι έτσι εκτιθέμεθα σε πιθανές παρενέργειες. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο επίφοβο. Το χειρότερο είναι η πιθανότητα να εκτιθέμεθα σε δευτερεύουσες ενέργειες, τελείως εσκεμμένες και σχεδιασμένες του εμβολίου, που όμως είναι επιβλαβείς για τον εμβολιαζόμενο και γνωστές στον παρασκευαστή (εταιρεία ή κράτος). Όπως προαναφέρθηκε, ο εμβολιασμός θεωρείται από επίσημο συμπόσιο που έγινε το 2001 στο Ηνωμένο Βασίλειο ως ένα επίφοβο βιολογικό όπλο, που μπορεί να τοποθετήσει σε έναν πληθυσμό επιβλαβείς ουσίες ή γονίδια, για μελλοντικό εκβιασμό ή νόσηση. Αν στα κοινά εμβόλια οι έλεγχοι υπάρχει μια πιθανότητα να τον αποκαλύψουν τον δόλιο παράγοντα, (στην Ελλάδα αμφιβάλλω και για το αν υπάρχει η δυνατότητα και για το αν θα την εκμεταλλευόμασταν αν υπήρχε), τώρα, με την δαμόκλειο σπάθη της πανδημίας και τις διαδικασίες επείγοντος ούτε οι προηγμένες χώρες δεν έχουν τη δυνατότητα να το εντοπίσουν έγκαιρα, δηλαδή προτού χορηγηθεί στους πολίτες τους.

Χοντρό και ανεφάρμοστο παράδειγμα, αλλά ενδεικτικό, είναι αν σκεφτούμε τα λεγόμενα «τσιπ εντοπισμού». Αν τα εμβόλια δίνονταν σε ατομικές δόσεις και δεν ελέγχονται, μπορούσε κάλλιστα ένα τσιπάκι να μπαίνει στον καθένα χωρίς να το ξέρει. Φυσικά, εδώ με τις δέκα δόσεις σε ένα μπουκαλάκι αυτό είναι αδύνατο, αλλά άλλα σενάρια, που αφορούν γονίδια, είναι απολύτως στη σφαίρα του εφικτού…
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v