Αυτό το Πούλιτζερ ποιος θα (έπρεπε να) το πάρει;

Με τα ειδησεογραφικά portals να συμμετέχουν (αλλά όχι και να βραβεύονται) για πρώτη φορά, και τους New York Times να σαρώνουν τα βραβεία σε πέντε κατηγορίες, τα φετινά Πούλιτζερ επεφύλασσαν εκπλήξεις. Αλλά όχι τόσες όσες θα θέλαμε.
Αυτό το Πούλιτζερ ποιος θα (έπρεπε να) το πάρει;
Πέρασαν ήδη δύο χρόνια από τότε που το Time ανακήρυσσε πανηγυρικά πρόσωπο της χρονιάς «εσένα» ή «εμένα», ή «εσάς» ή «εμάς», αναλόγως πώς το είδε καθένας από τους αναγνώστες του, τους bloggers και τους συμμετέχοντες στη διαμόρφωση του περιεχομένου του Web 2.0 εν γένει, για λόγους ένας εκ των οποίων ήταν ότι «νίκησαν τους επαγγελματίες (δημοσιογράφους) στο δικό τους παιχνίδι». Φαίνεται ότι χρειάζονται κανα δυο χρόνια ακόμα για να φτάσει αυτή η είδηση στα υψηλά κλιμάκια των επιτροπών των βραβείων Πούλιτζερ.

Αν μη τι άλλο, το πρώτο βήμα έγινε. Οι δημοσιογράφοι των διαδικτυακών ειδησεογραφικών οργανισμών συμμετείχαν για πρώτη φορά στη διαδικασία επιλογής των φιναλίστ. Παρ’ όλα αυτά, μόνο η ιστοσελίδα Politico.com κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί, και ακόμα κι αυτή έφυγε τελικά με άδεια χέρια, χωρίς κανένα βραβείο.

Αυτό που θεωρείται το σημαντικότερο των αμερικανικών βραβείων δημοσιογραφίας –κάτι σαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ας πούμε– το Πούλιτζερ Δημόσιας Προσφοράς, απονεμήθηκε στην Alexandra Berzon της Las Vegas Sun, για το ρεπορτάζ της σχετικά με την αύξηση των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων στη διαρκώς υπό κατασκευή πόλη του Λας Βέγκας, «που οδήγησε σε αλλαγές πολιτικής και βελτίωση των συνθηκών ασφαλείας».

Πέντε συνολικά βραβεία απέσπασαν οι New York Times, στις κατηγορίες του ρεπορτάζ έρευνας, του διεθνούς ρεπορτάζ, της κάλυψης έκτακτων γεγονότων, του θεματικού φωτορεπορτάζ και της κριτικής. Ειδικότερα, για το ρεπορτάζ έρευνας βραβεύθηκε ο David Barstow (φωτό) για το ρεπορτάζ του που αποκάλυψε τις σχέσεις ορισμένων απόστρατων στρατηγών που εργάζονταν ως τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί αναλυτές, με το Πεντάγωνο και την προπαγάνδα σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ, καθώς και τις σχέσεις ορισμένων από αυτών με εταιρείες που ωφελούνταν οικονομικά από τις πολιτικές τις οποίες εκείνοι υπερασπίζονταν.

Το βραβείο για το εθνικό –βλέπε αμερικανικό– ρεπορτάζ απονεμήθηκε στους δημοσιογράφους της στήλης PolitiFact, των St. Petersburg Times της Florida, και το φιλόδοξο –όσο και επιτυχημένο– σχέδιό της να «ελέγξει 750 πολιτικούς ισχυρισμούς κατά τη διάρκεια της προεδρικής κούρσας του 2008, διαχωρίζοντας τη ρητορική από την αλήθεια για να διαφωτίσει τους ψηφοφόρους». Οι Bettina Boxall και Julie Cart (φωτό) των Los Angeles Times βραβεύτηκαν για το επεξηγηματικό ρεπορτάζ τους σχετικά με το κόστος και την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών να καταπολεμηθεί η αυξανόμενη απειλή των πυρκαγιών στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις… εικαστικές κατηγορίες, το βραβείο που στα καθ’ ημάς θα ονομαζόταν Γελοιογραφίας, αγγλιστί Editorial Cartooning κέρδισε με το… πενάκι του ο Steve Breen (φωτό) της The San Diego Union-Tribune για τη χρήση ενός κλασικού στυλ από την οποία προκύπτουν η δύναμη, η διαύγεια και το χιούμορ των σκίτσων του, ενώ το βραβείο θεματικού φωτορεπορτάζ πήρε ο Damon Winter των New York Times, για τις φωτογραφίες της προεκλογικής καμπάνιας του Barrack Obama.

Τέλος –καθότι, σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, τα Πούλιτζερ έχουν και την… καλλιτεχνική πλευρά τους– το βραβείο λογοτεχνίας απέσπασε η Elizabeth Strout για το βιβλίο Olive Kitteridge, ενώ το Πούλιτζερ Μουσικής –ναι, υπάρχει και τέτοιο– απονεμήθηκε στον Steve Reich για το Double Sextet.

Και του χρόνου, με περισσότερες… ηλεκτρονικές βραβεύσεις.

Ηρώ Κουνάδη
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v