Rotting Christ: «Το metal έχει χάσει την επαναστατικότητά του»

Πέρυσι γιόρτασαν το χιλιοστό τους live στο Βερολίνο, έχοντας οργώσει εδώ και 25 χρόνια τον κόσμο από το Τομσκ της κεντρικής Σιβηρίας, την Ισλανδία, τον Ισημερινό και την Βραζιλία μέχρι την… ζούγκλα του Εκουαδόρ και την Χιλή. Είναι οι Rotting Christ, το ελληνικό black metal συγκρότημα το οποίο ποτέ δεν το έβαλε κάτω, κυκλοφόρησε 11 full length album με πιο πρόσφατο το «Κατά τον δαίμονα εαυτού», γύρισε τον κόσμο διαδίδοντας το ελληνικό metal και συνεχίζει ακάθεκτο να καταθέτει την ψυχή του επί σκηνής. Αλήθεια, θυμάστε πολλά ελληνικά συγκροτήματα που να το έχουν καταφέρει αυτό;

Οι Rotting Christ δημιουργούνται το 1988 στην Νέα Ιωνία, από τα αδέρφια Σάκη και Θέμη Τόλη. «Θέλαμε να παίζουμε την μουσική που τότε αναδεικνυόταν και να έχουμε μια αντίσταση στην κοινωνία, εξ’ ου και το σκληρό όνομα. Κάτι ενάντια στην βρωμιά της φονταμεταλιστικής Ελλάδας, μια κόντρα στο κατεστημένο», λέει ο Σάκης. «Η Ελλάδα ήταν σε άλλη φάση τότε. Δεν υπήρχαν κάμερες, δεν υπήρχαν κινητά, υπήρχε ένας ρομαντισμός και μια ελαφριά επαναστατικότητα. Δεν μας άρεσε κάτι; Το βαράγαμε. Όχι όπως τώρα, σαν πρόβατα. Αγαπούσαμε πολύ αυτό που κάναμε και ας μην είχαμε στόχο, αγαπούσαμε την μουσική και θέλαμε να σπρώξουμε αυτήν την ιδέα», προσθέτει.



«Τότε ήμασταν επαναστάτες χωρίς αιτία, τώρα είμαστε επαναστάτες με αιτία. Έχουμε σίγουρα πιο ώριμα μηνύματα σε σχέση με τότε, που η λογική μας ήταν ‘κατεδαφίστε τα όλα’. Στις αρχές του ’90 όταν και ξεκινήσαμε όλοι μιλούσαν για μια Hellenic scene που είχαμε δημιουργήσει. Έναν black metal ήχο, αλλά με αρκετά ελληνικά στοιχεία, δεν ήταν τόσο ακραίος ήχος μας όπως στην Βόρεια Ευρώπη. Μαζί με ελληνικά συγκροτήματα όπως οι Necromantia, οι Barathron και οι Thou Art Lord είχαμε φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα», αναφέρει ο ίδιος και συγκρίνει την κατάσταση στον χώρο τότε με το σήμερα: «Τώρα έχουμε πάρα πολλές μπάντες που παίζουν καλύτερα απ’ ότι τότε, αλλά λείπει η προσωπικότητα, όλοι προσπαθούμε να γίνουμε Αμερικάνοι, αλλά δεν είμαστε. Σίγουρα το metal είναι παγκόσμιο, αλλά θα προτιμούσα να το δω να αποκτά χαρακτήρα».

Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε, ότι οι Rotting Christ είναι ίσως το μόνο ελληνικό σχήμα το οποίο χρησιμοποιεί σε πολλά του κομμάτια ελληνικούς στοίχους και ελληνικές παραδοσιακές μελωδίες (π.χ. μοιρολόγια από την Ήπειρο στο άλμπουμ Aealo), ενώ αρκετοί τίτλοι των άλμπουμ τους είναι κατά κύριο λόγο στα ελληνικά (Khronos, Genesis, Theogonia, Aealo, Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού). «Πάντα βάζουμε το ελληνικό στοιχείο στα κομμάτια μας, από τότε που δημιουργηθήκαμε. Μας βγαίνει πιο εύκολα. Πολλές ελληνικές μπάντες προσπαθούν να φτιάξουν ακόμα και την προφορά τους για να μην θυμίζει Ελλάδα. Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε ρε παιδιά να ‘χτυπήσουμε’ έναν Αμερικάνο, πώς θα γίνει δηλαδή. Βάζουμε κάτι δικό μας το οποίο μας διαφοροποιεί και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό», σχολιάζει ο ίδιος.



Για τον Σάκη το σημερινό metal είναι ρημαγμένο από την παγκοσμιοποίηση και της εταιρείες, όμως συνεχίζει σε μικρότερο βαθμό να πρεσβεύει τα ίδια ιδανικά. «Με το που μπήκαν οι μεγάλες εταιρείες στην μέση και το χρήμα, η ιδέα φεύγει. Μερικοί κρατούνται ακόμα, υπάρχει πολύ υγιής underground σκηνή η οποία παλεύει για κάτι. Εγώ πάντα μάχομαι για μια ιδέα και έτσι έχω μάθει. Ίσως και να είναι μια αντίσταση της εποχής, έχουμε διαφορετικά πιστεύω, δεν είμαστε τόσο συντηρητικοί. Δυστυχώς, η ιδέα του metal έχει χάσει την ουσία της. Αν σκεφτείς ότι ο Dave Mustaine (πρώην κιθαρίστας των Metallica και νυν των Megadeth) μας απαγόρεψε να παίξουμε σε φεστιβάλ λόγω του ονόματός μας, καταλαβαίνεις ότι το metal έχει χάσει την επαναστατικότητά του. Το ’80 μας πήγαιναν στην ασφάλεια επειδή είχαμε σκουλαρίκια και μαλλιά. Στην εποχή μας δεν υπάρχει πλέον κάτι πολύ extreme, σίγουρα εκ φύσεως η μουσική, η ιδέα θα αναγεννηθεί, γιατί το metal δεν είναι μουσική για την μάζα», λέει χαρακτηριστικά.

Για το αν μέσα από την μουσική μπορεί να έρθει η ανατροπή, ο ίδιος είναι επιφυλακτικός, ενώ απαντά και σε σχετική ερώτηση για το κατά πόσο οι Rotting Christ λόγω ονόματος είναι Σατανιστές ή όχι. «Σίγουρα δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα, όμως κάνουμε μια προσωπική επανάσταση. Όταν μου λένε ότι είμαι του Σατανά, τους λέω ότι χαίρομαι που είμαι του Σατανά και όχι του Θεού. Αν ήμουν του Θεού θα έλεγα ναι σε όλα. Αν το να μη λες ναι σε όλα σε κάνει αυτομάτως ‘του Σατανά’, τότε είμαι περήφανος που ανήκω στον Σατανά. Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης, δημιουργεί εικόνες. Κανείς δεν έγινε φονιάς ή πρεζάκιας επειδή ακούει metal», σχολιάζει μεταξύ άλλων για τα στερεότυπα που αφορούν το συγκεκριμένο είδος μουσικής.



Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια νέα ελληνική μπάντα σήμερα, σύμφωνα με τον Σάκη, είναι κατά κύριο λόγο οικονομικές. «Πριν μια δεκαετία αν με ρώταγες θα σου έλεγα η νοοτροπία. Πλέον όμως είναι το οικονομικό. Το να κάνεις μια περιοδεία στο εξωτερικό κοστίζει πολλά. Εμείς πήραμε ένα βανάκι, χωρίς να πάρουμε δραχμή και παίζαμε από την τσέπη μας. Όλο αυτό μας έδεσε σαν ανθρώπους και έτσι αντέξαμε στις δυσκολίες. Μια νέα μπάντα πώς να το αντέξει αυτό; Αυτό που λέω συνέχεια στα νέα παιδιά είναι ότι εγώ δεν έκανα διακοπές, δεν έβγαινα για καφέδες και έδινα τα χρήματα για να κάνω περιοδεία με την μπάντα», λέει.

«Αν πάλι με ρώταγες πριν μια δεκαετία θα σου έλεγα 'μαυρίλα'. Τώρα είμαι πολύ ικανοποιημένος γιατί οι κόποι μας πιάσανε τόπο. Πάρα πολλές νέες μπάντες έχουν πιάσει το νόημα, δημιουργούν συνέχεια, παίζουν πολύ καλά και ήμουν σίγουρος για αυτό ότι θα γινόταν κάποια στιγμή. Το metal παίζει πολιτισμικά αυτήν την στιγμή. Υπάρχει δημιουργία», σχολιάζει για το μέλλον της ελληνικής metal σκηνής.

Το συγκρότημα θα εμφανιστεί φέτος και στο Heavy By the Sea Festival στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο, μαζί με τους Slayer και τους Down.