Επάγγελμα φωτορεπόρτερ: Μία εικόνα, χίλιες ιστορίες

του Νικόλα Γεωργιακώδη

«Μπορείς με μια και μόνο φωτογραφία να περιγράψεις ένα γεγονός;» Δύσκολα, θα απαντούσε κανείς. Για κάποιους όμως, το νόημα της παραπάνω φράσης είναι το επάγγελμά τους και κατ’ επέκταση η ίδια τους η ζωή. Το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ έχει γοητεία, έχει δράση, έχει συναίσθημα, έχει δύναμη, όμως έχει και κινδύνους, αντιξοότητες, ταλαιπωρία και απαιτήσεις. Απαιτήσεις ψυχολογικές, αλλά ενίοτε και σωματικές.

Γιατί μπορεί την μια μέρα να είσαι στην Βουλή και να απαθανατίζεις τις δηλώσεις Σαμαρά και την αμέσως επόμενη να χρειαστεί να πας στην Συρία ή την Γάζα για να μεταφέρεις με εικόνες σε Ελλάδα και εξωτερικό τον ανθρώπινο πόνο, την δυστυχία, το μίσος, τον θάνατο. Μπορεί να μην πάθεις ούτε γρατζουνιά στην εμπόλεμη ζώνη, όμως να κινδυνέψει η ζωή σου από την καταστολή στις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα. 

“That’s life” τραγουδά ο Frank Sinatra. “That’s a photojournalist’s life” διορθώνουμε εμείς και μιλάμε με τέσσερεις Έλληνες φωτορεπόρτερ – μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες – οι οποίοι μιλούν για την εμπόλεμη ζώνη σε Ελλάδα και εξωτερικό, τους κίνδυνους του επαγγέλματος, την «μαγική» συνταγή (;) για μια επιτυχημένη φωτογραφία, την δύναμη της εικόνας εν έτει 2012, το αβέβαιο μέλλον του επαγγέλματός τους και πολλά ακόμα.

Διαβάστε τις (φώτο)ιστορίες που έχουν να διηγηθούν ο Γιώργος Μουτάφης, ο Μάριος Λώλος, ο Γιάννης Κολεσίδης και ο Θανάσης Σταυράκης στα Υποθέματα του αφιερώματος.