Πώς θα σταματήσω να φοβάμαι;

Πώς να σταματήσω να φοβάμαι; Η απάντηση δεν είναι απλή. Δείτε τι θα πρέπει να κάνετε για να καταφέρετε να αντιμετωπίσετε τους φόβους σας.
Πώς θα σταματήσω να φοβάμαι;

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Φόβος, το αρχέγονο ένστικτο και παράλληλα ένας… περίεργος προστάτης που «μπλοκάρει» δράσεις και συναισθήματα, ενώ παράλληλα δυσχεραίνει την καθημερινότητά μας. Πώς τον νικάμε; Όχι τόσο εύκολα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι ο φόβος και τι η φοβία;

Όπως αναφέρει, η κ. Ιωάννα Φικιώρη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, σημαντικό είναι να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ φόβου και φοβίας, μιας και αυτά τα δύο έχουν την τάση να μας… μπλέκουν.

«Ο φόβος είναι συναίσθημα και προκαλείται από ένα συγκεκριμένο ερέθισμα. Ανάλογη με το ερέθισμα είναι και η ένταση του φόβου. Ο φόβος μας προφυλάσσει καθώς μας κινητοποιεί να αντιδράσουμε στο επικίνδυνο ερέθισμα», αναφέρει σχετικά, τονίζοντας πως δύο είναι οι ενστικτώδεις αντιδράσεις μας: η μάχη και η φυγή. Σε ακραία απειλητικά ερεθίσματα, μπορεί να αντιδράσουμε «παγώνοντας», με άλλα λόγια να μην μπορούμε να αντιδράσουμε. Συνήθως όμως μετά το αρχικό «πάγωμα», ο φόβος μάς «ξυπνά» και αντιδρούμε στην απειλή.

Η φοβία, από την άλλη πλευρά, δεν είναι συναίσθημα. Είναι και αυτή μία αντίδραση στο φόβο. Σε αυτήν την περίπτωση, ο φόβος μας δεν αφορά μία συγκεκριμένη, ρεαλιστική και κατανοητή απειλή (π.χ. μία πυρκαγιά, έναν εισβολέα). Ο φόβος μας προέρχεται από τη δυσκολία μας να διαχειριστούμε άλλα συναισθήματα, όπως θλίψη, θυμός, αγωνία κ.ά.

Για παράδειγμα, ας πούμε πως έχουμε χάσει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Ο πόνος που νιώθουμε είναι τόσο έντονος, που φοβόμαστε ότι θα καταρρεύσουμε. Έτσι, αντί να αφήσουμε τον εαυτό μας να νιώσει τον πόνο, βρίσκουμε ένα άλλο ερέθισμα, λιγότερο απειλητικό και «μεταθέτουμε» το φόβο μας σε αυτό.

Αρχίζουμε, δηλαδή, να φοβόμαστε να μπούμε στο λεωφορείο. Αυτό είναι κάτι λιγότερο επώδυνο από την απώλεια του αγαπημένου μας προσώπου.

Η παγίδα της φοβίας είναι ότι, ενώ αρχικά οδηγούμαστε σε αυτήν για να προστατευτούμε, τελικά εγκλωβιζόμαστε σε αυτήν. Ο λόγος; Γιατί αναγνωρίζουμε ότι ο φόβος μας είναι δυσανάλογος με το ερέθισμα, όπως το να μπούμε στο λεωφορείο. Αρχίζουμε να νιώθουμε ότι χάνουμε τον έλεγχο του εαυτού μας, καταλαβαίνουμε ότι γινόμαστε υπερβολικοί και παράλογοι.

Η φοβία, άρα, αντί να μας προστατέψει, έρχεται και επιδεινώνει την ήδη ευάλωττη συναισθηματική μας κατάσταση.

Προκειμένου, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε και, εν τέλει, να νικήσουμε τους φόβους μας είναι χρήσιμο να:

1. Να διακρίνουμε τις διαφορές μεταξύ φόβου και φοβίας.

2. Να αναγνωρίσουμε ότι η φοβία μας δεν είναι ο πραγματικός μας φόβος και εμφανίζεται ως άμυνα σε ό,τι δεν αντέχουμε να διαχειριστούμε συναισθηματικά.

3. Να καταλάβουμε τη λειτουργία της φοβίας.

4. Να αρχίσουμε σταδιακά να «βλέπουμε» τον πραγματικό μας φόβο και να του δώσουμε πάλι τις πραγματικές του διαστάσεις.

5. Να χρησιμοποιήσουμε άλλους τρόπους που διαθέτουμε προκειμένου να προστατευτούμε.

6. Να ζητήσουμε βοήθεια από τους άλλους. Είναι πράξη γενναιότητας να ζητούμε βοήθεια για να "πολεμήσουμε" όσα μας φοβίζουν και όχι αδυναμίας. Οι άλλοι θα μας φροντίσουν, θα μας ανακουφίσουν, θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε μία δύσκολη περίοδο.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v