Οι χωρισμοί των άλλων (και πώς τους διαχειρίζεσαι)
Ένας μίνι οδηγός επιβίωσης για ανυποψίαστους φίλους προσφάτως χωρισμένων, που δεν ξέρουν τι τους περιμένει και πώς να το διαχειριστούν.
της Ηρώς Κουνάδη
Τηλέφωνα που χτυπάνε στις 4.00 το πρωί, ξενύχτια που καταλήγουν σε όχι ευχάριστες στιγμές στις τουαλέτες των μπαρ και καθημερινότητα δεν-ξέρεις-τι-σου-ξημερώνει: Για DVD στο σπίτι ξεκινάς, στα μπουζούκια βρίσκεσαι, και τούμπαλιν. Καλωσήλθατε στον συναρπαστικό κόσμο του φίλου που στην ανάγκη φαίνεται κι αυτό σημαίνει ότι θα συμπαρασταθεί ψυχή τε και σώματι στον φίλο που μόλις χώρισε. Σαφώς πολυπλοκότερο απ’ ό,τι ακούγεται.
Επειδή όντως ο φίλος σε τέτοιες δύσκολες στιγμές φαίνεται, κι επειδή όλοι βρεθήκαμε –και θα ξαναβρεθούμε– στην επαίσχυντη θέση χωρίζω-και-κάνω-τη-ζωή-των-φίλων-μου-κόλαση (και το κάρμα δεν ξεχνά τίποτα) ετοιμάσαμε αυτόν τον μίνι οδηγό επιβίωσης για ανυποψίαστους φίλους προσφάτως χωρισμένων. Για να ξέρετε τι σας περιμένει, και πώς θα το διαχειριστείτε.
Το πρώτο (εύκολο) στάδιο
Είναι κάτι σαν την πρώτη πίστα στα video games: Από τη μία χρησιμεύει στο να σε βάλει στο κλίμα του παιχνιδιού, από την άλλη να σε κάνει να πιστέψεις ότι «το ‘χεις» και μπορείς μια χαρά να συνεχίσεις. Είναι εκείνες οι πρώτες μέρες, που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φέρνεις μεγάλες ποσότητες οικογενειακού παγωτού/ αλκοόλ/ τσιγάρων και να κάθεσαι ήσυχα στον καναπέ ακούγοντας πρώτα αναλυτικά τους λόγους του χωρισμού (περιλαμβανομένου του εξάωρου διαλόγου που προηγήθηκε πριν «αυτός/η» κλείσει την πόρτα πίσω του) και εν συνεχεία διάφορες λεπτομέρειες του κοινού τους πρότερου βίου που αγνοούσες –ή, χειρότερα, που ήξερες, οπότε βαριέσαι διπλά.
Το κλειδί εδώ είναι να βρίσκεις κάτι να σχολιάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε α. να βαριέσαι λιγότερο και β. να κάνεις τον συνομιλητή σου να αισθανθεί καλύτερα. Προσοχή, εδώ υπάρχει παγίδα: Συμπεράσματα του τύπου «εγώ πιστεύω ότι θα τα ξαναβρείτε», ειδικά σε αυτό το στάδιο, ακόμα και αν τα πιστεύουμε, τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Πρώτον, γιατί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε άλλη μία εξιστόρηση του εξάωρου διαλόγου (για να αναλυθούν εξονυχιστικότερα τα σημεία-κλειδιά που σε οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα) και δεύτερον γιατί ο χωρισμένος που τρέφει ελπίδες επανασύνδεσης βγαίνει δυσκολότερα από αυτό το πρώτο στάδιο –πράγμα που σημαίνει περισσότερες βραδιές εγκλεισμού με πιτζάμες και οικογενειακά παγωτά/ αλκοόλ/ τσιγάρα και για τους δυο σας.
Θα βγαίνω, θα πίνω και λόγο δεν θα δίνω
Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του φίλου σου, τους λόγους που τον οδήγησαν στον χωρισμό και μια σειρά αστάθμητων παραγόντων (όπως η άφιξη του αγαπημένου του συγκροτήματος για πρώτη φορά στα μέρη σας, αν είσαι εξαιρετικά τυχερός άνθρωπος) το στάδιο του εγκλεισμού μπορεί να διαρκέσει από δυο-τρεις μέρες μέχρι δυο-τρεις εβδομάδες.
Τη στιγμή που θα τον πείσεις να βγει από το σπίτι θα την πανηγυρίσεις περισσότερο, όσο περισσότερες μέρες έχετε περάσει κλειδωμένοι μέσα με οικογενειακά παγωτά/ αλκοόλ/ τσιγάρα. Και θα τη μετανιώσεις λιγότερο, όσο πιο πολλές είναι οι αντοχές σου στα ξενύχτια, η ικανότητά σου να βλέπεις κατά βάση την αστεία πλευρά των κωμικοτραγικών καταστάσεων και τα λεφτά που με κάποιο μαγικό τρόπο θα καταφέρεις να βρεις *δυνατά γέλια*.
Γιατί από τη στιγμή που θα αρχίσετε να βγαίνετε στον έξω κόσμο, και να περνάτε ωραία, θα τα χρειαστείς. Κανείς δεν θέλει να βγαίνει περισσότερο από έναν φρεσκοχωρισμένο που μόλις θυμήθηκε πόσο ωραία περνούσε όταν έβγαινε ως single. Και καμία άλλη περίοδο (ούτε καν τα Χριστούγεννα) δεν εμφανίζονται ξαφνικά τόσο πολλές προσκλήσεις για πάρτι/ events/ θέατρα/ live/ εγκαίνια μαγαζιών/ γενέθλια και γιορτές φίλων άλλων φίλων, από τις μέρες που ο φρεσκοχωρισμένος φίλος σου αρχίζει να θυμάται πόσο ωραία περνούσε όταν έβγαινε ως single. Νόμος –πιθανότατα του Μέρφι.
Η τέχνη της ψυχολογικής υποστήριξης
Κάπου εδώ, στο τρίτο στάδιο, είναι που αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα. Αν η φάση του εγκλεισμού στο σπίτι είναι λίγο βαρετή, αλλά εύκολη, και η δεύτερη των εξόδων πολυέξοδη και κουραστική, αλλά διασκεδαστική αν μη τι άλλο, η τρίτη φάση είναι η πιο περίπλοκη. Είναι εκείνη που κάπου μεταξύ εκατοστού ξενυχτιού και τέταρτου σφηνακίου ο φίλος θυμάται τον/την πρώην και α. κλαίει στον ώμο σου, β. αποφασίζει να του/της στείλει (αξιοθρήνητο) μήνυμα στις 4.00 το χάραμα, γ. την πέφτει στον μπάρμαν/ τη σερβιτόρα και δ. αποκτά υπαρξιακές ανησυχίες για το πού πάει η ζωή του και τι νόημα έχουν όλα αυτά τα ξενύχτια. Συνήθως όλα αυτά μαζί, και με τη συγκεκριμένη σειρά.
Τι κάνεις εδώ –εκτός από μια επίκληση σε ό,τι πιστεύεις (από τον Μεγάλο Μανιτού μέχρι τη Δύναμη του Πόλεμου των Άστρων) να σε φωτίσει; Αντιμετωπίζεις την κατάσταση με χιούμορ (που θεραπεύει τα πάντα) και επιστρέφεις στην πρώτη φάση, εκείνη των ολονύχτιων συζητήσεων, οι οποίες όμως τώρα δεν έχουν για θέμα τον/την πρώην και τον συγκεκριμένο χωρισμό, αλλά τον φίλο σου, και το πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι –αν δεν είναι, γιατί τα περνάς όλα αυτά;
Αναλόγως πόσο πειστικός άνθρωπος είσαι, αυτή η φάση κρατά από λίγες μέρες έως λίγες εβδομάδες (σε εναλλασσόμενο συνήθως ρεπερτόριο με τη δεύτερη) μετά τις οποίες οι ζωές και των δυο σας επιστρέφουν αργά αλλά σταδιακά στους κανονικούς τους ρυθμούς. Βλέπε, η δική σου σχέση (αν υποθέσουμε ότι έχεις ακόμα σχέση) σταματά να απειλεί ότι θα σε χωρίσει επειδή έχει δυο μήνες να σε δει, οι υπόλοιποι φίλοι σου ξαναθυμούνται τι χρώμα έχουν τα μαλλιά σου, οι συνάδελφοί σου σε ξαναβλέπουν χωρίς μαύρους κύκλους και η αυτοπεποίθησή σου αγγίζει επίπεδα υπερήρωα. Θα λέγαμε και ότι το κάρμα σου καταγράφει έξτρα πόντους, αλλά η επιστήμη αυτό ακόμα το ερευνά.
Τηλέφωνα που χτυπάνε στις 4.00 το πρωί, ξενύχτια που καταλήγουν σε όχι ευχάριστες στιγμές στις τουαλέτες των μπαρ και καθημερινότητα δεν-ξέρεις-τι-σου-ξημερώνει: Για DVD στο σπίτι ξεκινάς, στα μπουζούκια βρίσκεσαι, και τούμπαλιν. Καλωσήλθατε στον συναρπαστικό κόσμο του φίλου που στην ανάγκη φαίνεται κι αυτό σημαίνει ότι θα συμπαρασταθεί ψυχή τε και σώματι στον φίλο που μόλις χώρισε. Σαφώς πολυπλοκότερο απ’ ό,τι ακούγεται.
Επειδή όντως ο φίλος σε τέτοιες δύσκολες στιγμές φαίνεται, κι επειδή όλοι βρεθήκαμε –και θα ξαναβρεθούμε– στην επαίσχυντη θέση χωρίζω-και-κάνω-τη-ζωή-των-φίλων-μου-κόλαση (και το κάρμα δεν ξεχνά τίποτα) ετοιμάσαμε αυτόν τον μίνι οδηγό επιβίωσης για ανυποψίαστους φίλους προσφάτως χωρισμένων. Για να ξέρετε τι σας περιμένει, και πώς θα το διαχειριστείτε.
Το πρώτο (εύκολο) στάδιο
Είναι κάτι σαν την πρώτη πίστα στα video games: Από τη μία χρησιμεύει στο να σε βάλει στο κλίμα του παιχνιδιού, από την άλλη να σε κάνει να πιστέψεις ότι «το ‘χεις» και μπορείς μια χαρά να συνεχίσεις. Είναι εκείνες οι πρώτες μέρες, που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φέρνεις μεγάλες ποσότητες οικογενειακού παγωτού/ αλκοόλ/ τσιγάρων και να κάθεσαι ήσυχα στον καναπέ ακούγοντας πρώτα αναλυτικά τους λόγους του χωρισμού (περιλαμβανομένου του εξάωρου διαλόγου που προηγήθηκε πριν «αυτός/η» κλείσει την πόρτα πίσω του) και εν συνεχεία διάφορες λεπτομέρειες του κοινού τους πρότερου βίου που αγνοούσες –ή, χειρότερα, που ήξερες, οπότε βαριέσαι διπλά.
Το κλειδί εδώ είναι να βρίσκεις κάτι να σχολιάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε α. να βαριέσαι λιγότερο και β. να κάνεις τον συνομιλητή σου να αισθανθεί καλύτερα. Προσοχή, εδώ υπάρχει παγίδα: Συμπεράσματα του τύπου «εγώ πιστεύω ότι θα τα ξαναβρείτε», ειδικά σε αυτό το στάδιο, ακόμα και αν τα πιστεύουμε, τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Πρώτον, γιατί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε άλλη μία εξιστόρηση του εξάωρου διαλόγου (για να αναλυθούν εξονυχιστικότερα τα σημεία-κλειδιά που σε οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα) και δεύτερον γιατί ο χωρισμένος που τρέφει ελπίδες επανασύνδεσης βγαίνει δυσκολότερα από αυτό το πρώτο στάδιο –πράγμα που σημαίνει περισσότερες βραδιές εγκλεισμού με πιτζάμες και οικογενειακά παγωτά/ αλκοόλ/ τσιγάρα και για τους δυο σας.
Θα βγαίνω, θα πίνω και λόγο δεν θα δίνω
Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του φίλου σου, τους λόγους που τον οδήγησαν στον χωρισμό και μια σειρά αστάθμητων παραγόντων (όπως η άφιξη του αγαπημένου του συγκροτήματος για πρώτη φορά στα μέρη σας, αν είσαι εξαιρετικά τυχερός άνθρωπος) το στάδιο του εγκλεισμού μπορεί να διαρκέσει από δυο-τρεις μέρες μέχρι δυο-τρεις εβδομάδες.
Τη στιγμή που θα τον πείσεις να βγει από το σπίτι θα την πανηγυρίσεις περισσότερο, όσο περισσότερες μέρες έχετε περάσει κλειδωμένοι μέσα με οικογενειακά παγωτά/ αλκοόλ/ τσιγάρα. Και θα τη μετανιώσεις λιγότερο, όσο πιο πολλές είναι οι αντοχές σου στα ξενύχτια, η ικανότητά σου να βλέπεις κατά βάση την αστεία πλευρά των κωμικοτραγικών καταστάσεων και τα λεφτά που με κάποιο μαγικό τρόπο θα καταφέρεις να βρεις *δυνατά γέλια*.
Γιατί από τη στιγμή που θα αρχίσετε να βγαίνετε στον έξω κόσμο, και να περνάτε ωραία, θα τα χρειαστείς. Κανείς δεν θέλει να βγαίνει περισσότερο από έναν φρεσκοχωρισμένο που μόλις θυμήθηκε πόσο ωραία περνούσε όταν έβγαινε ως single. Και καμία άλλη περίοδο (ούτε καν τα Χριστούγεννα) δεν εμφανίζονται ξαφνικά τόσο πολλές προσκλήσεις για πάρτι/ events/ θέατρα/ live/ εγκαίνια μαγαζιών/ γενέθλια και γιορτές φίλων άλλων φίλων, από τις μέρες που ο φρεσκοχωρισμένος φίλος σου αρχίζει να θυμάται πόσο ωραία περνούσε όταν έβγαινε ως single. Νόμος –πιθανότατα του Μέρφι.
Η τέχνη της ψυχολογικής υποστήριξης
Κάπου εδώ, στο τρίτο στάδιο, είναι που αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα. Αν η φάση του εγκλεισμού στο σπίτι είναι λίγο βαρετή, αλλά εύκολη, και η δεύτερη των εξόδων πολυέξοδη και κουραστική, αλλά διασκεδαστική αν μη τι άλλο, η τρίτη φάση είναι η πιο περίπλοκη. Είναι εκείνη που κάπου μεταξύ εκατοστού ξενυχτιού και τέταρτου σφηνακίου ο φίλος θυμάται τον/την πρώην και α. κλαίει στον ώμο σου, β. αποφασίζει να του/της στείλει (αξιοθρήνητο) μήνυμα στις 4.00 το χάραμα, γ. την πέφτει στον μπάρμαν/ τη σερβιτόρα και δ. αποκτά υπαρξιακές ανησυχίες για το πού πάει η ζωή του και τι νόημα έχουν όλα αυτά τα ξενύχτια. Συνήθως όλα αυτά μαζί, και με τη συγκεκριμένη σειρά.
Τι κάνεις εδώ –εκτός από μια επίκληση σε ό,τι πιστεύεις (από τον Μεγάλο Μανιτού μέχρι τη Δύναμη του Πόλεμου των Άστρων) να σε φωτίσει; Αντιμετωπίζεις την κατάσταση με χιούμορ (που θεραπεύει τα πάντα) και επιστρέφεις στην πρώτη φάση, εκείνη των ολονύχτιων συζητήσεων, οι οποίες όμως τώρα δεν έχουν για θέμα τον/την πρώην και τον συγκεκριμένο χωρισμό, αλλά τον φίλο σου, και το πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι –αν δεν είναι, γιατί τα περνάς όλα αυτά;
Αναλόγως πόσο πειστικός άνθρωπος είσαι, αυτή η φάση κρατά από λίγες μέρες έως λίγες εβδομάδες (σε εναλλασσόμενο συνήθως ρεπερτόριο με τη δεύτερη) μετά τις οποίες οι ζωές και των δυο σας επιστρέφουν αργά αλλά σταδιακά στους κανονικούς τους ρυθμούς. Βλέπε, η δική σου σχέση (αν υποθέσουμε ότι έχεις ακόμα σχέση) σταματά να απειλεί ότι θα σε χωρίσει επειδή έχει δυο μήνες να σε δει, οι υπόλοιποι φίλοι σου ξαναθυμούνται τι χρώμα έχουν τα μαλλιά σου, οι συνάδελφοί σου σε ξαναβλέπουν χωρίς μαύρους κύκλους και η αυτοπεποίθησή σου αγγίζει επίπεδα υπερήρωα. Θα λέγαμε και ότι το κάρμα σου καταγράφει έξτρα πόντους, αλλά η επιστήμη αυτό ακόμα το ερευνά.
