Το μικρό νησάκι απέναντι από την Αίγινα απέχει μόλις 55 λεπτά με catamaran ή 2 ώρες με ferry boat από το λιμάνι του Πειραιά, είναι καταπράσινο, με γαλανά νερά που προϊδεάζουν για την πρώτη βουτιά του χρόνου –αν δεν την έχετε κάνει ήδη– και υπόσχεται εκπλήξεις, γιατί, αν και λιλιπούτειο σε μέγεθος, ελάχιστοι από εμάς το έχουν εξερευνήσει πέρα από τη Σκάλα και τη Χαλικιάδα. 
Πώς να αποφύγει κανείς το κλισέ «αρχόντισσα του Σαρωνικού» μιλώντας για την Ύδρα; Με τα απαράμιλλης αισθητικής αρχοντικά της, τα λιθόκτιστα σοκάκια της και την πέτρα να δεσπόζει σε κάθε γωνιά της, η πάλαι ποτέ αγαπημένη του εγχώριου jet set αποπνέει αρχοντιά περισσότερο από κάθε άλλο ελληνικό νησί. Σε δυόμισι περίπου ώρες από τη στιγμή που το λιμάνι του Πειραιά θα χαθεί από τα μάτια σας, θα βρεθείτε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, ο θόρυβος απουσιάζει πλήρως και τα μηχανοκίνητα οχήματα ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. 
Ξυπνάτε σχετικά νωρίς. Φοράτε αθλητικά. Οδηγείτε για μία περίπου ώρα μέχρι το Λαύριο. Από εκεί παίρνετε το ferry boat, και σε μία περίπου ώρα αποβιβάζεστε στην Κορησσία –από τα αγαπημένα μας χαρακτηριστικά αυτού του νησιού είναι το γεγονός ότι πολλά τοπωνύμια έχουν μείνει ίδια κι απαράλλαχτα από την αρχαιότητα. Από εδώ, οι επιλογές σας είναι δύο. Είτε κατευθύνεστε στο κοσμοπολίτικο Βουρκάρι, για καφέ, ουζάκι και χάζι στα κότερα και αργότερα ανηφορίζετε προς την Ιουλίδα, ή Χώρα του νησιού, για φαγητό, είτε δένετε καλά τα κορδόνια σας και αρχίζετε την εξερεύνηση της νησιωτικής ενδοχώρας, που διασχίζεται ολόκληρη από αρχαία μονοπάτια. 
Ούτε δύο ώρες από την Αθήνα με το αυτοκίνητο –λιγότερο, δηλαδή, από όσο κάνουμε για να πάμε στο γραφείο τις ημέρες και ώρες αιχμής– η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους παραμένει ένας από τους αγαπημένους μας προορισμούς για weekends και μονοήμερες. Κι αυτό, όχι μόνο γιατί είναι τόσο κοντά, αλλά και γατί, όσες φορές και να το επισκεφθούμε, δεν παύει ποτέ να μας γοητεύει με τα υπέροχα νεοκλασικά του, τα πλακόστρωτα δρομάκια του, τα χρώματα της παλιάς πόλης, την προκυμαία, το φωτισμένο Μπούρτζι και το Παλαμήδι που μοιάζει να κρέμεται από τον ουρανό τα βράδια. 
Εντάξει, το καταλαβαίνουμε. Βαριέστε να οδηγήσετε ή να περάσετε μερικές ώρες μέσα σε καράβι έχοντας σκοπό να επιστρέψετε το ίδιο βράδυ. Και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, υπάρχει λύση –και όχι, δεν είναι να χουζουρέψετε μέχρι αργά το απόγευμα και μετά να βγείτε για ποτάκι. Τα Μεσόγεια, η περιοχή που εκτείνεται ανατολικά του κλεινού άστεως, βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, και κρύβουν ομορφιές που δεν τις έχετε καν φανταστεί, όπως και ουκ ολίγες ευκαιρίες γαστριμαργικών απολαύσεων. 
