Ηλιοβασιλέματα: Η Ελλάδα σε φόντο χρυσαφί

της Ηρώς Κουνάδη

Όσο κυνικοί κι αν θέλουμε να δηλώνουμε, όσο κι αν γελάμε με τα χειροκροτήματα στην Οία, κι όσο κι αν κοροϊδεύουμε εκείνους που δακρύζουν στη θέα του ήλιου που δύει –υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δακρύζουν στη θέα του ήλιου που δύει;– όλοι έχουμε μείνει έκθαμβοι μπροστά σε ένα ηλιοβασίλεμα κάποια στιγμή. Όχι απαραίτητα ένεκα ρομαντισμού –του εγγενούς του χαρακτήρα, του τοπίου ή των συνθηκών υπό τις οποίες το είδαμε. Ίσως απλά και μόνο εξαιτίας της ομορφιάς του ίδιου του φαινομένου.

Ίσως και όχι. Ίσως και ποτέ να μην παραδεχτούμε ότι η αληθινή εξήγηση είναι πως λατρεύουμε τα χρώματα του ουρανού την ώρα του ηλιοβασιλέματος, που δεν είναι ποτέ ίδια, πως απολαμβάνουμε τις τελευταίες, απαλά ζεστές ακτίνες του ήλιου στο πρόσωπό μας, πως έχει μια ανεξήγητη γαλήνη η ώρα εκείνη της ημέρας που ακολουθεί το ηλιοβασίλεμα, πως εν τέλει υπό ορισμένες συνθήκες και σε ορισμένες περιστάσεις όλοι μπορεί να είμαστε ρομαντικοί. Και κάποιες φορές για να γίνει αυτό αρκεί μόνο ένα ηλιοβασίλεμα.

Ένα ηλιοβασίλεμα, ας πούμε, όπως αυτό της Οίας –ή μάλλον ειδικά αυτό της Οίας. Που σίγουρα, ναι ξέρουμε, είναι εμπορευματοποιημένο ως εκεί που δεν πάει άλλο, είναι mainstream, είναι γεμάτο κόσμο, κι έχει κι αυτά τα γελοία χειροκροτήματα στο τέλος. Αλλά όλα αυτά τα έπαθε για κάποιον λόγο. Κι ο λόγος αυτός είναι ότι ήταν μοναδικό –κι είναι ακόμα. Πιάστε θέση από νωρίς στο γνωστό μπαλκονάκι επάνω από την Καλντέρα, κοιτάξτε προς τη θάλασσα για να αγνοήσετε τον κόσμο, εν ανάγκη πάρτε και ωτοασπίδες. Αν θέλετε οπωσδήποτε μια εναλλακτική μακριά από τα πλήθη, το ίδιο ακριβώς ηλιοβασίλεμα φαίνεται υπέροχα και από τη Φοινικιά –το μικρό χωριουδάκι λίγο έξω από την Οία, στο δρόμο προς τα Φηρά. Θα χάσετε, όμως, την εικόνα της ίδιας της Οίας που, λουσμένη στη ροζ άχνη που ακολουθεί το ηλιοβασίλεμα, είναι σχεδόν εξίσου μαγευτική με την παράσταση που έδωσε αμέσως προηγουμένως ο ήλιος.

Και μπορεί η Οία να έχει και να απολαμβάνει το όνομα, τη χάρη, όμως, την έχουν κι άλλοι. Την έχει, για παράδειγμα, και η μικρούλα η Ανάφη, ακριβώς δίπλα της, που συχνά επισκιάζεται από τη λάμψη της star γειτόνισσας, και από το ψηλότερο σημείο της Χώρας της οποίας θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Εδώ, βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε ότι όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι λάτρεις της, η Ανάφη πολύ περισσότερο από το ηλιοβασίλεμα προσφέρει την ωραιότερη ανατολή, από το βράχο της Καλαμιώτισσας –το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη, μετά από εκείνον του Γιβραλτάρ, για να μην ξεχνιόμαστε– στον οποίο, αν διανυκτερεύσετε, θα δείτε τον ήλιο να ξεπροβάλλει μέσα από τη θάλασσα, ακριβώς κάτω από τα πόδια σας.

Πίσω στο θέμα μας, όμως. Έτερη διάσημη για το ηλιοβασίλεμά της Κυκλάδα είναι –το μαντέψατε– η Μύκονος, στη Χώρα της οποίας θα σκαρφαλώσετε μέχρι τους ανεμόμυλους για να δείτε τον ήλιο να βάφει τον ορίζοντα και τη θάλασσα πορτοκαλί. Αν νιώσετε την παρόρμηση να τραβήξετε φωτογραφία, κρατήστε την ανάσα σας μέχρι να σας περάσει –πραγματικά, δεν υπάρχει γωνία από την οποία να μην έχει τραβηχτεί ο συνδυασμός ανεμόμυλος- ήλιος, ή φωτογραφία για την οποία να αξίζει να σπαταλήσετε τα ελάχιστα λεπτά του ηλιοβασιλέματος. Και μην ακούσουμε αντιρρήσεις του τύπου «για να το θυμάμαι». Δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσετε.

Οι λάτρεις της Ιστορίας, από την άλλη, λατρεύουν τη θέα στο ηλιοβασίλεμα από τη Χώρα της Νάξου, και πιο συγκεκριμένα από την Πορτάρα, στο λοφάκι που υψώνεται πλάι στο λιμάνι, η οποία κορνιζάρει τον ήλιο καθώς αυτός οδεύει προς τη δύση του –προσφέροντας άλλο ένα υπερφωτογραφημένο κάδρο, στο οποίο και πάλι θα χρειαστεί να καταβάλετε προσπάθεια αν αποφασίσετε να αντισταθείτε. Σε περίπτωση που έχετε αμφιβολίες, η Πορτάρα είναι η πύλη του ναού του Απόλλωνα: πού αλλού θα μπορούσε να βρίσκεται η πόρτα του σπιτιού του θεού του φωτός, αν όχι στο σημείο από το οποίο αποχαιρετούν καθημερινά τη Γη οι ακτίνες του ήλιου;

Πάμε κι από την άλλη πλευρά; Τα τιρκουάζ νερά του Ιονίου κάνουν την τέλεια αντίθεση με το μοβ-ροζ χρώμα του ουρανού τη δύση, και το έξτρα bonus είναι ότι, όσο νοτιότερα βρίσκεστε –σκεφτείτε νοτιοδυτική Πελοπόννησο– τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να δείτε τον ήλιο να βουτά στη θάλασσα αντί να χάνεται πίσω από κάποιον όγκο στεριάς. Είναι κι αυτός ένας από τους (πολλούς, ως γνωστόν) λόγους που αγαπάμε τον Καϊάφα: γιατί από τη συγκλονιστική παραλία του έχουμε υπέροχη θέα σε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα του κόσμου.

Το οποίο, βέβαια, συναγωνίζεται επάξια το… απέναντι κάλλος, η Ζάκυνθος, με το μοναδικό Κερί της, το ηλιοβασίλεμα από το οποίο έχει κατακτήσει φήμη ισάξια με εκείνου της Οίας. Ένας αμφιθεατρικός λόφος, ένας απότομος γκρεμός στα δεξιά του, τα πάντα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου από κάτω του και ο ήλιος που χάνεται στα βάθη τους συνθέτουν το σκηνικό για ένα από εκείνα τα ηλιοβασιλέματα που λέγαμε ότι μπορούν να μας κάνουν όλους έστω και για λίγο ρομαντικούς.