Τα επιτραπέζια που παίζαμε στα 80s και τα 90s

της Ηρώς Κουνάδη

Τα παιχνίδια μας τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 δεν ήταν απλή υπόθεση: Ήταν περίπλοκα, ήταν έξυπνα, ήταν εντυπωσιακά επειδή είχαν ενσωματωμένη τεχνολογία που ήταν εντυπωσιακή ακριβώς επειδή τότε δεν ήταν διαδεδομένη. Από την άλλη, βέβαια, δεν πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο να εντυπωσιάσεις έναν άνθρωπο ο οποίος διασκέδαζε με τις ώρες χαζεύοντας μικρούς πιγκουΐνους να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες και τσουλήθρες, και ενθουσιαζόταν με την διαδικασία της ατόπου απαγωγής που τον βοηθούσε να «μαντέψει ποιος». Θυμηθείτε μαζί μας δέκα παιχνίδια που γέμιζαν τις ώρες μας όταν ήμασταν πιτσιρίκια, και απολαύστε τις απόλυτα cult διαφημίσεις τους.

Μάντεψε Ποιος

«Έχει μουστάκι;». «Φοράει γυαλιά;». «Σκέψου καλά, ρώτα σωστά, νίκησε, μάντεψε ποιος» μας παρότρυνε η διαφήμιση, την οποία μπορείτε να ακούσετε… και να χαμογελάσετε στο 10:19 του παραπάνω βίντεο.

Hotel

Το Royal και το Waikiki, τα ξενοδοχεία-ουρανοξύστες, οι… επενδύσεις σε εξωτικούς προορισμούς, και η απόλυτα cult διαφήμιση α λα Δυναστεία που έπαιζε στις τηλεοράσεις μας, είναι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό από το επιτραπέζιο-υπερπαραγωγή που σημάδεψε την παιδική μας ηλικία. Αγαπημένη λεπτομέρεια, τα συναρμολογούμενα κτίρια των ξενοδοχείων που ήταν ολόκληρα μεγαθήρια.

Ναυμαχία

Από τα κλασικότερα των κλασικών επιτραπεζίων «για όλη την οικογένεια» (ή τουλάχιστον για να μη βαριούνται φριχτά οι μπαμπάδες) η Ναυμαχία έχει μεγαλώσει γενιές επί γενιών, με μια απλούστατη ιδέα: Αυτή της «μαντεψιάς» των τετραγώνων στα οποία κρύβεται ο στόλος του αντιπάλου.

Κροκοδειλοδοντάκια

Ο κροκόδειλός μας είχε πονόδοντο, κι εμείς αναλαμβάναμε τον ρόλο του οδοντίατρου, με μια πλαστική τανάλια. Ένας ένας με την σειρά έπρεπε να βγάλει ένα δόντι –αν, όμως, έβγαζες το «λάθος» (που ήταν διαφορετικό κάθε φορά) ο κροκόδειλος σε δάγκωνε, και έβγαινες από το παιχνίδι. Μυστηριωδώς, με αυτό καταφέρναμε να διασκεδάζουμε με τις ώρες…

Πιγκουΐνοι

Ελληνική διαφήμιση των Πιγκουΐνων δεν καταφέραμε να βρούμε, όμως οι φωνές τους στο παραπάνω βίντεο αποκλείεται να μην σας ξυπνήσουν αναμνήσεις. Τι κάναμε με τους πιγκουΐνους; Πέρα του να τους βλέπουμε να σκαρφαλώνουν τη σκάλα και να κατεβαίνουν την τσουλήθρα, όχι πολλά πράγματα. Αλλά αυτό για την εποχή του –και για τα παιδικά μας μάτια– ήταν ένα μικρό τεχνολογικό θαύμα. Μια πιο... κινέζικη και κακόηχα μουσικότερη εκδοχή των Πιγκουΐνων κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια στα Jumbo, για όσους γονείς επιθυμούν με κάθε τρόπο να μεγαλώσουν τα βλαστάρια τους με τους ασπρόμαυρους σκαλοαναβάτες.

Hero Quest

«Βρες τις μυστικές πύλες… Αλλά πρόσεξε! Αν τις περάσεις, δεν θα είσαι ποτέ πια ο ίδιος» προειδοποιούσε το απολαυστικό τηλεοπτικό σποτάκι ενός παιχνιδιού που –με λίγη φαντασία– θα μπορούσες να το πεις και πρόδρομο των παιχνιδιών του τύπου Magic the Gathering, που παίζαμε στο Λύκειο.

Μικροί Ψαράδες

Το μακρινό 1983, ο Κώστας Βουτσάς διαφημίζει ένα από τα πιο αγαπημένα επιτραπέζια όλης της οικογένειας (ή της μισής, τώρα που το σκεφτόμαστε, μπορεί η άλλη μισή να προσποιούταν για να μη μας χαλάσει το χατίρι) με την ατάκα «τσίμπησε το μελανούρι!», που… έκλεινε το μάτι στους μπαμπάδες μας.

Πύργος των Φαντασμάτων

Ποιος τολμά να ανέβει στο ψηλότερο σημείο του Πύργου για να κλείσει την κρύπτη, όταν γύρω του τριγυρνούν φαντάσματα που του κλείνουν τον δρόμο, του βάζουν παγίδες, και απειλούν να τον σκοτώσουν –από τον φόβο του;

Κερδίστε χάνοντας

Συμβολικό για τις αρχές της δεκαετίας του ’90, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει, και αγαπημένο όλων όσων ήθελαν να πάρουν το αίμα τους πίσω από σπαταλημένες ώρες και οικογενειακούς καυγάδες πάνω από τη Μονόπολη, το Κερδίστε Χάνοντας μας καλούσε να χάσουμε λεφτά στο χρηματιστήριο, στο καζίνο, στον ιππόδρομο. Κι όμως, ευκολότερο να το λες απ’ ό,τι να το κάνεις -τουλάχιστον στα παιχνίδια...

Μόνο για κορίτσια

«Ένα απίστευτο παιχνίδι τόλμης και αλήθειας» έλεγε η (επίσης cult) διαφήμιση του επιτραπέζιου που βασιζόταν αρκετά στη λογική του «θάρρος ή αλήθεια»: Αν δεν απαντούσες μια «πολύ προσωπική» ερώτηση (του τύπου «ποιο από τα αγόρια της τάξης θα φιλούσες») έπρεπε να κάνεις κάτι πολύ τολμηρό, όπως το να πάρεις τηλέφωνο μια φίλη και να την πείσεις να σου δανείσει το αγαπημένο της ρούχο.