Αποκάλυψις Ιωάννου: Παράσταση «αντίδωρο» στο Θέατρο Άσκηση
Ένα ηθοποιός κι ένας πιανίστας ζωντανεύουν επί σκηνής την Αποκάλυψη του Ιωάννη, μέσα από έξυπνα σκηνικά ευρήματα, έντονο ρυθμό και εκφορά λόγου που πατούν στην βυζαντινή παράδοση.
της Μάνιας Ζούση
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, εμβληματικό, ποιητικό και συμβολικό κείμενο, που έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις εντός και εκτός χριστιανικής παράδοσης και έχει εμπνεύσει πολλούς δημιουργούς και καλλιτέχνες, «είναι ένα έργο που δεν τελειώνει ποτέ», όπως υποστηρίζει ο Περικλής Μουστάκης,ο οποίος σκηνοθετεί και ερμηνεύει την «Αποκάλυψη» στο θέατρο «Άσκηση» έως και τις 11 Μαΐου.
Ντυμένος με ένα μαύρο κομψό κοστούμι και περιμένοντας σε ένα σαλόνι ή αίθουσα αναμονής, όπου διακριτικά στέκεται και συνοδεύει τη δράση παίζοντας πιάνο ένα νεαρό αγόρι –ο Αλέξανδρος Κούρος– ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας από όλους αυτούς τους εξεγερμένους εφήβους των σύγχρονων «Δεκεμβριανών», ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει το κείμενο της Αποκάλυψης ανάμεσα σε περιοδικά του συρμού.
Έτσι αρχίζει να εκφωνεί, να ερμηνεύει και να ζωντανεύει στη σκηνή την Αποκάλυψη με ρυθμό και εκφορά λόγου που πατά στην βυζαντινή παράδοση, αλλά θυμίζει και την δυτική εκκλησιαστική εκδοχή, με τον κοσμικό και αναπαραστατικό χαρακτήρα.
Ο λόγος φτάνει στο θεατή από δύο πηγές. Ηχογραφημένος, μέσα από το λάπτοπ που κρατά το νεαρό αγόρι, αλλά εκφερόμενος και από τον πρωταγωνιστή. Σηματοδοτείται έτσι η αναγκαιότητα μιας σύγχρονης ανάγνωσης και αναπαράστασης του κειμένου σε μια διαρκή συνομιλία με το κλασσικό παρελθόν.
Ο Μουστάκης, έχοντας καλυμμένο το κεφάλι και το πρόσωπό του με ένα λευκό μαντήλι, θυμίζει από τη μια την τιάρα των δυτικών αρχιερέων και το πετραχήλι στο κεφάλι των εξομολογούμενων, και από την άλλη το λευκό μαντήλι, πουκάμισο, ή πετσετάκι που στέλνουμε μαζί με τον κάθε νεκρό στον δικό μας αγαπημένο που έχει φύγει… Θυμίζει ακόμη το λευκό πανί με το οποίο σκεπάζουν το πρόσωπο του νεκρού όταν τον ξενυχτάνε. Είναι το ίδιο λευκό πανί με το οποίο σκεπάζονται οι καθρέφτες στα σπιτικά που ξενυχτούν νεκρό, γιατί –όπως πιστεύει ο λαός- δεν κάνει να καθρεφτίζεται ο χάρος για να μην «πάρει» και άλλους…
Κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης είναι το νερό που εξαγνίζει και καθαρίζει σώματα και ψυχές. Νερό κερνάει τους θεατές ο ηθοποιός, όπως ο αρχιερέας κοινωνεί το εκκλησίασμα Θεία Μετάληψη. Μικρά χαρτάκια με τυπωμένα αποσπάσματα της Αποκάλυψης δίνει στους θεατές, όπως ο παπάς προσφέρει το Αντίδωρο στο χέρι του πιστού.
Λίγο αργότερα ο ίδιος εμβαπτίζεται στη σκάφη - κολυμπήθρα που βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής και στη συνέχεια, με μια σκάλα στους ώμους –που θυμίζει τον σταυρό του μαρτυρίου στο δρόμο για τον Γολγοθά – ανεβαίνει αναζητώντας το λόγο της Αποκάλυψης στις τυπωμένες σελίδες που είναι αναρτημένες στον τοίχο, κατρακυλώντας τελικά στα βάραθρα. Αυτά τα μικρά αποσπάσματα θα εξαφανίσει το νεαρό αγόρι, βάζοντας φωτιά στο τυπωμένο χαρτί, θυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο την φωτιά που βάζουν συνομήλικοί του στους δρόμους και τα οδοφράγματα…
Στο φινάλε ο ίδιος έφηβος αντί να εκσφενδονίσει πέτρες, διαλύει το πιάνο αφήνοντάς το με τα πλήκτρα γυμνά, να ακούγονται σε ένα μονοσήμαντο τόνο, όπως το πένθιμο σήμαντρο…
Ταυτότητα
Θέατρο Άσκηση, Φραγκούδη 18-20, πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, τηλ 210 9236992
Αποκάλυψις του Ιωάνου
Σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Περικλής Μουστάκης
Στο πιάνο ο Αλέξανδρος Κούρος.
Σκηνικά-κοστούμια: Άγγελος Αγγελής
Φωτισμοί: Σωτηρία Σιδέρη.
Παραστάσεις: Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ.Τετάρτη, Μ.Πέμπτη και Τρίτη 26-4, 3-5 10-5 και Τετάρτη 27-4, 4-5, 11-5
Ώρα έναρξης : 9.00 μ.μ.
Διάρκεια 80΄
Τιμές εισιτηρίων: 20 ευρώ, φοιτητικό: 13 ευρώ.
Στο θέατρο «Άσκηση » συνεχίζονται επίσης έως τις 8 Μαΐου, από Πέμπτη έως και Κυριακή, οι παραστάσεις του έργου του Λουίτζι Πιραντέλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε».
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, εμβληματικό, ποιητικό και συμβολικό κείμενο, που έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις εντός και εκτός χριστιανικής παράδοσης και έχει εμπνεύσει πολλούς δημιουργούς και καλλιτέχνες, «είναι ένα έργο που δεν τελειώνει ποτέ», όπως υποστηρίζει ο Περικλής Μουστάκης,ο οποίος σκηνοθετεί και ερμηνεύει την «Αποκάλυψη» στο θέατρο «Άσκηση» έως και τις 11 Μαΐου.
Ντυμένος με ένα μαύρο κομψό κοστούμι και περιμένοντας σε ένα σαλόνι ή αίθουσα αναμονής, όπου διακριτικά στέκεται και συνοδεύει τη δράση παίζοντας πιάνο ένα νεαρό αγόρι –ο Αλέξανδρος Κούρος– ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας από όλους αυτούς τους εξεγερμένους εφήβους των σύγχρονων «Δεκεμβριανών», ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει το κείμενο της Αποκάλυψης ανάμεσα σε περιοδικά του συρμού.
Έτσι αρχίζει να εκφωνεί, να ερμηνεύει και να ζωντανεύει στη σκηνή την Αποκάλυψη με ρυθμό και εκφορά λόγου που πατά στην βυζαντινή παράδοση, αλλά θυμίζει και την δυτική εκκλησιαστική εκδοχή, με τον κοσμικό και αναπαραστατικό χαρακτήρα.
Ο λόγος φτάνει στο θεατή από δύο πηγές. Ηχογραφημένος, μέσα από το λάπτοπ που κρατά το νεαρό αγόρι, αλλά εκφερόμενος και από τον πρωταγωνιστή. Σηματοδοτείται έτσι η αναγκαιότητα μιας σύγχρονης ανάγνωσης και αναπαράστασης του κειμένου σε μια διαρκή συνομιλία με το κλασσικό παρελθόν.
Ο Μουστάκης, έχοντας καλυμμένο το κεφάλι και το πρόσωπό του με ένα λευκό μαντήλι, θυμίζει από τη μια την τιάρα των δυτικών αρχιερέων και το πετραχήλι στο κεφάλι των εξομολογούμενων, και από την άλλη το λευκό μαντήλι, πουκάμισο, ή πετσετάκι που στέλνουμε μαζί με τον κάθε νεκρό στον δικό μας αγαπημένο που έχει φύγει… Θυμίζει ακόμη το λευκό πανί με το οποίο σκεπάζουν το πρόσωπο του νεκρού όταν τον ξενυχτάνε. Είναι το ίδιο λευκό πανί με το οποίο σκεπάζονται οι καθρέφτες στα σπιτικά που ξενυχτούν νεκρό, γιατί –όπως πιστεύει ο λαός- δεν κάνει να καθρεφτίζεται ο χάρος για να μην «πάρει» και άλλους…
Κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης είναι το νερό που εξαγνίζει και καθαρίζει σώματα και ψυχές. Νερό κερνάει τους θεατές ο ηθοποιός, όπως ο αρχιερέας κοινωνεί το εκκλησίασμα Θεία Μετάληψη. Μικρά χαρτάκια με τυπωμένα αποσπάσματα της Αποκάλυψης δίνει στους θεατές, όπως ο παπάς προσφέρει το Αντίδωρο στο χέρι του πιστού.
Λίγο αργότερα ο ίδιος εμβαπτίζεται στη σκάφη - κολυμπήθρα που βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής και στη συνέχεια, με μια σκάλα στους ώμους –που θυμίζει τον σταυρό του μαρτυρίου στο δρόμο για τον Γολγοθά – ανεβαίνει αναζητώντας το λόγο της Αποκάλυψης στις τυπωμένες σελίδες που είναι αναρτημένες στον τοίχο, κατρακυλώντας τελικά στα βάραθρα. Αυτά τα μικρά αποσπάσματα θα εξαφανίσει το νεαρό αγόρι, βάζοντας φωτιά στο τυπωμένο χαρτί, θυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο την φωτιά που βάζουν συνομήλικοί του στους δρόμους και τα οδοφράγματα…
Στο φινάλε ο ίδιος έφηβος αντί να εκσφενδονίσει πέτρες, διαλύει το πιάνο αφήνοντάς το με τα πλήκτρα γυμνά, να ακούγονται σε ένα μονοσήμαντο τόνο, όπως το πένθιμο σήμαντρο…
Ταυτότητα
Θέατρο Άσκηση, Φραγκούδη 18-20, πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, τηλ 210 9236992
Αποκάλυψις του Ιωάνου
Σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Περικλής Μουστάκης
Στο πιάνο ο Αλέξανδρος Κούρος.
Σκηνικά-κοστούμια: Άγγελος Αγγελής
Φωτισμοί: Σωτηρία Σιδέρη.
Παραστάσεις: Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ.Τετάρτη, Μ.Πέμπτη και Τρίτη 26-4, 3-5 10-5 και Τετάρτη 27-4, 4-5, 11-5
Ώρα έναρξης : 9.00 μ.μ.
Διάρκεια 80΄
Τιμές εισιτηρίων: 20 ευρώ, φοιτητικό: 13 ευρώ.
Στο θέατρο «Άσκηση » συνεχίζονται επίσης έως τις 8 Μαΐου, από Πέμπτη έως και Κυριακή, οι παραστάσεις του έργου του Λουίτζι Πιραντέλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε».
