Αγγέλα: Μια παράσταση μοιρολόι και αρχαίο χορικό
Μία σύγχρονη τραγωδία που σκιαγραφεί την μετεμφυλιακή Ελλάδα σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μπίτος, παντρεύοντας τα αρχαία χορικά με το ρεμπέτικο, σε μια παράσταση που καταφέρνει και συγκινεί.
της Μάνιας Ζούση
-Πώς σε λένε;
-Αγγέλα, αλλά με φωνάζουν Τασία.
Ένα λαϊκό δράμα γραμμένο το 1958, η «Αγγέλα» ξεδιπλώνει με σπαρακτικό τρόπο, μέσα από την αυτοκτονία μιας νεαρής υπηρέτριας, την ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Και γίνεται αφορμή να στηθεί μια τοιχογραφία της σύστασης του μεταπολεμικού κράτους, με την αστική και την ανερχόμενη μεσοαστική τάξη να κυριαρχούν και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα να παλεύουν για την επιβίωση, κόντρα στην ανέχεια, την εκμετάλλευση και την υποτέλεια.
Οι λαϊκής καταγωγής χαρακτήρες του έργου, κυρίως υπηρέτριες και ο οικογενειακός, συγγενικός και φιλικός τους κύκλος, έχουν τα δικά τους πάθη, τις αδυναμίες, τα βάσανα, τους καημούς και τα όνειρα. Είναι η εποχή που η Ελλάδα μετρά ακόμα τις ανοιχτές πληγές του εμφυλίου, η αριστερά βρίσκεται στο απόσπασμα μέσα από διώξεις και εξορίες, βασιλεύει η αδιαφάνεια, η κυριαρχία και ο φόβος του χωροφύλακα και του πονηρού και διεφθαρμένου νταβατζή. Την ίδια ώρα γίνεται προσπάθεια να στηθεί το νέο μεταπολεμικό κράτος της ανοικοδόμησης, των μεγάλων δημόσιων έργων, της εσωτερικής μετανάστευσης και ενός ολόκληρου φοβισμένου και εξαρτημένου κόσμου.
Η παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο «Σφενδόνη» από την ομάδα ΑΣΙΠΚΑ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπίτου, διαθέτει εσωτερικό ρυθμό και λόγο που μοιάζει να έλκει την καταγωγή του από τα αρχαία χορικά, περνά στον δεκαπεντασύλλαβο των δημοτικών τραγουδιών και μπολιάζεται από την αυθεντικότητα και τη στιβαρότητα των ήχων του ρεμπέτικου που συνοδεύουν τη δράση. Ο Μπίτος κατάφερε να ζωντανέψει το έργο δίνοντάς του νέα δυναμική φόρμα και διαχρονική επικαιρότητα, διαλύοντας κάθε έννοια γραφικής ηθογραφίας και σκονισμένης μελοδραματικής ιστορίας.
Σαν ένας αρχαίος χορός νεκρών, που ζωντάνεψαν και επιστρέφουν, οι ηθοποιοί, Αρφάνη Λένικα, Δημητρόπουλος Νίκος, Δράκου Ειρήνη, Ζαραφίδου Ελένη, Ιωακείμ Πανάγος, Λυτού Ρίτα, Μάρκου Κλεοπάτρα, Κονιτοπούλου Σταυρούλα και Στυλιανέσης Βασίλης, κινούνται πάνω σε σανίδια που σηματοδοτούν τις ταράτσες των πολυκατοικιών. Εκεί άλλωστε διαδραματίζεται η ιστορία και εξελίσσεται η δράση, στο πλυσταριό, βασίλειο και καταφύγιο των υπηρετριών, κοινό τόπο συνάντησής τους ανάμεσα στις μπουγάδες, εκεί όπου μπορούν να απομονώνονται και να ονειρεύονται, αντικρίζοντας τον ουρανό τα καλοκαιρινά βράδια. Πάνω σε αυτά τα σανίδια στέκονται, μιλούν, χειρονομούν, σιωπούν, μοιάζοντας με πουλιά σε κεραμίδια, στέγες, τηλεγραφόξυλα και κλαδιά δέντρων, έτοιμα να πετάξουν και να φύγουν μακριά.
Τα βαμμένα τους πρόσωπα γίνονται μάσκες μιας σύγχρονης τραγωδίας, όπου η κυτταρική μνήμη και η λαϊκή καταγωγή σμίγουν σε ένα κοινό μοιρολόι αδικημένων που ζητούν δικαίωση. Πάνω σε αυτές τις σανίδες άλλωστε -πρώτη ύλη οικοδομών- χτίζεται η νέα μεταπολεμική Ελλάδα, η Ελλάδα της ανοικοδόμησης και των μεγάλων έργων, σε μια παράσταση - γεωγραφία ενός νέου τόπου. Μια παράσταση που καταφέρνει και συγκινεί.
Info:
Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4 , Μακρυγιάννη
έως την Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Νύσος
Ερμηνεύουν: Αρφάνη Λένικα, Δημητρόπουλος Νίκος, Δράκου Ειρήνη, Ζαραφίδου Ελένη, Ιωακείμ Πανάγος, Λυτού Ρίτα, Μάρκου Κλεοπάτρα, Κονιτοπούλου Σταυρούλα, Στυλιανέσης Βασίλης
Μουσικοί : Μπουκουβάλας Θανάσης, Παγορόπουλος Ανδριανός, Παχάκη Κατερίνα
Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων: Δευτέρα &Τρίτη, 21. 30
Διάρκεια Παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 18,00€ (γενική είσοδος) & 10,00€ (φοιτητικό)
Τηλέφωνο 210 - 9246692
-Πώς σε λένε;
-Αγγέλα, αλλά με φωνάζουν Τασία.
Ένα λαϊκό δράμα γραμμένο το 1958, η «Αγγέλα» ξεδιπλώνει με σπαρακτικό τρόπο, μέσα από την αυτοκτονία μιας νεαρής υπηρέτριας, την ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Και γίνεται αφορμή να στηθεί μια τοιχογραφία της σύστασης του μεταπολεμικού κράτους, με την αστική και την ανερχόμενη μεσοαστική τάξη να κυριαρχούν και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα να παλεύουν για την επιβίωση, κόντρα στην ανέχεια, την εκμετάλλευση και την υποτέλεια.
Οι λαϊκής καταγωγής χαρακτήρες του έργου, κυρίως υπηρέτριες και ο οικογενειακός, συγγενικός και φιλικός τους κύκλος, έχουν τα δικά τους πάθη, τις αδυναμίες, τα βάσανα, τους καημούς και τα όνειρα. Είναι η εποχή που η Ελλάδα μετρά ακόμα τις ανοιχτές πληγές του εμφυλίου, η αριστερά βρίσκεται στο απόσπασμα μέσα από διώξεις και εξορίες, βασιλεύει η αδιαφάνεια, η κυριαρχία και ο φόβος του χωροφύλακα και του πονηρού και διεφθαρμένου νταβατζή. Την ίδια ώρα γίνεται προσπάθεια να στηθεί το νέο μεταπολεμικό κράτος της ανοικοδόμησης, των μεγάλων δημόσιων έργων, της εσωτερικής μετανάστευσης και ενός ολόκληρου φοβισμένου και εξαρτημένου κόσμου.
Η παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο «Σφενδόνη» από την ομάδα ΑΣΙΠΚΑ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπίτου, διαθέτει εσωτερικό ρυθμό και λόγο που μοιάζει να έλκει την καταγωγή του από τα αρχαία χορικά, περνά στον δεκαπεντασύλλαβο των δημοτικών τραγουδιών και μπολιάζεται από την αυθεντικότητα και τη στιβαρότητα των ήχων του ρεμπέτικου που συνοδεύουν τη δράση. Ο Μπίτος κατάφερε να ζωντανέψει το έργο δίνοντάς του νέα δυναμική φόρμα και διαχρονική επικαιρότητα, διαλύοντας κάθε έννοια γραφικής ηθογραφίας και σκονισμένης μελοδραματικής ιστορίας.
Σαν ένας αρχαίος χορός νεκρών, που ζωντάνεψαν και επιστρέφουν, οι ηθοποιοί, Αρφάνη Λένικα, Δημητρόπουλος Νίκος, Δράκου Ειρήνη, Ζαραφίδου Ελένη, Ιωακείμ Πανάγος, Λυτού Ρίτα, Μάρκου Κλεοπάτρα, Κονιτοπούλου Σταυρούλα και Στυλιανέσης Βασίλης, κινούνται πάνω σε σανίδια που σηματοδοτούν τις ταράτσες των πολυκατοικιών. Εκεί άλλωστε διαδραματίζεται η ιστορία και εξελίσσεται η δράση, στο πλυσταριό, βασίλειο και καταφύγιο των υπηρετριών, κοινό τόπο συνάντησής τους ανάμεσα στις μπουγάδες, εκεί όπου μπορούν να απομονώνονται και να ονειρεύονται, αντικρίζοντας τον ουρανό τα καλοκαιρινά βράδια. Πάνω σε αυτά τα σανίδια στέκονται, μιλούν, χειρονομούν, σιωπούν, μοιάζοντας με πουλιά σε κεραμίδια, στέγες, τηλεγραφόξυλα και κλαδιά δέντρων, έτοιμα να πετάξουν και να φύγουν μακριά.
Τα βαμμένα τους πρόσωπα γίνονται μάσκες μιας σύγχρονης τραγωδίας, όπου η κυτταρική μνήμη και η λαϊκή καταγωγή σμίγουν σε ένα κοινό μοιρολόι αδικημένων που ζητούν δικαίωση. Πάνω σε αυτές τις σανίδες άλλωστε -πρώτη ύλη οικοδομών- χτίζεται η νέα μεταπολεμική Ελλάδα, η Ελλάδα της ανοικοδόμησης και των μεγάλων έργων, σε μια παράσταση - γεωγραφία ενός νέου τόπου. Μια παράσταση που καταφέρνει και συγκινεί.
Info:
Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4 , Μακρυγιάννη
έως την Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Νύσος
Ερμηνεύουν: Αρφάνη Λένικα, Δημητρόπουλος Νίκος, Δράκου Ειρήνη, Ζαραφίδου Ελένη, Ιωακείμ Πανάγος, Λυτού Ρίτα, Μάρκου Κλεοπάτρα, Κονιτοπούλου Σταυρούλα, Στυλιανέσης Βασίλης
Μουσικοί : Μπουκουβάλας Θανάσης, Παγορόπουλος Ανδριανός, Παχάκη Κατερίνα
Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων: Δευτέρα &Τρίτη, 21. 30
Διάρκεια Παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 18,00€ (γενική είσοδος) & 10,00€ (φοιτητικό)
Τηλέφωνο 210 - 9246692
