Gadjo Dilo: Πάθος, ενέργεια, ομορφιά... Gypsy jazz
Οι Gadjo Dilo μιλούν στο in2life για την ελληνική… manouche μουσική, για το πάντρεμα του gypsy swing με το λαϊκό, για το νέο τους δίσκο και τα σχέδιά τους για το μέλλον.
συνέντευξη στον Παναγιώτη Κωνσταντίνου
Εκεί που ο Django Reinhardt συναντάει τον Τσιτσάνη και η Gypsy Jazz τα λαϊκά και ελαφρολαϊκά του '50 και του '60, οι Gadjo Dilo επιστρέφουν και εμείς δεν χορταίνουμε να τους βλέπουμε.
Ένα live γεμάτο, χορό, ρυθμό και θετική ενέργεια στο Gazarte, την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου, όπου θα ακούσουμε και τραγούδια από το νέο τους δίσκο Manouche De Grec Vol ΙΙ.
Με αφετηρία τη μουσική ιδιοφυΐα του θρυλικού κιθαρίστα της gypsy swing και το ελληνικό ηχόχρωμα, οι Gadjo Dilo δημιουργούν το δικό τους μουσικό στυλ, το "Manouche De Grec", ενώνουν μουσικούς πολιτισμούς, πειραματίζονται πάνω στη μεταγενέστερη Jazz και διασκευάζουν αγαπημένα ελληνικά τραγούδια κορυφαίων δημιουργών.
Το "Manouche" (Gypsy Jazz) γίνεται “Grec” και το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Το μουσικό ταξίδι των Gadjo Dilo όμως δεν σταματάει στην ελληνική μουσική σκηνή του '50 και του '60. Μας ταξιδεύουν και στην αμερικανική Jazz, αλλά και στη Γαλλία και στη μουσική του μεσοπολέμου, με τραγούδια των Edith Piaf, Ella Fitgerald, Sinatra.
Οι Gadjo Dilo, η παρέα των “τρελών μπαλαμών”, μίλησαν στο in2life για την τσιγγάνικη τζαζ, τα μουσικά “παντρέματα”, το νέο τους δίσκο και τη “Manouche” που τελικά είναι “Grec”...
Μια παρέα “τρελών μπαλαμών” σε τσιγγάνικα τζαζ μονοπάτια; Φαντάζομαι δεν ήταν ένα παιδικό άκουσμα. Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε σε αυτό το είδος. Τι είναι για εσάς η “Gypsy jazz”;
Δεν είναι παιδικό μας άκουσμα σίγουρα. Αυτό που μας γοητεύει είναι ο ήχος των φυσικών οργάνων η αρμονία και μελωδικότητα και το παιχνίδι του αυτοσχεδιασμού. Gypsy jazz για μας είναι μια μουσική με πάθος,ζωντάνια, ενέργεια και ομορφιά που μας ταιριάζει.
Πως συναντιούνται ο Τσιτσάνης, το ρεμπέτικο και το ελαφρολαϊκό με τον Τζάνγκο Ράινχαρντ και την τσιγγάνικη τζαζ; Τι κοινό έχουν για να γίνει το “πάντρέμα”;
Το κοινό μεταξύ τους είναι η ίδια περίπου εποχή, περίοδος. Αυτό σημαίνει ότι έχουν κοινά δομικά στοιχεία. Πρόκειται για αστικές μουσικές που αφουγκράζονται την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και όχι μουσικές υπαίθρου που αντλούν αποκλειστικά από την τοπική παράδοση.
Υπήρξαν φορές που “δεν τα βρήκαν”;
Πολύ σωστά το λες “δεν τα βρήκαν” , εμείς θα το λέγαμε με το ζόρι δεν γίνεται.
Ετοιμάζετε καινούργιο δίσκο. Επιμείνετε στο ίδιο είδος (ρεμπέτικο – ελαφρολαϊκό) ή έχουμε νέα “παντρέματα”; Θα έχει και δικές σας, πρωτότυπες δημιουργίες;
Ο καινούργιος δίσκος είναι έτοιμος από εμάς και περιμένουμε να τυπωθεί. Είναι μια συνέχεια του Manouche de Grec με κάποια νέα “παντρέματα”, δύο πρωτότυπες συνθέσεις και ένα κομμάτι έκπληξη με τον Tonino Carotone.
Έχετε σκεφτεί να εγκαταλείψετε οριστικά τις διασκευές;
Ναι, θεωρήσαμε ότι σωστότερο για μας είναι αυτό το βήμα να γίνει στον επόμενο δίσκο.
Φοβηθήκατε ποτέ την αντίδραση του κοινού στη διασκευή παλιών αγαπημένων τραγουδιών;
Όχι, γιατί και εμείς κοινό είμαστε και μάλιστα πολύ απαιτητικό και ιδιότροπο.
Τα τελευταία χρόνια η “Gypsy jazz” κερδίζει ολοένα και περισσότερους φίλους στην Ελλάδα. Αν και το είδος ήταν αρκετά ξένο στο ελληνικό κοινό, ήταν τόσο θετική η αντίδραση στο άκουσμα αυτών των ήχων, που αναρωτιέμαι μήπως τελικά η “Manouche” είναι “Grec”; Αλλιώς πού πιστεύετε πως οφείλεται αυτή η απήχηση;
Αυτό που σωστά αναρωτιέσαι είναι το ίδιο που πριν μερικά χρόνια σε μας έκανε τρομερή εντύπωση - δηλαδή πόσο ταιριάζουν! Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είμαστε τυχεροί που ο θαυμασμός μας για την μουσική του Django Rainhartd και η αγάπη μας για τα παλιά λαϊκά ταίριαξε αβίαστα.
H “ελληνική Manouche Jazz” έχει απήχηση στο εξωτερικό; Δημιουργεί πρόβλημα ο ελληνικός στίχος;
Καθόλου, και ο ελληνικός στίχος και η ελληνικότητα της manouche δίνουν ένα άρωμα εξωτικό, μεσογειακό με έντονο χαρακτήρα, αποδεκτό. Αυτό το έχουμε βιώσει όσες φορές έχουμε παίξει εκτός Ελλάδος.
Ξεκινήσατε από την παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο, το καλοκαίρι του 2009, και σήμερα είστε η πιο δημοφιλής ελληνική “Gypsy jazz” μπάντα. Τι έχει αλλάξει από εκείνα τα καλοκαίρια και ποια είναι η “κινητήριος δύναμη” των Gadjo Dilo;
Βασικά αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι τώρα πια, λόγω υποχρεώσεων επαγγελματικών αλλά και προσωπικών, δεν μπορούμε να πηγαίνουμε για κάμπινγκ στο Σίμο… Κατά τα άλλα, πάνω κάτω στα ίδια είμαστε. Η κινητήριος δύναμη ήταν και θα είναι η παθολογική μας αγάπη για την μουσική του Django.
Τι να περιμένουμε από τους Gadjo Dilo το επόμενο διάστημα;
Συναυλίες σε ωραίους χώρους σε όλη την Ελλάδα.
Εκεί που ο Django Reinhardt συναντάει τον Τσιτσάνη και η Gypsy Jazz τα λαϊκά και ελαφρολαϊκά του '50 και του '60, οι Gadjo Dilo επιστρέφουν και εμείς δεν χορταίνουμε να τους βλέπουμε.
Ένα live γεμάτο, χορό, ρυθμό και θετική ενέργεια στο Gazarte, την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου, όπου θα ακούσουμε και τραγούδια από το νέο τους δίσκο Manouche De Grec Vol ΙΙ.
Με αφετηρία τη μουσική ιδιοφυΐα του θρυλικού κιθαρίστα της gypsy swing και το ελληνικό ηχόχρωμα, οι Gadjo Dilo δημιουργούν το δικό τους μουσικό στυλ, το "Manouche De Grec", ενώνουν μουσικούς πολιτισμούς, πειραματίζονται πάνω στη μεταγενέστερη Jazz και διασκευάζουν αγαπημένα ελληνικά τραγούδια κορυφαίων δημιουργών.
Το "Manouche" (Gypsy Jazz) γίνεται “Grec” και το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Το μουσικό ταξίδι των Gadjo Dilo όμως δεν σταματάει στην ελληνική μουσική σκηνή του '50 και του '60. Μας ταξιδεύουν και στην αμερικανική Jazz, αλλά και στη Γαλλία και στη μουσική του μεσοπολέμου, με τραγούδια των Edith Piaf, Ella Fitgerald, Sinatra.
Οι Gadjo Dilo, η παρέα των “τρελών μπαλαμών”, μίλησαν στο in2life για την τσιγγάνικη τζαζ, τα μουσικά “παντρέματα”, το νέο τους δίσκο και τη “Manouche” που τελικά είναι “Grec”...
Μια παρέα “τρελών μπαλαμών” σε τσιγγάνικα τζαζ μονοπάτια; Φαντάζομαι δεν ήταν ένα παιδικό άκουσμα. Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε σε αυτό το είδος. Τι είναι για εσάς η “Gypsy jazz”;
Δεν είναι παιδικό μας άκουσμα σίγουρα. Αυτό που μας γοητεύει είναι ο ήχος των φυσικών οργάνων η αρμονία και μελωδικότητα και το παιχνίδι του αυτοσχεδιασμού. Gypsy jazz για μας είναι μια μουσική με πάθος,ζωντάνια, ενέργεια και ομορφιά που μας ταιριάζει.
Πως συναντιούνται ο Τσιτσάνης, το ρεμπέτικο και το ελαφρολαϊκό με τον Τζάνγκο Ράινχαρντ και την τσιγγάνικη τζαζ; Τι κοινό έχουν για να γίνει το “πάντρέμα”;
Το κοινό μεταξύ τους είναι η ίδια περίπου εποχή, περίοδος. Αυτό σημαίνει ότι έχουν κοινά δομικά στοιχεία. Πρόκειται για αστικές μουσικές που αφουγκράζονται την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και όχι μουσικές υπαίθρου που αντλούν αποκλειστικά από την τοπική παράδοση.
Υπήρξαν φορές που “δεν τα βρήκαν”;
Πολύ σωστά το λες “δεν τα βρήκαν” , εμείς θα το λέγαμε με το ζόρι δεν γίνεται.
Ετοιμάζετε καινούργιο δίσκο. Επιμείνετε στο ίδιο είδος (ρεμπέτικο – ελαφρολαϊκό) ή έχουμε νέα “παντρέματα”; Θα έχει και δικές σας, πρωτότυπες δημιουργίες;
Ο καινούργιος δίσκος είναι έτοιμος από εμάς και περιμένουμε να τυπωθεί. Είναι μια συνέχεια του Manouche de Grec με κάποια νέα “παντρέματα”, δύο πρωτότυπες συνθέσεις και ένα κομμάτι έκπληξη με τον Tonino Carotone.
Έχετε σκεφτεί να εγκαταλείψετε οριστικά τις διασκευές;
Ναι, θεωρήσαμε ότι σωστότερο για μας είναι αυτό το βήμα να γίνει στον επόμενο δίσκο.
Φοβηθήκατε ποτέ την αντίδραση του κοινού στη διασκευή παλιών αγαπημένων τραγουδιών;
Όχι, γιατί και εμείς κοινό είμαστε και μάλιστα πολύ απαιτητικό και ιδιότροπο.
Τα τελευταία χρόνια η “Gypsy jazz” κερδίζει ολοένα και περισσότερους φίλους στην Ελλάδα. Αν και το είδος ήταν αρκετά ξένο στο ελληνικό κοινό, ήταν τόσο θετική η αντίδραση στο άκουσμα αυτών των ήχων, που αναρωτιέμαι μήπως τελικά η “Manouche” είναι “Grec”; Αλλιώς πού πιστεύετε πως οφείλεται αυτή η απήχηση;
Αυτό που σωστά αναρωτιέσαι είναι το ίδιο που πριν μερικά χρόνια σε μας έκανε τρομερή εντύπωση - δηλαδή πόσο ταιριάζουν! Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είμαστε τυχεροί που ο θαυμασμός μας για την μουσική του Django Rainhartd και η αγάπη μας για τα παλιά λαϊκά ταίριαξε αβίαστα.
H “ελληνική Manouche Jazz” έχει απήχηση στο εξωτερικό; Δημιουργεί πρόβλημα ο ελληνικός στίχος;
Καθόλου, και ο ελληνικός στίχος και η ελληνικότητα της manouche δίνουν ένα άρωμα εξωτικό, μεσογειακό με έντονο χαρακτήρα, αποδεκτό. Αυτό το έχουμε βιώσει όσες φορές έχουμε παίξει εκτός Ελλάδος.
Ξεκινήσατε από την παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο, το καλοκαίρι του 2009, και σήμερα είστε η πιο δημοφιλής ελληνική “Gypsy jazz” μπάντα. Τι έχει αλλάξει από εκείνα τα καλοκαίρια και ποια είναι η “κινητήριος δύναμη” των Gadjo Dilo;
Βασικά αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι τώρα πια, λόγω υποχρεώσεων επαγγελματικών αλλά και προσωπικών, δεν μπορούμε να πηγαίνουμε για κάμπινγκ στο Σίμο… Κατά τα άλλα, πάνω κάτω στα ίδια είμαστε. Η κινητήριος δύναμη ήταν και θα είναι η παθολογική μας αγάπη για την μουσική του Django.
Τι να περιμένουμε από τους Gadjo Dilo το επόμενο διάστημα;
Συναυλίες σε ωραίους χώρους σε όλη την Ελλάδα.
