Ρένος Χαραλαμπίδης: Αφήνω πίσω εποχές, ξανασυστήνομαι

συνέντευξη στον Παναγιώτη Κωνσταντίνου

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης, γιορτάζει τα 25 χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση. Και τα γιορτάζει μέσα από μια μουσική παράσταση. Ξανασυστήνεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και γίνεται «κομπέρ» της δίκης του παράστασης, παρουσιάζοντας τις πολλαπλές περσόνες του. Αφηγείται ιστορίες, στο ύφος μιας live ραδιοφωνικής εκπομπής, συνοδεία τραγουδιών από το Σαββόπουλο μέχρι τον Αττίκ και από τον Bob Dylan έως τον Σταύρο Ξαρχάκο.

Ένας προσωπικός απολογισμός, από το “No Budget Story” και τα “Φτηνά Τσιγάρα” μέχρι σήμερα, αλλά και μια διακριτική ματιά στη γενιά του ’90. Μαζί του σε αυτό το ταξίδι, η ταλαντούχα τραγουδίστρια της τζαζ Δώρα Τσίγκα και η ορχήστρα “Το Πλήρωμα του Χρόνου”, με τους Ηλία Κατελάνου (κιθάρα - ενορχήστρωση), Δημήτρη Φροσύνη (πιάνο), Γιώργο Δελλή (keyboard) και Θάνο Χατζηαναγνώστου (ντραμς). Πριν από κάθε παράσταση θα προβάλλεται η ταινία «Φθηνά Τσιγάρα».

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης μίλησε στο In2life.gr για την μουσική παράσταση που ετοίμασε, τη σχέση του με τη μουσική, την πορεία του μέχρι σήμερα και τα επόμενά του βήματα. “Κάθε καλλιτέχνης πρέπει να αφήνει πίσω του εποχές και να ξανά συστήνεται στο κοινό ως αυτός που είναι τώρα. Δεν μου ταιριάζει το εμπόριο αναμνήσεων”…

Από το πλατό στο πάλκο, από την κάμερα στη κιθάρα... Ποια είναι και πως προέκυψε η σχέση σου με τη μουσική;
Από την εφηβεία μου έπαιζα κιθάρα και έγγραφα τραγούδια. Τα τραγούδια αυτά βρήκα το θάρρος να τα παρουσιάσω στην τρυφερή δεκαετία των 40. Κατά ένα παράξενο τρόπο πάντα έβλεπα τον εαυτό μου ως μουσικό. Ίσως γι' αυτό και τα πάω καλά με το μοντάζ στις ταινίες μου, που βασίζεται αποκλειστικά στον εσωτερικό ρυθμό, που έχουν κυρίως οι μουσικοί.

Πως γεννήθηκε η ιδέα αυτής της μουσικής παράστασης που παρουσιάζεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο; «Ξανά συστήνεσαι»; Πρόκειται για μια επανεκκίνηση;
Μετά από 25 χρόνια παρουσίας ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, λέω να εμπλουτίσω το βιογραφικό μου με τα εφηβικά μου μουσικά όνειρα. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να αφήνει πίσω του εποχές και να ξανά συστήνεται στο κοινό ως αυτός που είναι τώρα. Να μην μένει σε αυτό που υπήρξε. Δεν μου ταιριάζει το εμπόριο αναμνήσεων.

Εικοσιπέντε χρόνια παρουσίας. Ποιος είναι ο τίτλος που θα έβαζες σε αυτή σου την πορεία; Ποια η «περίληψη» του έργου;
Όλα θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα, αλλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει και χειρότερα.

Τί θα συμβούλευε ο Ρένος του σήμερα τον Ρένο του “Νο Budget Story” και των “Φτηνών Τσιγάρων”; Και το αντίστροφο…
Ο Ρένος του σήμερα θα συμβούλευε τον Ρένο του τότε να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ο Ρένος του τότε θα συμβούλευε τον Ρένο του σήμερα να μην αφήσει να σβήσει το παιδί μέσα του. Να μην επιτρέψει να σβήσει το καρναβάλι.

Τα “Φτηνά Τσιγάρα” είναι το πιο αναγνωρίσιμο έργο σου. Ένιωσες ποτέ να εγκλωβίζεσαι σε αυτή την επιτυχία; Και τελικά ποιος πιστεύεις πως ήταν ο λόγος της επιτυχίας των “Φτηνών Τσιγάρων”;
Είναι η πιο αυτοβιογραφική ταινία μου. Δεν ξέρω γιατί έκανε επιτυχία. Για εμένα η διαχρονική πορεία της αποτελεί μυστήριο και θα το αφήσω έτσι. Όσο για το αν με "εγκλώβισε "η επιτυχία, έχω να πω ότι ήρθε τόσο αργά που ήμουν πια ένας άλλος άνθρωπος. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να παίρνω σοβαρά ούτε τις επιτυχίες ούτε τις αποτυχίες μου.

Έχω δει όλες σου τις ταινίες, ξανά και ξανά... Αυτό που παρατηρώ στον κεντρικό χαρακτήρα είναι πως πρόκειται στην ουσία για τον ίδιο άνθρωπο, που απλά μπλέκεται σε διαφορετικές ιστορίες. Ισχύει ή είναι λάθος η προσέγγισή μου; Αν ισχύει, τι κρύβεται πίσω από αυτό;
Έχεις απόλυτο δίκιο. Μέσα από τις ταινίες μου προσπαθώ να εκφραστώ. Μοιραία η προσωπικότητα μου φτιάχνει το βασικό χαρμάνι. Όλα τα πουλιά τραγουδούν σε όλη τους την ζωή το ίδιο τραγούδι. Με την πάροδο του χρόνου γίνεται πιο βαθύ και στοχαστικό. Ακολουθώ τις συμβουλές τους λοιπόν.

Στην αρχή του “No Budget Story”, στη σκηνή με το “μπουμ”, λες εξοργισμένος: “Εγώ πώς παίζω, γράφω και σκηνοθετώ;”. Τα κάνεις όλα όντως... Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα έπρεπε να επικεντρωθείς σε ένα από τα τρία;
Θέλω το μετέωρο πόστο του καλλιτέχνη. Η περιπέτεια της τέχνης με παρασύρει. Δεν μπορώ να αντισταθώ. Στην πραγματικότητα δεν τα κάνω ολα. Κάνω ένα πράγμα. Λέω την ιστορία που κάθε φορά με απασχολεί με όλα τα κινηματογραφικά εργαλεία.

Η εμπλοκή σου με την πολιτική είχε προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Έχεις μετανιώσει ποτέ για αυτή σου την απόφαση; Ενδέχεται να σε ξαναδούμε στο χώρο της πολιτικής;
Καλύτερα ποδοπατημένος από τον ταύρο στην αρένα παρά θεατής στην κερκίδα.

Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο κινηματογραφικά;
Το κρατάω μυστικό για να δυναμώσει. Μια ταινία είναι σαν ένα ελατήριο που για να εκτιναχτεί πρέπει να μαζέψει ενέργεια. Να συμπιεστεί. Και αυτήν την ενέργεια στο αρχικό στάδιο τη δίνει η σιωπή.