Ημισκούμπρια: 19 χρόνια επιτυχίες

«Φουρώ τη φουστανέλα μ’, τα τσαρούχια μ’ τα δυο. Παίρνω και το walkman με την Δόμνα τη Σαμιώ»-Βουκολικό
«Έκανα τα πάντα για σένανε μανδάμ, και τώρα ζε σουί μποσού ντε κλος ντε Νοτρ Νταμ»- Je Suis Bossu
«Κουφός είσαι παππού, τι ανοίγεις τη μασέλα; Θέλεις και μετάφρα απ’ τη Νατάσσα Συρεγγέλα;»- Δημόσιο Forevah
«Θ’ αρμέγω τις κατσίκες να κατεβάσουν γάλα και με τους μοναχούς εγώ θα παίζω μπάλα»- Ο Μοναχός
«Στα μοντέρνα μαγαζιά πάντα είμαι το κεφάλι. Και χορεύω αυτά τα techno με φιγούρες χάλι γκάλι»- Πιπινολάτρης Γερογόης 

Γαλούχησαν γενεές ολόκληρες πιτσιρικάδων με τον ευρηματικό τους στίχο και τα πανέξυπνα κομμάτια τους. Το πρώτο τους LP, «Τριάντα χρόνια επιτυχίες» (1996) ήταν εκείνο που οι περισσότεροι εξ ημών είχαμε πάρει σε κασέτα, η οποία κάποια στιγμή έλιωσε από τα δεκάδες repeat. 

Η συνέχεια έγινε με τον «Δίσκο που διαφημίζετε» το 1997 με επικά κομμάτια όπως ο «Κύρης του Σπιτιού» και το «Je Suis Bossu» παρέα με τον Φοίβο Δεληβοριά, ενώ ακολούθησαν οι «Στενές Επαφές με τρεις τύπους» (1998) και το κομμάτι – ύμνο «Δημόσιο Φορέβα», το «2030», η «Λόλα» (2001), οι «Γυναικολογίες» (2004) και η «Απλή Μέθοδος των Τριών» (2006). 

Τα Ημισκούμπρια, ή ΗΜΙΖ για τους φαν, κατάφεραν αυτό που λίγα ελληνικά χιπ χοπ σχήματα έχουν καταφέρει: να γίνουν το ίδιο δημοφιλή τόσο στους λάτρεις της σκηνής, αλλά και στους υπόλοιπους. Έφεραν το ραπ σε κάθε σπίτι – στου μεταλλά, στου ροκά, στου… λαϊκού – και έγραψαν μέσα από μια άρτια δισκογραφία το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην εγχώρια μουσική σκηνή. 

Σήμερα, 19 χρόνια μετά την κυκλοφορία του «30 χρόνια επιτυχίες» μπορεί να μην μας έχουν δώσει (μέχρι στιγμής) κάποιο νέο άλμπουμ, όμως σε κάθε συναυλία τους μας κάνουν να νοιώθουμε ξανά παιδιά και να τραγουδάμε φαρσί τους στίχους σαν να ήμασταν και εμείς επί σκηνής. Με αφορμή λοιπόν το φετινό, επετειακό τους live στη σκηνή του Fuzz το Σάββατο 28 Μαρτίου, επικοινωνήσαμε με τον Δημήτρη Μεντζέλο, ο οποίος μας μίλησε για τη φιλοσοφία πίσω από το σχηματισμό της μπάντας, τις στιγμές που θυμάται με νοσταλγία στην 19χρονη αυτή πορεία, τον Γιάνη Βαρουφάκη, τους Γερμανούς "που είναι φίλοι μας" και άλλα πολλά και… Ημισκουμπρικά. 

-Τι σας ώθησε να επιλέξετε τον χιουμοριστικό στίχο έναντι του πολιτικού/κοινωνικού, όπως συνηθίζεται στις χιπ χοπ μπάντες;
Εμείς παρακολουθούμε τη σκηνή από πολύ μικροί. Η γνωριμία μας έγινε το ’91, σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό στο Χαλάνδρι, τον Space FM, στον οποίο έκανα εκπομπή. Ο Μιθριδάτης και ο Πρύτανης ήταν ακροατές μου – και πολλοί ακόμα. Τότε οι ράπερς στην Αθήνα ήμασταν 50 άτομα και θέλαμε ο ένας να βγει με τον άλλον να μιλήσει για αυτή τη μουσική, η οποία ήταν καινούργια για την Ελλάδα και μας άρεσε να τα λέμε μεταξύ μας. Στην πορεία μας βγήκε όπως και σε όλους εκείνη την εποχή να φτιάξουμε μερικά τραγούδια. Τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δεν ήταν όπως σήμερα που ανεβάζεις ένα κομμάτι στο Youtube εύκολα. Έπρεπε να βρούμε στούντιο. Ευτυχώς είχαμε τον Πρύτανη που πάντα ήξερε από αυτά τα πράγματα, έτσι μας καθοδήγησε λιγάκι. 

Σιγά σιγά μπήκαμε δείλα στο στούντιο επηρεασμένοι από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες της εποχής, φτιάξαμε μερικά κομμάτια με κοινωνικοπολιτικό στίχο. Αλλά γυρίζαμε στο σπίτι με το Μιθριδάτη και γράφαμε κομμάτια χιουμοριστικά ή για ό,τι μας ενοχλούσε. Διαπιστώσαμε ότι τα κομμάτια τα «σοβαρά» ήταν δύο και παρέμεναν δύο ενώ οι κασέτες με το όνομα Ημισκούμπρια άρχισαν να γίνονται 3-4. Οπότε καταλήξαμε στο ότι κοροιδεύουμε τον εαυτό μας αν θέλουμε να κάνουμε κάτι άλλο. Έχοντας σαν πρότυπα τους Beastie Boys, τους De la Soul, τους Black Sheep, συγκροτήματα που έκαναν διαφορετικό χιπ χοπ, χιουμοριστικό μεν αλλά κοινωνικό δε. Έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Όλοι οι ράπερς λέγανε το πράγμα, αλλά εμείς αποφύγαμε το γκανγκστεριλίκι που ήταν η μόδα της εποχής και το κάναμε λίγο διαφορετικό. Αυτό ήταν το ξεκίνημα. 

-Ακούγοντας τα κομμάτια σας υπάρχουν κάποια πολιτικά μηνύματα. Τοποθετείστε κάπου;
Και οι 3 έχουμε κάποιες απόψεις που είναι κοινές. Πολιτικά δεν είμαστε κάπου συγκεκριμένα. Γενικώς το χιπ χοπ είναι μια μουσική που ο καθένας είναι ελεύθερος να γράψει ό,τι θέλει. Σίγουρα είναι μια μουσική κατά του ρατσισμού, υπέρ των ελευθεριών. Είναι ίσως το τελευταίο κίνημα που έχει μείνει στον ακροατή και στον δημιουργό για να κάνει μια υποτιθέμενη επανάσταση, αν υπάρχει αυτός ο όρος ή αν δεν γίνομαι γραφικός αναφέροντάς τον. Για να επαναστατήσει από το πιο απλό πράγμα που τον ενοχλεί στην καθημερινότητά του, μέχρι το πιο σπουδαίο. Για εμάς πάρα πολύ σπουδαίο είναι – και έχουμε γράψει κομμάτι - όταν έχει η κοπέλα μας καθυστέρηση και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Καθοδηγούμε τον κόσμο. Είναι πολύ σπουδαίο και αυτό. Όπως πολύ σπουδαίες είναι οι πολιτικές εξελίξεις που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη χώρα. Με τις προσπάθειες να ξεφορτωθούμε την Τρόικα, το Μνημόνιο, το χρέος, όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν.

-19 χρόνια πορείας για τα Ημισκούμπρια φέτος, από την πρώτη κυκλοφορία. Στιγμές που θυμάσαι;
Είναι πάρα πολλές. Σίγουρα καταπληκτική στιγμή ήταν όταν υπογράψαμε το πρώτο μας συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία. Πράγμα που δεν το περίμενε κανένας, ούτε το φανταζόμασταν. Ήταν διαφορετικά τα όνειρα στο κεφάλι μας τότε. Πήγαμε μάλιστα στην εταιρεία τότε με ένα μεγάλο στιλό, τεράστιο, από αυτά που πουλάγανε τα είδη δώρων που έλεγε «άμα το χάσεις και αυτό, χέσε μέσα». Ήταν μια ωραία στιγμή. Σίγουρα υπέροχες στιγμές είναι οι τεράστιες συναυλίες που έχουμε κάνει με πάρα πολύ κόσμο που ούτε εμείς περιμέναμε. Όπως μου είχε πει κάποτε ο Γιάννης ο Δρόλαπας, κιθαρίστας στις Μουσικές Ταξιαρχίες, «ήμαστε όλοι τουρίστες». Τουρίστες αισθανόμαστε λοιπόν ακόμα σε αυτό το επάγγελμα παρ’ όλο που έχουμε πολλά χρόνια στη μουσική. Αλλά νομίζω πάντα θα είμαστε αυτά τα τρία παιδιά που υπέγραψαν με αυτό το τεράστιο στιλό. Και αυτό έχουμε δώσει μέχρι σήμερα στον κόσμο, γι’ αυτό μας ακολουθούν μέχρι σήμερα. Όταν δεν σε κοροϊδεύει κάποιος, θες να είσαι μαζί του. Άλλη μεγάλη μας στιγμή το σαπόρτ στον 50 Cent. Έχουμε γνωρίσει πάρα πολλούς μουσικούς και ανθρώπους της τέχνης στην Ελλάδα που δεν περιμέναμε ότι θα τους γνωρίσουμε. Γενικά ο όρος «19 χρόνια Ημισκούμπρια» είναι για εμάς όλο αυτό το πράγμα, οι εμπειρίες και όλα τα όμορφα και τα άσχημα πράγματα που έχουμε ζήσει. Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. 

Γιατί χαθήκατε;
Δεν χαθήκαμε, απλά αποφασίσαμε να κάνουμε μουσική ανεξάρτητη μέσω Ιντερνετ. Σαν Ημισκούμπρια όπως το παρουσιάζουμε στον κόσμο οι 3 μας, έχουμε αρκετά χρόνια να βγάλουμε ένα τραγούδι, αλλά λειτουργούμε πλέον με σόλο. Εγώ και ο Μιθριδάτης. Είμαστε όλοι πίσω από τον άλλον, και βλέπουμε και παρατηρούμε. Αν πραγματικά πρέπει να ειπωθεί κάτι από τα Ημισκούμπρια θα γίνει κάτι και θα ειπωθεί. Εάν δεν υπάρχει κάτι που δεν το έχουμε πει και δεν υπάρχει λόγος τα Ημισκούμπρια να το πουν, δε θα γίνει. Είμαστε πάντως σταθερά στο κανάλι μας Imiz Biz Entertainment με όλα μας τα βίντεο κλιπς, όλα μας τα τραγούδια. Κάνουμε τις συναυλίες μας, γενικώς όποιος θέλει να μας παρακολουθήσει θα μας βρει. 

Ξεκίνησες πιτσιρικάς να μπαίνεις στην φάση και πλέον είσαι πατέρας με παιδί. Έχει αλλάξει καθόλου η φιλοσοφία σου απέναντι στη ζωή όλα αυτά τα χρόνια;
Πάρα πολλά πράγματα από τότε που έκανα τον γιο μου, βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό μάτι. Έχω αρχίσει να γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που θεωρούσα σημαντικά και ίσως με στεναχωρούσαν κάποιες φορές, γιατί πλέον κατάλαβα τι είναι σημαντικό σε αυτή τη ζωή. Μερικές φορές όμως αυτό μπορεί να σου κάνει και κακό. Να κλειστείς λίγο παραπάνω στον εαυτό σου και να γράφεις λίγο διαφορετικά. Σε μερικά κομμάτια το έχω πάθει. Αλλά μαζεύομαι εύκολα και ξαναγράφω αυτά που πρέπει να γράψω. Ένα παιδί σου αλλάζει όλη σου τη ζωή. Πιστεύω πολύ στην οικογένεια, περισσότερο από οτιδήποτε. Η οικογένεια είτε με την άμεση είτε με την έμμεση έννοια του όρου είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να έχει κάποιος. 

Ποιο τραγούδι σας θα αφιερώνατε στο πρόσωπο των ημερών, τον Γιάνη Βαρουφάκη;
Έχουμε ένα στίχο που λέει «Η ομορφιά μου είναι παραδείσια γαμάτη, γιατί είμαι ομορφάνδρας ωσάν τον Μιθριδάτη», το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει «είμαι ομορφάνδρας ωσάν τον Βαρουφάκη». Αυτό πρεσβεύει νομίζω, ένα διαφορετικό στυλ, πιο μοντέλο, ομορφάνδρας, καλοντυμένος, τα λέει ωραία, μιλάει ωραία το αγγλικό. Εύχομαι να μας ωφελήσει και σαν χώρα. 

Στην Άνγκελα Μέρκελ;
Κυρία Μέρκελ… Έχουμε πει σε άπειρους στίχους των Ημισκουμπρίων ότι «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας». Αν ψάξουμε λίγο μέσα στα Ημισκούμπρια, θα τα βρούμε. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό τους, λιγάκι από τον τόπο μας να έχουν για δικό τους», είχαμε γράψει στους «Καταδότες». Τα λέει όλα. Αλλά πρέπει πρώτα εμείς σαν λαός να ανοίξουμε τα μάτια μας και να μην κατηγορούμε πάντα τους απ’ έξω. Ο απ’ έξω θα αρπάξει την ευκαιρία και θα στο φάει το φραγκάκι, το θέμα είναι εσύ σαν Έλληνας να μην πέφτεις στις παγίδες: κάρτες, δάνεια, χρέη και όλες αυτές οι μπούρδες που μας οδήγησαν εδώ. Αλλά να θυμάσαι τους παππούδες σου που έλεγαν πως «αν δεν έχω λεφτά, δεν αγοράζω τίποτα». Θα το πάρω όταν έχω λεφτά. Τώρα νομίζω όλοι έχουν μπει στο νόημα, αλλά καλό είναι να τα θυμόμαστε. Μη βάζουμε δυο δραχμές παραπάνω στην τσέπη μας και πούμε «Πολύ ωραία, ας πάω να πάρω ένα σκάφος!». Πρέπει σα λαός να ξυπνήσουμε λίγο. 

Τι να περιμένουμε από το λάιβ του Σαββάτου;
Το λάιβ του Σαββάτου θα έχει κομμάτια των Ημισκούμπρίων από το ’96 μέχρι σήμερα, θα έχει ωραίες ενορχηστρώσεις, όπως κάνουμε πάντα, χέρια ψηλά, χορός, τραγούδι και χαμός. Θα έχει τον αγαπητό φίλο Φοίβο Δεληβοριά, ο οποίος φέτος κατάφερε να μην παίζει ένα Σάββατο. Κάθε χρόνο έπαιζε. Για να μπορέσει να έρθει στο λάιβ να πούμε το κοινό μας κομμάτι, να πει και αυτός τα δικά του. Θα έχουμε τον Σέξπυρ, ο οποίος είναι τόσα χρόνια φίλος, θα έχουμε τους Μαύρος Ήλος και ΤΡΙΠΑ ΚΡΟΥ μια νέα τριάδα που έχουμε υπό τη στέγη μας, και θα παρουσιάσω ένα νέο μου κομμάτι με τίτλο «Έχω πάρει φωτιά», μαζί με τον φίλο Τάσο Κροκόδειλο, τραγουδιστή των Spitfire. Ολοκαίνουργιο κομμάτι, σας δίνω είδηση τώρα. 

Τριάντα χρόνια επιτυχίες, ο τίτλος του πρώτου σας άλμπουμ. Θα σας βλέπουμε και θα σας ακούμε για άλλα δέκα χρόνια;
Εύχομαι να τα καταφέρουμε. Η διάθεση και το πνεύμα υπάρχει, όλα είναι όμορφα. Τώρα αν είμαι εγώ με πι επάνω στη σκηνή, δεν πειράζει, θα τα καταφέρω και με πι. Όλα καλά θα είναι. Είμαι ο πιο μεγάλος από τους τρεις, απλά το λέω για να έχω μια περσόνα στο λάιβ. Και ο Μιθριδάτης θα κάνει τον μικρό.